Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Χαχανίζει ν’ απορείς / και φωνάζει απανωτά: — Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής, / λερωθήκαν τα σκατά!»

Σχο­λιά­ζει ο Νίκος Μότ­τας //

Ο κατή­φο­ρος της ανα­ξιο­πρέ­πειας, της χυδαιό­τη­τας και της αθλιό­τη­τας δεν έχει τελειω­μό για ορι­σμέ­νους. Σε αυτούς ανή­κει ο Θόδω­ρος Πάγκα­λος, το θρα­σύ αυτό πολι­τι­κό απο­μει­νά­ρι ότι πιο χυδαί­ου γέν­νη­σε το αστι­κό σύστη­μα της μετα­πο­λί­τευ­σης. Σε κάθε δήλω­ση του Πάγκα­λου ανα­δύ­ε­ται η σαπί­λα του πολι­τι­κού από­πα­του τον οποίο εκπρο­σω­πεί: χυδαί­ος, υβρι­στής, προ­κλη­τι­κός, αμε­τρο­ε­πής, συκο­φά­ντης. Ένας ολο­κλη­ρω­μέ­νος Πάγκα­λος όμως- σωστός εγγο­νός του δικτά­το­ρα παπ­πού του- οφεί­λει να έχει κι’ ένα επι­πλέ­ον χαρα­κτη­ρι­στι­κό: τον ωμό, πρω­τό­γο­νο αντικομμουνισμό.

Ο — «μαζί τα φάγα­με»- Πάγκα­λος έχει πολ­λές φορές προ­βά­λει δημό­σια τον ωμό, χυδαίο, «χρυ­σαυ­γί­τι­κο» αντι­κομ­μου­νι­σμό του. Στο πιο πρό­σφα­το έμε­σμα του, ο υπουρ­γός των «Ιμί­ων» και της παρά­δο­σης του Οτσα­λάν, είχε το θρά­σος να πιά­σει στο στό­μα του τον κομ­μου­νι­στή ήρωα Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη. Μιλώ­ντας από τη ραδιο­φω­νι­κή συχνό­τη­τα του «Βήμα FM», ο Πάγκα­λος δίδα­ξε και πάλι… πολι­τι­κό «πολι­τι­σμό» και «ήθος» λέγο­ντας επί λέξει: «Στα αρχί­δια του ο κόσμος για τον Μπε­λο­γιάν­νη. Ποιος είναι ο Ιησούς;».

Μετά απ’ αυτό το παρα­λή­ρη­μα του, τίθε­ται το ερώ­τη­μα: Αξί­ζει άρα­γε να ασχο­λη­θεί κανείς με τον Πάγκα­λο και τους κάθε λογής «Πάγκα­λους- δεκα­νί­κια του σάπιου πολι­τι­κού συστή­μα­τος; Η απά­ντη­ση είναι σαφής: Δεν αξί­ζει τον κόπο. Αφή­νου­με, λοι­πόν, τα «γου­ρού­νια» της αστι­κής πολι­τι­κής λασπου­ριάς να κυλιού­νται μόνα τους στο βούρ­κο της χυδαιό­τη­τας και της ανυ­πο­λη­ψί­ας. Εμείς παρα­θέ­του­με απλώς τους στί­χους του Βάρ­να­λη απ’ το ποί­η­μα «Το καμά­ρι ο Θοδω­ρής»:

Παρα­πά­τη­σε και μπλουμ !
πέφτει σ’ ανοι­χτό λαγούμι.
Χαχα­νί­ζει ν’ απορείς
και φωνά­ζει απανωτά:
— Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής,
λερω­θή­καν τα σκατά !

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο