Το ταμπούρι, ο Κουμπούρης και το …κουμπούρι!

Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς //

«Το πρώ­το μου μερο­κά­μα­το ήταν με ένση­μο ανη­λί­κου το 1966. Τ’ ακούς Κατρού­γκα­λε!» φώνα­ζε οργι­σμέ­νος ο 66χρονος Πανα­γιώ­της στην παρά­στα­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας των Συνερ­γα­ζό­με­νων Συντα­ξιου­χι­κών Οργα­νώ­σε­ων (ΣΣΟ) ΙΚΑ, ΕΛΤΑ, Δημο­σί­ου, ΟΣΕ, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΟΤΑ, ΠΟΣΕ – ΟΑΕΕ στο υπουρ­γείο Εργα­σί­ας στις 6.9.2016.

Και μετά το πρώ­το μερο­κά­μα­το «κόλ­λη­σε» άλλα 10.799 ένση­μα στη διάρ­κεια 38 χρό­νων εργα­σί­ας. Ένση­μα στο μέταλ­λο, βαριά και ανθυ­γιει­νά. Όταν συντα­ξιο­δο­τή­θη­κε πήρε 2400 ευρώ συνο­λι­κά, απ’ την κύρια και επι­κου­ρι­κή σύντα­ξη. Η επι­κου­ρι­κή σύντα­ξη ξεκί­νη­σε με 713 ευρώ και ‑απ’ τις προη­γού­με­νες περι­κο­πές- κατέ­λη­κε στα 262 ευρώ. Και στις 2.9.2016 ήρθε η νέα –και μάλ­λον όχι η τελευ­ταία- περι­κο­πή με 137 ευρώ. Δηλα­δή απ’ την επι­κου­ρι­κή σύντα­ξη έμει­ναν 125 ευρώ. Συνο­λι­κά οι περι­κο­πές στις συντά­ξι­μες απο­δο­χές του κυρ-Πανα­γιώ­τη έφτα­σαν στα 1100 ευρώ. Δηλα­δή απ’ τα 2.400 ευρώ του ‘μει­ναν 1300 ευρώ. «Αυτά τα πλή­ρω­σα εγώ με αίμα και χρό­νια ζωής. Και τώρα μου τ’ αρπά­ζουν με το έτσι θέλω. Που το βρή­καν γραμ­μέ­νο αυτό;» έλε­γε ο κυρ-Πανα­γιώ­της και φού­ντω­νε φωνά­ζο­ντας –μαζί με τους άλλους συντα­ξιού­χους- το σύν­θη­μα: «Δόστε πίσω όλα τα κλε­μέ­να, με του λαού το αίμα είναι πληρωμένα»!

Η αντι­προ­σω­πεία των συντα­ξιού­χων συνα­ντή­θη­κε με τον υπουρ­γό Γιώρ­γο Κατρού­γκα­λο και τον υφυ­πουρ­γό Τάσο Πετρό­που­λο. Μετά τη συνά­ντη­ση, ενη­με­ρώ­νο­ντας τους  συγκε­ντρω­μέ­νους ο Δήμος Κου­μπού­ρης, πρό­ε­δρος των Ομο­σπον­δί­ας Συντα­ξιού­χων ΙΚΑ είπε: «Δεν θελή­σα­με εμείς να καθή­σου­με στο τρα­πέ­ζι. Όρθιοι τους είπα­με: Απαι­τού­με να μας δόσε­τε πίσω όλες τις συντά­ξεις μας. Όλα εκεί­να που μας κρα­τή­σα­τε. Δεν χρω­στά­με σε κανέ­ναν. Τα έχου­με όλα πλη­ρω­μέ­να με το αίμα μας και ζητά­με να μας δόσε­τε τις συντά­ξεις μας. Δεν θα νομι­μο­ποι­ή­σου­με ποτέ στη συνεί­δη­σή μας καμ­μιά περι­κο­πή, είτε είναι κύριες είτε είναι επι­κου­ρι­κές οι συντά­ξεις. Είναι στο σύνο­λό τους συντά­ξεις πλη­ρω­μέ­νες, και δεν τις δια­χω­ρί­ζου­με. Ούτε δια­λέ­γου­με δημί­ους. Αν, δηλα­δή, τα ‘κοψε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ κι όλοι εκεί­νοι που πίνουν νερό στο όνο­μα των μεγά­λων αφεντικών».

-Και τι απά­ντη­σαν; ρώτη­σε ένας δημοσιογράφος.

Δήμος Κου­μπού­ρης: «Η απά­ντη­ση ήταν: “Εφαρ­μό­σα­με το νόμο”. Εμείς, όμως, δεν θα πεθά­νου­με με το νόμο. Θέλου­με να ζήσου­με. Κάτω λοι­πόν οι νόμοι. Εμείς θέλου­με νόμους που στη­ρί­ζο­νται στους αγώ­νες του λαού και θα προ­α­σπί­ζο­νται τα δικαιώ­μα­τά μας. Δίνου­με αγώ­να ιερό, όχι μόνο για μάς, αλλά και για τα παι­διά μας».

Τα τελευ­ταία λόγια του Δήμου Κου­μπού­ρη συνο­δεύ­ο­νταν από το σύν­θη­μα: «Νόμος είναι το δίκιο του εργά­τη και όχι τα κέρ­δη του κεφαλαιοκράτη»! 

Και μόλις έγι­νε μικρή παύ­ση ακού­στη­κε ο κυρ-Πανα­γιώ­της: «Με το νόμο αυτοί και μείς θα το κάνου­με ταμπού­ρι εδώ απ΄ έξω κάθε μέρα».

-Μπέρ­δε­ψε το ταμπού­ρι με τον …Κου­μπού­ρη! αστειεύ­τη­κε ένας συνταξιούχος.Ενώ άλλος συντα­ξιού­χος σχο­λί­α­σε: «Εξάλ­λου ένα ταμπού­ρι χρειά­ζε­ται έναν Κου­μπού­ρη(!) και μάλι­στα με …κου­μπού­ρι!!»

Σύγκαι­ρα ο κυρ-Πανα­γιώ­της –χωρίς ν’ ακού­σει τα σχό­λια- έδω­σε και τις δικές του διευ­κρι­νί­σεις: «Κου­μπού­ρη εσύ, μπο­ρεί να μη με ξέρεις, αλλά εγώ σε ξέρω από όταν ήσου­να εργά­της. Εδώ, λοι­πόν, στο ταμπούρι».

Το χιού­μορ, ακό­μα και τα ευτρά­πε­λα, δεν έλει­ψαν κι απ’ τις πιό δύσκο­λες στιγ­μές των λαϊ­κών αγώ­νων. Όπως είναι ο αγώ­νας των σημε­ρι­νών συντα­ξιού­χων, τόσο για τις συντά­ξεις τους, όσο και για το καλό των μελ­λού­με­νων γενεών…