Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Το τραμ με το όνομα “Πόθος”» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

«Το τραμ με το όνο­μα “Πόθος”» (γνω­στό ως «Λεω­φο­ρεί­ον ο Πόθος») του Τενε­σί Ουί­λιαμς παρου­σιά­ζε­ται στο Δημο­τι­κό Θέα­τρο Πει­ραιά, σε σκη­νο­θε­σία Μιχα­ήλ Μαρμαρινού.

Το έργο έχει μια μακρά όσο και ευτυ­χή πορεία στη διε­θνή θεα­τρι­κή σκη­νή, από το πρώ­το ανέ­βα­σμα το 1947 στη Νέα Υόρ­κη, ενώ η ται­νία του Ελία Καζάν με την Βίβιαν Λι και τον Μάρ­λον Μπρά­ντο παρα­μέ­νει στο πάν­θε­ον του παγκό­σμιου κινηματογράφου.

Χρό­νος; 1947. Τόπος; Νέα Ορλε­ά­νη. Η ιστο­ρία; Μπλανς, καθη­γή­τρια από το Νότο, επι­σκέ­πτε­ται στη Νέα Ορλε­ά­νη την αδελ­φή της Στέλ­λα, που ζει με τον άνδρα της Στάν­λεϊ. Η Μπλανς βλέ­πει υπο­τι­μη­τι­κά τον Στάν­λεϊ, λόγω της κατα­γω­γής του αλλά και του οξύ­θυ­μου και ακα­τέρ­γα­στου χαρα­κτή­ρα του, στοι­χεία που καθη­λώ­νουν τη Στέλ­λα σε μια σχέ­ση που κυριαρ­χεί­ται από το ωμό πάθος. Η εύθραυ­στη και με ευγε­νι­κή κατα­γω­γή Μπλανς βρί­σκε­ται σε συνε­χή αντι­πα­ρά­θε­ση με τον Στάν­λεϊ και η συγκα­τοί­κη­ση μαζί του απο­τε­λεί την αφε­τη­ρία για να ξεδι­πλω­θεί το ομι­χλώ­δες παρελ­θόν της και να ανα­πτυ­χθεί μια σχέ­ση πάθους και μίσους, που κλο­νί­ζει για πάντα τις ευαί­σθη­τες ισορ­ρο­πί­ες των ηρώων.

Μου­σι­κή: Αγγε­λος Τρια­ντα­φύλ­λου. Φωτι­σμοί: Γιάν­νης Δρα­κου­λα­ρά­κος. Βοη­θοί Σκη­νο­θέ­τη: Ηλιά­να Καλα­δά­μη, Μαρι­λέ­να Κατρα­νί­δου. Παί­ζουν: Μαρία Ναυ­πλιώ­του, Χάρης Φρα­γκού­λης, Θεο­δώ­ρα Τζή­μου, Αγγε­λος Τρια­ντα­φύλ­λου, Ευαγ­γε­λία Καρ­κα­τσά­νη, Αdrian Frieli.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο