Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Σε ένα ακόμη σχολείο, το Bäckahagen στην Στοκχόλμη αποφάσισε η Διοίκηση να έχουν οι μαθητές 2 φορές την εβδομάδα φαγητό μόνο για χορτοφάγους χωρίς κανένα ζωικό προϊόν.
Μερίδα των γονιών διαπίστωσε πως τα παιδιά τους δεν πηγαίνουν για φαγητό τις μέρες της χορτοφαγίας με συνέπεια να είναι και πεινασμένα και εξουθενωμένα μετά το σχολείο και αντέδρασαν με διαμαρτυρίες. Απευθύνθηκαν και στις εφημερίδες.
-Δεν είναι δική μας ευθύνη. Το κράτος επιμένει να μειώσουμε το κρέας, ψάρια και πουλερικά και άλλα ζωικά προϊόντα, βούτυρο, τυρί, αυγά… για να συμβάλλουμε, όλοι στον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, λέει η διευθύντρια.
-Πρέπει να βρούμε τις αιτίες γιατί δεν τους αρέσει το φαγητό, δηλώνει στην εφημερίδα Stockholm Direkt. Επί χρόνια είχαμε εναλλακτικές λύσεις για τα παιδιά χορτοφάγους και άλλο φαγητό για τους υπόλοιπους. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τις οδηγίες.
Στις 12 Δεκεμβρίου η Διεύθυνση καλεί τους γονείς σε συνάντηση πληροφόρησης όπως ταυτόχρονα τους ζητούν να έρθουν να δοκιμάσουν το φαγητό.
Μέχρι στιγμής η κυβερνητική κατεύθυνση έχει εφαρμοστεί σε μερικά ακόμη σχολεία σε όλη την Σουηδία.
Στο συγκεκριμένο εκφράζονται διαμαρτυρίες πως η Διοίκηση το παρατράβηξε αφού τα υπόλοιπα σχολεία έχουν θεσπίσει μια ημέρα χορτοφαγίας την εβδομάδα και όχι δύο. Οι ίδιες διαμαρτυρίες όμως ακούγονται και στα υπόλοιπα σχολεία.
Το θέμα της ισορροπημένης και υγιεινής διατροφής γίνεται αντικείμενο επιβολής με αυθαίρετο τρόπο και δημιουργώντας τύψεις στους μαθητές και γονείς για την ρύπανση που δεν έχουν καμία ευθύνη.
Η συνειδητή επιλογή διατροφής όσο είναι άδολη και δεν εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες φυσικά είναι σεβαστή και αποδεκτή ακόμη και αν υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Αντίστοιχα μέτρα μη ρύπανσης και απορρύπανσης στις βιομηχανίες φυσικά δεν λαμβάνονται επικαλούμενοι οι κυβερνώντες τον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό.
Τι να πει κανείς για το ίδιο το κράτος, δηλαδή το σύστημα,που φορτώνει την ευθύνη της κλιματικής αλλαγής στους ανθρώπους και στα παιδιά;
Και μάλιστα στην Σουηδία που από λαχανικά, σιτηρά και όσπρια δεν ευδοκιμεί σχεδόν τίποτα, όλα είναι εισαγόμενα και πολλές φορές στην ίδια τιμή με το κρέας και πολύ πιο ευπαθή στην συντήρηση.
Αν αυτό επικρατήσει σε όλα τα σχολεία η υποβάθμιση με τελικό στόχο το κλείσιμο της σχολικής κουζίνας και λόγω αυξημένου κόστους είναι προδιαγεγραμμένο!
Αλήθεια οι μεταφορές των λαχανικών, ροφημάτων, οσπρίων, καρυκευμάτων ακόμη και οικολογικών, όπως τάχα τα προβάλλουν, με νταλίκες και αεροπλάνα από την Ολλανδία, Ισπανία, Ισραήλ, Χιλή, Ινδία, Βραζιλία δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον όσο οι αγελάδες της Σουηδίας;
Τα χορτοφαγικά παρασκευάσματα από σόγια όπως τυριά, λουκάνικα, μπιφτέκια, κιμάς, παγωτά, γάλα κ.α πόσο υγιεινά είναι;
Με λίγα λόγια οι μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων βρίσκονται πίσω από την μαζική παραγωγή τροφίμων ακόμη και όταν χρησιμοποιούν μικρές βιοτεχνίες και μικρούς καλλιεργητές σαν υπεργολάβους- παραγωγούς οικολογικών, βιγκανικών, χορτοφαγικών και ζωικών τροφίμων. Αποφασίζουν τι θα φάμε, πως θα το φάμε, πότε θα το φάμε.
Αυτές και το πολιτικό προσωπικό τους μας ωθούν “να χτυπάμε με μανία το σαμάρι όταν φταίει το γαϊδούρι” όπως λέει η παροιμία…
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.