Σχολιάζει ο Νίκος Μόττας //
Ο κατήφορος της αναξιοπρέπειας, της χυδαιότητας και της αθλιότητας δεν έχει τελειωμό για ορισμένους. Σε αυτούς ανήκει ο Θόδωρος Πάγκαλος, το θρασύ αυτό πολιτικό απομεινάρι ότι πιο χυδαίου γέννησε το αστικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Σε κάθε δήλωση του Πάγκαλου αναδύεται η σαπίλα του πολιτικού απόπατου τον οποίο εκπροσωπεί: χυδαίος, υβριστής, προκλητικός, αμετροεπής, συκοφάντης. Ένας ολοκληρωμένος Πάγκαλος όμως- σωστός εγγονός του δικτάτορα παππού του- οφείλει να έχει κι’ ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: τον ωμό, πρωτόγονο αντικομμουνισμό.
Ο — «μαζί τα φάγαμε»- Πάγκαλος έχει πολλές φορές προβάλει δημόσια τον ωμό, χυδαίο, «χρυσαυγίτικο» αντικομμουνισμό του. Στο πιο πρόσφατο έμεσμα του, ο υπουργός των «Ιμίων» και της παράδοσης του Οτσαλάν, είχε το θράσος να πιάσει στο στόμα του τον κομμουνιστή ήρωα Νίκο Μπελογιάννη. Μιλώντας από τη ραδιοφωνική συχνότητα του «Βήμα FM», ο Πάγκαλος δίδαξε και πάλι… πολιτικό «πολιτισμό» και «ήθος» λέγοντας επί λέξει: «Στα αρχίδια του ο κόσμος για τον Μπελογιάννη. Ποιος είναι ο Ιησούς;».
Μετά απ’ αυτό το παραλήρημα του, τίθεται το ερώτημα: Αξίζει άραγε να ασχοληθεί κανείς με τον Πάγκαλο και τους κάθε λογής «Πάγκαλους- δεκανίκια του σάπιου πολιτικού συστήματος; Η απάντηση είναι σαφής: Δεν αξίζει τον κόπο. Αφήνουμε, λοιπόν, τα «γουρούνια» της αστικής πολιτικής λασπουριάς να κυλιούνται μόνα τους στο βούρκο της χυδαιότητας και της ανυποληψίας. Εμείς παραθέτουμε απλώς τους στίχους του Βάρναλη απ’ το ποίημα «Το καμάρι ο Θοδωρής»:
Παραπάτησε και μπλουμ !
πέφτει σ’ ανοιχτό λαγούμι.
Χαχανίζει ν’ απορείς
και φωνάζει απανωτά:
— Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής,
λερωθήκαν τα σκατά !