22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944
Ύστερα απ΄ένα χρόνο, τον ίδιο μήνα, μια μέρα πριν ένα καμιόνι με 50 αγωνιστές ξεκινά από το ματοβαμμένο Χαϊδάρι. Σ’ ένα πλάτανο εκεί στο πευκόφυτο Χαρβάτι κρεμάστηκαν οι ήρωες. «Πεθαίνουμε για τη λευτεριά. Για την πατρίδα. Χτυπάτε πιο δυνατά. Ζήτω η Ελλάδα». Στο πλατάνι θα μπει μια πινακίδα με τα ονόματα. Έξι απ’ αυτούς ήταν μαθητές ΕΠΟΝίτες: ο Κώστας Ξεφτίλης, ο Π. Καργάκος, ο Η. Γρηγοράκος, ο Β. Φραγκούλης, ο Αντ. Ραυτόπουλος και ο Στέλ. Πολίτης.
Τον ίδιο μήνα στην Καλλιθέα, δέκα λεβέντες μέσα σε ένα σπίτι*, κυκλωμένοι πολεμούν όλη νύχτα. Η Καλλιθέα άγρυπνη παρακολουθεί κι η Αθήνα αφουγκραζεται. Οι προδότες με τους Γερμανούς απ’ έξω φωνάζουν: «Παραδοθείτε» κι από μέσα απαντούν: «Ο ΕΛΑΣ δεν παραδίνεται. Ο ΕΛΑΣ πεθαίνει». Πολέμησαν απ’ τη νύχτα ως τα χαράματα. Το σπίτι έγινε κάστρο κι όταν σταμάτησε η μάχη, οι υπερασπιστές όλοι νεκροί.
Το πρωί οι διαβάτες στάθηκαν προσοχή, οι γριούλες άναψαν καντίλι. Τα χέρια των παιδιών έγραψαν συνθήματα. Και στον τοίχο γράφτηκαν τα ίδια λόγια που στολίζουν το κάστρο του Υμηττού: «Κάστρο δεν ήταν μ’ άντεξε σαν κάστρο ολάκερη μια μέρα».
(Από το περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά»)
_______
* Σπίτι στην οδό Μπιζανίου
Στις 23 και 24 Ιούλη δυνάμεις του Ι Συντάγματος του ΕΛΑΣ αντιμετωπίζουν το μηχανοκίνητο τάγμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες που έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα και τους απωθούν.
Στις 24/7 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα και τους γύρω συνοικισμούς για να πιάσουν ομήρους. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τον ΕΛΑΣ, μια ομάδα 8 ΕΛΑΣιτών περικυκλώθηκαν στο σπίτι αρ.10 της οδού Μπιζανίου και επί 5 ώρες απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού απορρίπτοντας κάθε πρόταση για παράδοση. Όλοι προτίμησαν να πέσουν νεκροί: ο Γιάννης Ιωακειμίδης (17 ετών), ο Σπύρος Πουλημένος (17 ετών), ο Δημήτρης Γαλάτσος (19 ετών), ο Δημήτρης Βασιλειάδης (19 ετών), ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος (20 ετών), ο Στέλιος Βιτζέντζος (20 ετών), ο Γιώργης Γυμνόπολος (21 ετών) και ο Γαβριήλ Μυριδινός (25 ετών).
Την επομένη πάνω από 3.000 λαού πήραν μέρος στη κηδεία των ηρώων της οδού Μπιζανίου. Ο κόσμος, που στην πορεία πολλαπλασιάστηκε, στάθηκε γονατιστός και έψαλε το πένθιμο εμβατήριο (902.gr).