Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σχόλιο του ΚΚΕ για το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης περί συλλογικών συμβάσεων

«Πίσω απ’ τις βαρύ­γδου­πες ανα­κοι­νώ­σεις της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, για την επέ­κτα­ση μόνο 4 κλα­δι­κών συμ­βά­σε­ων και την πολυ­δια­φη­μι­ζό­με­νη αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού για λίγα ευρώ, κρύ­βε­ται η δια­τή­ρη­ση και η επέ­κτα­ση του βασι­κού αντερ­γα­τι­κού νομο­θε­τι­κού οπλο­στα­σί­ου των μνη­μο­νί­ων, η μονι­μο­ποί­η­σή του με την απο­τύ­πω­ση σε νέο κώδι­κα εργα­τι­κού δικαί­ου, για το οποίο έχει δεσμευ­τεί και δρο­μο­λο­γεί η κυβέρ­νη­ση» ανα­φέ­ρει ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ σχε­τι­κά με τις εξαγ­γε­λί­ες της κυβέρ­νη­σης για τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και τον κατώ­τα­το μισθό.

«Το πιο σημα­ντι­κό στοι­χείο της κυβερ­νη­τι­κής υπο­κρι­σί­ας, είναι ότι η όποια αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού θα γίνει με το νόμο της κυβέρ­νη­σης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (νόμος Βρού­τση). Πρό­κει­ται για έναν εμβλη­μα­τι­κό αντερ­γα­τι­κό νόμο, αφού απο­κλεί­ει την ελεύ­θε­ρη δια­πραγ­μά­τευ­ση του ύψους του κατώ­τα­του μισθού, ο οποί­ος θα καθο­ρί­ζε­ται με κυβερ­νη­τι­κή από­φα­ση και κρι­τή­ριο την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και αφού πρώ­τα έχει πάρει την έγκρι­ση απ’ την μεγα­λο­ερ­γο­δο­σία» τονί­ζει το ΚΚΕ.

Η ανα­κοί­νω­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, προ­σθέ­τει, στη συνέ­χεια, ότι «δεύ­τε­ρον, η επέ­κτα­ση των κλα­δι­κών συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων δεν γίνε­ται σε όλους τους κλά­δους που υπάρ­χουν κλα­δι­κές συμ­βά­σεις. Η κυβέρ­νη­ση είναι που έθε­σε στην καλή θέλη­ση των εργο­δο­τών τη δυνα­τό­τη­τα να κρί­νουν αν μια σύμ­βα­ση θα γίνει υπο­χρε­ω­τι­κή, με την προ­αι­ρε­τι­κή κατά­θε­ση του μητρώ­ου των εργα­ζο­μέ­νων τους, για να δια­πι­στω­θεί αν καλύ­πτουν το 50+1% του κλά­δου. Στην μεγά­λη πλειο­ψη­φία των κλά­δων δεν υπάρ­χουν κλα­δι­κές συμ­βά­σεις, ως απο­τέ­λε­σμα των νόμων όλων των προη­γού­με­νων χρό­νων. Το ποσο­στό των εργα­ζο­μέ­νων που καλύ­πτο­νται από κλα­δι­κές ΣΣΕ δεν ξεπερ­νά το 10% του συνό­λου των εργα­ζο­μέ­νων. Η κυβέρ­νη­ση δεν καθι­στά υπο­χρε­ω­τι­κή την εφαρ­μο­γή ούτε καν αυτών που υπάρ­χουν (σύνο­λο 44 κλα­δι­κές ΣΣΕ), ενώ την ίδια στιγ­μή δεν ακου­μπά­ει το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο που επι­τρέ­πει στους εργο­δό­τες, είτε να μην προ­σέρ­χο­νται στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, είτε να τις υπο­νο­μεύ­ουν και να μην τις εφαρ­μό­ζουν. Χωρίς την οργα­νω­μέ­νη πάλη των εργα­ζο­μέ­νων με τα συν­δι­κά­τα τους καμία θετι­κή μετα­βο­λή δεν θα υπάρ­ξει για τον μισθό τους».

«Τρί­τον, η κυβέρ­νη­ση δια­τη­ρεί όλη εκεί­νη την παν­σπερ­μία των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, που επι­τρέ­πει χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι, είτε να μη θεω­ρού­νται εργα­ζό­με­νοι του κλά­δου (π.χ. ενοι­κια­ζό­με­νοι, εργο­λα­βι­κοί, εργα­ζό­με­νοι σε θυγα­τρι­κές, μέσω δου­λε­μπο­ρι­κών γρα­φεί­ων), είτε να μην παίρ­νουν ούτε και τον κατώ­τα­το μισθό, όπως συμ­βαί­νει με το 52% των νέων εργα­ζο­μέ­νων που εργά­ζο­νται με ευέ­λι­κτες μορ­φές απα­σχό­λη­σης και αμεί­βο­νται με 378 ευρώ μει­κτά! Ένα τέτοιο χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα είναι η σύμ­βα­ση των τρα­πε­ζών, που επέ­κτει­νε η υπουρ­γός και για αυτό πανη­γυ­ρί­ζει, την ίδια στιγ­μή όμως αφή­νει απ’ έξω, όπως και πριν, χιλιά­δες ενοι­κια­ζό­με­νους, τους εργα­ζό­με­νους στις θυγα­τρι­κές, στα εργο­λα­βι­κά συνερ­γεία που δου­λεύ­ουν στις τρά­πε­ζες» επι­ση­μαί­νει, επί­σης, η ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ.

«Τα κυβερ­νη­τι­κά επι­κοι­νω­νια­κά προ­ε­κλο­γι­κά κόλ­πα, οι κου­το­πο­νη­ριές και η ΣΥΡΙ­ΖΑί­ι­κη αριθ­μη­τι­κή, δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν την εργα­σια­κή ζού­γκλα που ενι­σχύ­θη­κε απ’ την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, παίρ­νο­ντας τη σκυ­τά­λη απ’ τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μονα­δι­κός δρό­μος για την ανα­πλή­ρω­ση των απω­λειών είναι η κατάρ­γη­ση όλων των μνη­μο­νια­κών νόμων, επα­να­φο­ρά του κατώ­τα­του μισθού στα 751 ευρώ και των κλα­δι­κών συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, η ψήφι­ση εδώ και τώρα της πρό­τα­σης νόμου πάνω από 500 συν­δι­κά­των που η κυβέρ­νη­ση χαρα­κτή­ρι­σε ‘ανε­δα­φι­κή’ και ‘αντι­συ­νταγ­μα­τι­κή’» κατα­λή­γει το ΚΚΕ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο