Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

3/1/1962: Όταν ο Πάπας Ιωάννης ο 13ος αφόριζε τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο!

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Μία σχε­τι­κή άγνω­στη ιστο­ρία, για τον ηγέ­τη της Κού­βας Φιντέλ Κάστρο είναι και αυτή του …αφο­ρι­σμού του (!) από τον Πάπα Ιωάν­νη τον 13ο.

Να θυμί­σου­με απλά ότι είχε προη­γη­θεί τo 1961, στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση των ΗΠΑ ενά­ντια στην σοσια­λι­στι­κή Κού­βα που έμει­νε γνω­στή ως «εισβο­λή στον κόλ­πο των χοί­ρων». Σ’αυτήν  υπήρ­ξαν χρι­στια­νοί, «ιερα­πό­στο­λοι» και εκκλη­σί­ες που έτει­ναν χεί­ρα βοη­θεί­ας στην CIA και τους αντε­πα­να­στά­τες. Αυτό είχε ως απο­τέ­λε­σμα  να παρ­θούν μέτρα από μέρους της λαϊ­κής εξου­σί­ας της Κού­βας σε καθο­λι­κά ιδρύ­μα­τα, ιερα­πο­στο­λές και κάποιες εκκλη­σί­ες. Δια­βά­ζου­με σχε­τι­κά σε ανα­λυ­τι­κή αντα­πό­κρι­ση της εφη­με­ρί­δας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (4/1/1962):

«3. (Ασς. Πρε­ςς)- Ανώ­τα­τος αξιω­μα­τού­χος του Βατι­κα­νού ‚εκφρά­ζων την προ­σω­πι­κήν του γνώ­μην, εδή­λω­σεν, ότι ο Φιντέλ Κάστρο, δέον θεω­ρή­ται αφω­ρι­σμέ­νος υπό της ρωμαιο­κα­θο­λι­κής εκκλη­σί­ας, δι’όσα κατά του καθο­λι­κού κλή­ρου έπρα­ξεν  εις την Κού­βαν. Επι­σή­μως το Βατι­κα­νόν τηρεί σιγήν επί του θέματος.

fidelΟ αυτός αξιω­μα­τι­κός ο οποί­ος, ο οποί­ος είναι εις θέσιν να γνω­ρί­ζη τας πρά­ξεις και τας  από­ψεις της ανω­τά­της ιεραρ­χί­ας του Βατι­κα­νού, εδή­λω­σεν ότι, κατά την γνώ­μην του, ο Κάστρο αφω­ρί­σθη αυτο­μά­τως το παρελ­θόν έτος όταν διέ­τα­ζε την απέ­λα­σιν μελών της ανώ­τα­της καθο­λι­κής ιεραρ­χί­ας και του κλή­ρου της Κού­βας. Το κανο­νι­κόν δίκαιον προ­σέ­θε­σε ‚προ­βλέ­πει τον αυτό­μα­τον αφο­ρι­σμόν παντός βιαιο­πρα­γού­ντος ενα­ντί­ον των επι­σκό­πων και του κλήρου.

Υπεν­θυ­μί­ζε­ται, εν τού­τοις, ότι πολ­λά­κις το Βατι­κα­νόν εις ομοί­ας περι­πτώ­σεις ετή­ρη­σε διά­φο­ρον στά­σιν, ανα­λό­γως των περι­στά­σε­ων και των συμ­φε­ρό­ντων του καθο­λι­κι­σμού εις ωρι­σμέ­νην χώραν.

Ο αφο­ρι­σμός είναι βαρυ­τέ­ρα τιμω­ρία την οποί­αν δύνα­ται να επι­βά­λη η εκκλη­σία και μέχρι στιγ­μής, ουδείς εκ των επι­σή­μων του Βατι­κα­νού τολ­μά να δηλώ­ση δημο­σί­ως εάν ο δρ. Κάστρο και τα μέλη της κυβερ­νή­σε­ώς του απε­κό­πη­σαν πράγ­μα­τι από τον κορ­μόν της εκκλησίας.

Κατ’ άλλας πλη­ρο­φο­ρί­ας αι σχέ­σεις μετα­ξύ κου­βα­νι­κής κυβερ­νή­σε­ως και Βατι­κα­νού εβελ­τιώ­θη­σαν εσχά­τως, εν αντι­θέ­σει προς την κρί­σιν η οποία είχεν επέλ­θει προ τινων ημε­ρών κατό­πιν της απε­λά­σε­ως καθο­λι­κών αξιω­μα­τού­χων εκ της Κούβας»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο