Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το survivor και η «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου»

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ένα μελο­ποι­η­μέ­νο ποί­η­μα που δει­νο­πά­θη­σε τα τελευ­ταία χρό­νια είναι η Μπα­λά­ντα του Κυρ Μέντιου του Κώστα Βάρ­να­λη.  Σει­ρά είχε ο απο­κα­λού­με­νος «Ντά­νος» του survivor που σε σχε­τι­κό δια­γω­νι­σμό τρα­γου­διού επέ­λε­ξε την «Μπα­λά­ντα του κυρ Μέντιου» του Νότη Σφα­κια­νά­κη!!! (και τρί­ζουν τα Ανώγεια)

Και δυστυ­χώς δεν είναι ο μόνος που έχει ταυ­τί­σει αυτό το συμ­βο­λι­κό τρα­γού­δι με τον φασί­στα Σφακιανάκη.

Ευτυ­χώς όμως, η τέχνη είναι ελεύ­θε­ρο που­λί που δεν ξέρεις ποιο χέρι θα την αγγί­ξει, κανέ­να όμως δεν μπο­ρεί να τη λερώσει. 

Ο κυρ Μέντιος, είναι το «θύμα», το «ψώνιο», το «Σύμ­βο­λον αιώ­νιο» του δου­λευ­τή λαού — θύμα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης που στο τέλος της ζωής του τον πετά­νε σαν στυμ­μέ­νη λεμο­νό­κου­πα. Στον σκλα­βω­μέ­νο από τον καπι­τα­λι­σμό δου­λευ­τή απευ­θύ­νε­ται ο Βάρ­να­λης και του λέει μη σκύ­βεις το κεφά­λι, μπο­ρείς να χτί­σεις το δικό σου κόσμο, «Κοί­τα! Οι άλλοι έχουν κινήσει/ κ’ έχ’ η πλά­ση κοκκινίσει/ κι άλλος ήλιος έχει βγει/ σ’ άλλη θάλασσ’, άλλη γη», εννο­ώ­ντας τις χώρες όπου προ­σπα­θού­σαν να οικο­δο­μή­σουν το σοσια­λι­σμό. Του υπεν­θυ­μί­ζει πως «Αν ξυπνή­σεις, μονομιάς/ θά ‘ρτει ανά­πο­δα ο ντου­νιάς». Αυτός είναι ο αλλη­γο­ρι­κός του ο συμ­βο­λι­σμός. Γι’ αυτό είναι ένα τρα­γού­δι που το ακού­με πάντα στις πρω­το­μα­γιά­τι­κες συγκε­ντρώ­σεις ή στους δρό­μους όπου ο λαός υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δικαιώ­μα­τα και τις κατα­κτή­σεις του. Το ακού­με με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο