«Εφυγε» ο Ευάγγελος Μαχαίρας

«Εφυ­γε» από τη ζωή σήμε­ρα, πλή­ρης ημε­ρών, σε ηλι­κία 97 χρό­νων, ο Ευάγ­γε­λος Μαχαιρας.

Ο Ευάγ­γε­λος Μαχαί­ρας, γεν­νή­θη­κε στα Αγιωρ­γή­τι­κα Αρκα­δί­ας. Τελεί­ω­σε το Γυμνά­σιο στην Τρί­πο­λη και σπού­δα­σε νομι­κά στο Πανε­πι­στή­μιο Αθη­νών. Πήρε το πτυ­χίο του το 1941 και τελεί­ω­σε την άσκη­σή του το 1943, αλλά το καλο­καί­ρι του ίδιου χρό­νου κατα­τά­χθη­κε στον ΕΛΑΣ και συνε­πώς άρχι­σε τη δικη­γο­ρία το 1945, μετά την Συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας. Η μετα­βαρ­κι­ζια­νή τρο­μο­κρα­τία τον υπο­χρέ­ω­σε να εγκα­τα­λεί­ψει το γρα­φείο του και να κατα­φύ­γει στην Αθή­να, όπου συνε­λή­φθη κατά τα τέλη του 1947 και εκτο­πί­στη­κε στην Ικα­ρία. Τον Ιανουά­ριο του 1949 μετα­φέρ­θη­κε στη Μακρό­νη­σο και από εκεί στο Στρα­το­δι­κείο της Τρί­πο­λης με σκο­πό την εξό­ντω­σή του, η οποία απο­φεύ­χθη­κε ύστε­ρα από διε­θνή κινη­το­ποί­η­ση και κατά τα τέλη του 1949 δια­κό­πη­κε προ­σω­ρι­νά η προ­φυ­λά­κι­σή του. Το 1950 ‑αν και υπό­δι­κος- έκα­νε από τις στή­λες της εφη­με­ρί­δας “ΜΑΧΗ” την δημο­σιο­γρα­φι­κή εκστρα­τεία κατά της Μακρο­νή­σου, η οποία είχε διε­θνή απή­χη­ση και υπο­χρέ­ω­σε την Κυβέρ­νη­ση να καταρ­γή­σει το στρα­τό­πε­δο πολι­τι­κών εξό­ρι­στων της Μακρονήσου.

Το 1952 μετα­τέ­θη­κε στο Δικη­γο­ρι­κό Σύλ­λο­γο του Πει­ραιά και το 1956 στο Δικη­γο­ρι­κό Σύλ­λο­γο της Αθή­νας. Από τότε ασχο­λή­θη­κε με τα προ­βλή­μα­τα της Δικαιο­σύ­νης και των δικη­γό­ρων ως Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας και Πρό­ε­δρος της “Νέας Κίνη­σης των Δικη­γό­ρων” (1956–1980), αντι­πρό­ε­δρος του Δ.Σ.Α. (1975–1980) και πρό­ε­δρος του (1981–1984). Από το 1987 είναι επί­τι­μος Πρό­ε­δρος του Δ.Σ.Α. Παραλ­λή­λως ασχο­λή­θη­κε με πολ­λά προ­βλή­μα­τα του δημό­σιου βίου (διεύ­ρυν­ση της δημο­κρα­τί­ας 1–1‑4, αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να, απλή ανα­λο­γι­κή, αγώ­νας για την Ειρή­νη, την παι­δεία, την υγεία κ.λπ.). Το 1989 εκλέ­χτη­κε Πρό­ε­δρος της Ελλη­νι­κής Επι­τρο­πής για τη Διε­θνή Ύφε­ση και την Ειρή­νη και το 1990 Πρό­ε­δρος του Παγκο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Ειρή­νης, του οποί­ου είναι επί­τι­μος Πρό­ε­δρος από το 1996. Ως Πρό­ε­δρος του Παγκο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Ειρή­νης μαζί με τον Πρό­ε­δρο του Παγκο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Εκκλη­σιών, μεσο­λά­βη­σε στις Κυβερ­νή­σεις Ιράκ, Κου­βέιτ, Ιορ­δα­νί­ας και Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας για την ειρη­νι­κή επί­λυ­ση των δια­φο­ρών και την απο­φυ­γή του Πολέ­μου του Κόλ­που. Κατέ­βα­λε προ­σπά­θειες για την υλο­ποί­η­ση των απο­φά­σε­ων του Ο.Η.Ε. για την Κύπρο, καθώς και για την ειρη­νι­κή επί­λυ­ση του Γιου­γκο­σλα­βι­κού και του Κουρ­δι­κού προ­βλή­μα­τος. Σε συνερ­γα­σία με τον Ελλη­νι­κό Ερυ­θρό Σταυ­ρό οργά­νω­σε τέσ­σε­ρες απο­στο­λές τρο­φί­μων και φαρ­μά­κων στη Γιου­γκο­σλα­βία κατά τη διάρ­κεια του εμφυ­λί­ου πολέ­μου και δύο απο­στο­λές στη Βόρεια Ήπει­ρο κατά τη διάρ­κεια του Αλβα­νι­κού εμφυ­λί­ου πολέ­μου. Παραλ­λή­λως πρό­σφε­ρε τις υπη­ρε­σί­ες του σε άλλες πολι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές οργα­νώ­σεις (Πρό­ε­δρος της Επι­τρο­πής για την καθιέ­ρω­ση της Απλής Ανα­λο­γι­κής, Πρό­ε­δρος του Εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου κατά των ναρ­κω­τι­κών, Αντι­πρό­ε­δρος της “Διε­θνούς Δημο­κρα­τι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης”, Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της “Έκκλη­σης της Ακρό­πο­λης”, της “Δημο­κρα­τι­κής Μέρι­μνας” και του “Εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου για τη διεκ­δί­κη­ση των Γερ­μα­νι­κών οφει­λών προς την Ελλάδα”).

Εκτός από τη θητεία του στη δημο­σιο­γρα­φία (φοι­τη­τι­κές και επαρ­χια­κές εφη­με­ρί­δες 1936–1940, συντά­κτης της καθη­με­ρι­νής εφη­με­ρί­δας “Μάχη” 1950–1952), υπήρ­ξε και αρθρο­γρά­φος στις εφη­με­ρί­δες “Το Βήμα”, “Τα Νέα”, “Ελευ­θε­ρο­τυ­πία” και “Έθνος” (1955–2004).

Ως έφε­δρος αξιω­μα­τι­κός πήρε μέρος στον ελλη­νοϊ­τα­λι­κό πόλε­μο του 1940–41 και τραυ­μα­τί­στη­κε κοντά στο Τεπε­λέ­νι. Πήρε επί­σης μέρος στην Εθνι­κή Αντί­στα­ση 1941–1944 ως Διοι­κη­τής μονά­δων του ΕΛΑΣ Πελο­πον­νή­σου και έγρα­ψε τρα­γού­δια της Αντί­στα­σης (“Η μάνα του αντάρ­τη”, “Μέσ’ τα κατά­μαυ­ρα ντυ­μέ­νη” και το “Νέο αρμα­το­λί­κι”) που τρα­γου­διού­νται μέχρι σήμε­ρα. Έγρα­ψε το χρο­νι­κό της Αντί­στα­σης με τίτλο “50 χρό­νια μετά” και ένα πολύ­τι­μο βιβλίο για την “Τέχνη της Αντί­στα­σης”, που είναι και το μονα­δι­κό για την πνευ­μα­τι­κή μας αντίσταση.

Πηγή Biblionet