Τι είναι αυτό που το λένε Ευρώπη(;) Τι είναι αυτό;

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Τι είναι αυτό; Ένας αχταρ­μάς είναι! Μία απο­τυ­χία. Μία πατα­γώ­δης κατα­στρο­φι­κή απο­τυ­χία που χρό­νο με το χρό­νο ‑ευρω­ε­κλο­γές με ευρω­ε­κλο­γές — ξεφτί­ζε­ται, απο­δυ­να­μώ­νε­ται και γίνε­ται πολύ χειρότερη!

Τα πολι­τι­κά πράγ­μα­τα είναι εντε­λώς συγκε­χυ­μέ­να, απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά κα ανεύθυνα.

Άλλη Ευρώ­πη — σε βάρος των λαών ορα­μα­τί­ζε­ται η Λεπέν, άλλη ο Μακρόν, άλλη ο Σαλ­βί­νι, άλλη ο κόντι, άλλη η Μέρ­κελ, άλλη ο Σουλτς, άλη η Μέι, άλλη ο Κόρ­μπιν, κι άλλη ο Αυστρια­κός καγκε­λά­ριος και ο Ούγ­γρος πρω­θυ­πουρ­γός! Και άλλη οι λαοί. Κομ­φού­ζιο δηλαδή!

Καθέ­νας για την πάρ­τη του! Καθέ­νας για τα συμ­φέ­ρο­ντα των πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων της χώρας του.

Και για τις μικρό­τε­ρες χώρες μνη­μό­νια και στριμώγματα.

***

Στο κέντρο όλων αυτών, σαν ανε­μο­δαρ­μέ­νο δέντρο που φυλ­λορ­ρο­εί ο λαός της μικρής Ελλά­δα, ανά­με­σα στους θεσμούς, και τις πιέ­σεις, ανά­με­σα στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ, στην κυβέρ­νη­ση και την αντι­πο­λί­τευ­ση, κι αν φέρου­με κάποια αντί­στα­ση, μας κου­νά­νε απει­λη­τι­κά το δάχτυ­λο, μας ταπει­νώ­νου­νε και μας εξευ­τε­λί­ζου­νε. Μας ανα­γκά­ζου­νε δε, ενώ ο λαός υπο­φέ­ρει και πει­νά­ει (απί­θα­νη πτώ­ση εισο­δη­μα­τι­κού επι­πέ­δου) να έχου­με πλε­ο­νά­σμα­τα μέχρι και το 2060.

***

Στον ίδιο τον τόπο της παρα­γω­γής του, ένα κιλό κερά­σια έχει 4 ευρώ, δηλα­δή 1.280 δρχ.  Απλά παρα­δείγ­μα­τα υπάρ­χουν πολ­λά, πολι­τι­κής οικο­νο­μί­ας. Πού ακού­στη­κε αυτό;

Αυτό λοι­πόν είναι το ευρώ και η συμπε­ρι­φο­ρά των εξου­σια­στών και κου­μα­ντα­δό­ρων απέ­να­ντι στη χώρα μας!

Και έχεις μία σει­ρά από αξιω­μα­τού­χους και… μεγά­λες πολι­τι­κές προ­σω­πι­κό­τη­τες κι όλα σχε­δόν τα κόμ­μα­τα (εκτός ΚΚΕ) να πίνουν νερό στο όνο­μά της και να λένε Ευρώ­πη — σωτή­ρας μας — Ευρώ­πη και ξερό ψωμί… Ευρώ­πη της ταπεί­νω­σης και της κατα­στρο­φής μας.

Ευρώ­πη ιμπε­ρια­λι­στι­κή, κατα­πιε­στι­κή, ρατσι­στι­κή, αλα­ζο­νι­κή, αντι­κομ­μου­νι­στι­κή, επι­κίν­δυ­νη, με τους λαούς στην άκρη.

Ευρώ­πη χωρίς τους λαούς πρω­τα­γω­νι­στές,  δεν είναι Ευρώ­πη. Και κάνουν τα πάντα, για να αλυ­σο­δέ­σουν τους λαούς, για να μην αντι­δρούν όταν τους τσα­κί­ζουν τη ζωή…

Βασίλης Λιόγκαρης

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να από γονείς πρό­σφυ­γες, εργά­τες, πολυ­φα­με­λί­τες. Έζη­σε στα πρώ­τα παι­δι­κά του χρό­νια τη λαί­λα­πα της κατο­χής και μετα­φέ­ρει τις τραυ­μα­τι­κές αυτές εμπει­ρί­ες στα γρα­φτά του. Σπού­δα­σε θέα­τρο και για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε σ’ αυτό. Αργό­τε­ρα απορ­ρο­φή­θη­κε από την παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία όπου εργά­στη­κε σε διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες. Ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης είναι συγ­γρα­φέ­ας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.