Ο Ναζίμ Χικμέτ και η… νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //
υπο­ψή­φιος Διδά­κτωρ Πολι­τι­κών Επι­στη­μών και Ιστορίας

Το κόμ­μα τους, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξε­τεύ­λι­σε και κου­ρέ­λια­σε με κάθε δυνα­τό τρό­πο κάθε έννοια της Αρι­στε­ράς. Η κυβέρ­νη­ση τους, η κυβέρ­νη­ση του κ.Τσίπρα, καπη­λεύ­τη­κε- χυδαία και ξεδιά­ντρο­πα- τους ηρω­ϊ­κούς αγώ­νες των κομ­μου­νι­στών της αντί­στα­σης (βλέ­πε Σκο­πευ­τή­ριο Και­σα­ρια­νής) και επι­χεί­ρη­σε να προ­σε­ται­ρι­στεί ιδε­ο­λο­γι­κά λαϊ­κούς αγω­νι­στές που σφυ­ρη­λα­τή­θη­καν και ανα­δεί­χθη­καν μέσα από την ιστο­ρι­κή πορεία και δρά­ση του ΚΚΕ (βλ. Άρης Βελου­χιώ­της, Νίκος Μπελογιάννης).

Στο συνέ­δριο του κόμ­μα­τος τους- στο 2ο Συνέ­δριο ΣΥΡΙΖΑ, τον περα­σμέ­νο Οκτώ­βρη- είχαν το θρά­σος να βάλουν στο στό­μα τους ένα σύν­θη­μα που συμ­βο­λί­ζει τον ηρω­ϊ­σμό, την συνέ­πεια και την αυτο­θυ­σία των κομ­μου­νι­στών («Ούτε σε ξερο­νή­σια, ούτε σε φυλα­κές, ποτέ τους δεν λυγί­σα­νε οι κομ­μου­νι­στές») καπη­λευό­με­νοι, για πολ­λο­στή φορά, ως γνή­σιοι λαθρε­πι­βά­τες της Ιστο­ρί­ας, τους αγώ­νες και τις θυσί­ες άλλων.

Την σκυ­τά­λη της ξεδια­ντρο­πιάς φαί­νε­ται πως πήρε τώρα η νεο­λαία ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απο­φά­σι­σε να «διαν­θί­σει» την προ­πα­γάν­δι­ση του 1ου Συνε­δρί­ου της με λίγο από.… Ναζίμ Χικ­μέτ. Με τη ρήση του σπου­δαί­ου τούρ­κου κομ­μου­νι­στή ποι­η­τή «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καού­με εμείς, πως θα γενού­νε τα σκο­τά­δια λάμ­ψη;» η νεο­λαία ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους νέους και τις νέες της χώρας… «μαζί να χαρά­ξου­με το δρόμο».

Έχου­με λοι­πόν και λέμε:

Ο ποι­η­τής και αγω­νι­στής Ναζίμ Χικ­μέτ ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ με όλη την σημα­σία της λέξης. Τι σχέ­ση άρα­γε μπο­ρεί να έχει η νεο­λαία ενός σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ με έναν Κομ­μου­νι­στή του δια­με­τρή­μα­τος του Χικ­μέτ; Τι σχέ­ση μπο­ρεί να έχει το πραγ­μα­τι­κά επα­να­στα­τι­κό περιε­χό­με­νο του έργου του Χικ­μέτ με την προ­σκυ­νη­μέ­νη σε κεφά­λαιο, τρόϊ­κες-θεσμούς και ευρω­α­τλα­ντι­κές συμ­μα­χί­ες παρά­τα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι μπο­ρεί να συν­δέ­ει άρα­γε την πνευ­μα­τι­κή κλη­ρο­νο­μιά του κομ­μου­νι­στή Χικ­μέτ με το κόμμα-«αριστερή» ορντι­νά­τσα της ΕΕ και των κεφα­λαιο­κρα­τών; Έγρα­φε ο Χικ­μέτ: «Το ζήτη­μα δεν είναι να είσαι φυλα­κι­σμέ­νος. Να μην παρα­δί­νε­σαι, αυτό είναι το ζήτη­μα». Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο είναι οικειο­θε­λώς παρα­δο­μέ­νος στο κεφά­λαιο αλλά σέρ­νει μαζί του φυλα­κι­σμέ­νο κι’ έναν λαό που στις πλά­τες του κου­βα­λά μνη­μό­νια, χαρά­τσια, φορο­λη­στεί­ες, περι­κο­πές μισθών/συντάξεων, δια­λυμ­μέ­να εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα κλπ.

Τι μπο­ρεί να συν­δέ­ει άρα­γε την «θρη­σκεία» του κομ­μου­νι­στή Χικ­μέτ με την «θρη­σκεία» των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών παλιά­τσων της πολι­τι­κής; «Μια θρη­σκεία, ένας νόμος, ένα δίκαιο: Η δου­λιά του εργά­τη» έγρα­φε ο ποι­η­τής, υμνώ­ντας τους αγώ­νες και τα δίκαια του προ­λε­τα­ριά­του. Στον αντί­πο­δα αυτής της άπο­ψης, η μόνη θρη­σκεία, ο μόνος νόμος, το μόνο δίκαιο που αντι­λαμ­βά­νε­ται και υπη­ρε­τεί ο ΣΥΡΙΖΑ – όπως, άλλω­στε, και τα λοι­πά αστι­κά κόμ­μα­τα- είναι αυτά της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς και των ευρω­ε­νω­σια­κών πολιτικών.

Όταν ο Χικ­μέτ- ο κομ­μου­νι­στής Χικ­μέτ, το επα­να­λαμ­βά­νου­με- έγρα­φε για το «πως θα γενού­νε τα σκο­τά­δια λάμ­ψη», ανα­φέ­ρο­νταν στην κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο και στην προ­ο­πτι­κή της σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, όπου ο λαός θα είναι πραγ­μα­τι­κά αφέ­ντης του πλού­του που παρά­γει. Τι σχέ­ση έχει άρα­γε με όλα αυτά η υπη­ρε­τού­σα τους «Λάτση­δες», τους «Νιάρ­χους» και τους «Βαρ­δι­νο­γιάν­νη­δες» σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία του ΣΥΡΙΖΑ; Απο­λύ­τως καμία.

Με βάση τα παρα­πά­νω, μόνο μια φρά­ση, υπό τη μορ­φή ρητο­ρι­κού ερω­τή­μα­τος, θα απευ­θύ­νου­με στους εμπνευ­στές της καπη­λεί­ας του κομ­μου­νι­στή Χικ­μέτ από τα θρα­σί­μια της νεο­λαί­ας του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος: Και το Ναζίμ Χικ­μέτ ρε άθλιοι;