Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το τραγούδι του εργάτη, του Κωστή Παλαμά

Εμείς οι εργά­τες είμα­στε που με τον ιδρώ­τα μας

ποτί­ζου­με τη γη για να γεννά

καρ­πούς, λου­λού­δια, τ’ αγα­θά του κόσμου ολό­γυ­ρά μας

φτω­χή αλου­λού­δια­στη, άκαρ­πη μονά­χα η αργατιά.

*

Εμείς οι εργά­τες είμα­στε που με τον ιδρώ­τα μας

ζυμώ­νου­με του κόσμου το ψωμί

πιο δυνα­τά κι από τα σπα­θιά τα χέρια τα δικά μας

και με όλο τ’ αλυ­σό­δε­μα, σκά­φτουν και η γη πλουτεί

*

Στου κόσμου τους θησαυ­ρι­στές το βιος σου, Εργά­τη, νόμοι

στο τρώ­νε αδι­κη­τές,  χωρίς ντροπή!

Αγκα­λια­στεί­τε, αδέλ­φια, ορθοί! Με μια καρ­διά, μια γνώμη

- Δικαιο­σύ­νη, βρό­ντη­ξε, κι έλαμ­ψε, προκοπή!

10.12.1913

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο