Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συναυλία Μ. Ανδρουλιδάκη – Κ. Βέτα με έργα του Λόρκα στον Εθνικό Κήπο (Είσοδος ελεύθερη)

Στο πλαί­σιο των εκδη­λώ­σε­ων του «Ζήσε τον Κήπο αλλιώς» του Δήμου Αθη­ναί­ων θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στον Εθνι­κό Κήπο, την Παρα­σκευή 30 Ιού­νη, στις 19.00, η μου­σι­κή παρά­στα­ση «Το Δέντρο F.G. Lorca».

H μου­σι­κή παρά­στα­ση «Το δέντρο F.G. Lorca» είναι απο­τέ­λε­σμα της συνερ­γα­σί­ας της ερμη­νεύ­τριας Καλ­λιό­πης Βέτ­τα με τον συν­θέ­τη και κατα­ξιω­μέ­νο κιθα­ρι­στή Μανό­λη Ανδρου­λι­δά­κη. Τη φωνη­τι­κή αρτιό­τη­τα και ερμη­νεία της Καλ­λιό­πης Βέτ­τα και την υψη­λού επι­πέ­δου κιθα­ρι­στι­κή δεξιο­τε­χνία του Μανό­λη Ανδρου­λι­δά­κη, πάνω στην οποία στη­ρί­ζε­ται η ενορ­χή­στρω­ση της Συμ­φω­νι­κής Ορχή­στρας του Δήμου Αθη­ναί­ων, ολο­κλη­ρώ­νει η καλο­δου­λε­μέ­νη χορω­δία του Εθνι­κού Μετσό­βιου Πολυ­τε­χνεί­ου (διδα­σκα­λία Μιχά­λη Οικο­νό­μου), υπό την εξαι­ρε­τι­κή καθο­δή­γη­ση της μπα­γκέ­τας του μαέ­στρου Πέτρου Καρ­πα­θά­κη.

Στη συναυ­λία θα ακου­στούν ολό­κλη­ρο το έργο «Romancero Gitano» σε μου­σι­κή του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, τρία τρα­γού­δια από τον κύκλο «Αχ, έρω­τα!» σε μου­σι­κή του Χρή­στου Λεο­ντή και δύο σε μου­σι­κή του ίδιου του Λόρ­κα. Θα παρου­σια­στεί, ακό­μα, σε πρώ­τη εκτέ­λε­ση, το ομώ­νυ­μο έργο «Un arbol llamado Lorca» σε μου­σι­κή του Μανό­λη Ανδρου­λι­δά­κη και ποί­η­ση του Χιλια­νού ποι­η­τή Jaime Svart, που γρά­φτη­κε ειδι­κά για την παράσταση.

Όπως σημειώ­νε­ται, «ο πολυ­τα­ξι­δε­μέ­νος, πολυ­τρα­γου­δι­σμέ­νος και πολυα­γα­πη­μέ­νος λόγος του “δικού μας” Λόρ­κα έδω­σε αφορ­μή σε συν­θέ­τες και ποι­η­τές να δημιουρ­γή­σουν τα δικά τους έργα. Το “δέντρο F.G. Lorca” είναι ένα λιό­δε­ντρο με βαθιά ρίζα στο ματω­μέ­νο χώμα της ισπα­νι­κής υπαί­θρου. Ο ποι­η­τής, ως φυσι­κό πρό­σω­πο, η μου­σι­κή που συνέ­θε­σε και τα κεί­με­νά του ‑μαχαί­ρι και βάλ­σα­μο για τον ακρο­α­τή και αφε­τη­ρία σκέ­ψης για τις επό­με­νες γενιές- είναι ο όμορ­φος, δυνα­τός κορ­μός. Οι συνειρ­μοί του ισπα­νι­κού εμφυ­λί­ου, οι ανα­γω­γές στους δικούς μας μάρ­τυ­ρες της τέχνης, οι μετα­φρά­σεις και οι μελο­ποι­ή­σεις των στί­χων του κι ό,τι ενέ­πνευ­σε στους άλλους δημιουρ­γούς είναι τα κλαδιά».

Η είσο­δος είναι ελεύθερη.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο