8 Ιουνίου 1972 — Μια φωτό ντοκουμέντο των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού

Νοτιο­βιετ­να­μέ­ζοι στρα­τιώ­τες της 25ης Μεραρ­χί­ας ακο­λου­θούν μικρά τρο­μο­κρα­τη­μέ­να παι­διά, τα οποία τρέ­χουν τρο­μαγ­μέ­να μετά από ρίψη βομ­βών ναπάλμ ενα­ντί­ον πιθα­νών θέσε­ων των ανταρ­τών Βιετ­κόνγκ, το 1972, η οποία τελι­κώς έπλη­ξε Νοτιο­βιετ­να­μέ­ζους στρα­τιώ­τες και πολί­τες. Στο κέντρο της φωτο­γρα­φί­ας, η οποία βρα­βεύ­τη­κε το βρα­βείο Πού­λι­τζερ, βρί­σκε­ται η τότε 9χρονη Κιμ Φουκ, η οποία καθώς έτρε­χε για να σωθεί από τις φλό­γες των εμπρη­στι­κών βομ­βών, έβγα­λε τα φλε­γό­με­να ρού­χα της και απο­θα­να­τί­στη­κε γυμνή στη φωτο­γρα­φία που που έκα­νε τον γύρο του κόσμου κι έμει­νε στην ιστο­ρία ως το ντο­κου­μέ­ντο που συνο­ψί­ζει την αγριό­τη­τα των εγκλη­μά­των του ιμπεριαλισμού.

Η Κιμ επέ­ζη­σε, μετά από 17 επώ­δυ­νες χει­ρουρ­γι­κές — πλα­στι­κές επεμ­βά­σεις σε όλο της το σώμα και έγι­νε το σύμ­βο­λο όσων συμπα­τριω­τών της σκο­τώ­θη­καν και ακρω­τη­ριά­στη­καν, όσων χωριών αφα­νί­στη­καν, όσων δασών και καλ­λιερ­γειών έμει­ναν έρη­μες εκτά­σεις για πολ­λά χρόνια.

Όμως στις 8 Ιου­νί­ου 1965 αρχί­ζει και η κλι­μά­κω­ση του «βρώ­μι­κου» πολέ­μου στο Βιετνάμ:

«Το 1965 είναι η χρο­νιά, κατά την οποία κλι­μα­κώ­νε­ται ο πόλε­μος στο Βιετ­νάμ . Μέχρι τότε ο πόλε­μος διε­ξα­γό­ταν με τη μορ­φή αψι­μα­χιών, ανά­με­σα στους υπο­στη­ρι­ζό­με­νους από το Βόρειο Βιετ­νάμ αντάρ­τες του Εθνι­κού Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Μετώ­που (Βιετ­κόνγκ) και στα στρα­τεύ­μα­τα του φιλο­δυ­τι­κού καθε­στώ­τος του Νοτί­ου Βιετνάμ .

Δύο είναι τα στοι­χεία που αλλά­ζουν δρα­μα­τι­κά την εικό­να του πολέ­μου. Απ’ τη μια πλευ­ρά οι δυνά­μεις των Βιετ­κόνγκ μέσα στο 1965 διπλα­σιά­στη­καν, από 120.000 έφτα­σαν στις 230.000. Απ’ την άλλη η αμε­ρι­κα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή κλι­μα­κώ­νε­ται ταχύ­τα­τα. Το Γενά­ρη του ’65 στο Ν. Βιετ­νάμ ήταν 23.000 Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες, ενώ το Δεκέμ­βρη της ίδιας χρο­νιάς ο αριθ­μός τους ξεπερ­νού­σε τις 190.000. Την ίδια περί­ο­δο οι Αμε­ρι­κα­νοί ανα­λαμ­βά­νουν ανοι­χτά πλέ­ον επι­θε­τι­κές επι­χει­ρή­σεις μεγά­λης κλί­μα­κας. Ο πόλε­μος γενι­κεύ­ε­ται σε Βορ­ρά και Νότο.

Την απο­φα­σι­στι­κή σκλή­ρυν­ση της αμε­ρι­κα­νι­κής πολι­τι­κής ανα­κοι­νώ­νει στις 7 Φεβρουα­ρί­ου ο Πρό­ε­δρος Λίντον Τζόν­σον με αφορ­μή την επί­θε­ση των Βιετ­κόνγκ στην αμε­ρι­κα­νι­κή βάση στο Πλέι Κου, όπου σκο­τώ­θη­καν οκτώ και τραυ­μα­τί­στη­καν 126 Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες, ενώ κατα­στρά­φη­καν 8 ελι­κό­πτε­ρα και υπέ­στη­σαν σοβα­ρές ζημιές 15 αερο­πλά­να. Η αιτία που οδή­γη­σε την αμε­ρι­κα­νι­κή ηγε­σία στην κλι­μά­κω­ση του «βρώ­μι­κου πολέ­μου» ήταν η ανι­κα­νό­τη­τα του καθε­στώ­τος της Σαϊ­γκόν και ο κίν­δυ­νος να απο­λέ­σουν το στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας Ν. Βιετνάμ .

Στις 8 Ιού­νη του ’65 εξα­πο­λύ­ε­ται μεγά­λης έκτα­σης επί­θε­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών δυνά­με­ων. Καται­γι­στι­κοί βομ­βαρ­δι­σμοί στρα­τιω­τι­κών και βιο­μη­χα­νι­κών στό­χων, αλλά και πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νων περιο­χών γύρω από το Ανόι, εφιαλ­τι­κές βόμ­βες ναπάλμ που καί­νε τα πάντα στο διά­βα τους, δηλη­τη­ριώ­δη αέρια, βίαιες εκκε­νώ­σεις και πυρ­πο­λή­σεις χωριών που υπο­στη­ρί­ζουν τους Βιετ­κόνγκ και κατα­στρο­φή των ορυ­ζώ­νων είτε με εμπρη­στι­κές βόμ­βες, είτε με χημι­κές ουσί­ες, όλα αυτά βρί­σκο­νται διαρ­κώς στην ημε­ρή­σια διάταξη.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα όλης αυτής της εκστρα­τεί­ας ήταν πενι­χρά για τους εμπνευ­στές της. Οι Βιετ­κόνγκ στο τέλος του πρώ­του εξα­μή­νου του ’65 όχι μόνο δεν εξο­ντώ­νο­νται (όπως υπο­λό­γι­ζε ο Τζόν­σον) αλλά απο­κτούν τον έλεγ­χο των 3/4 του εδά­φους του Ν. Βιετ­νάμ (Ριζο­σπά­στης).