Η πρώτη αεροπειρατεία στην ελληνική ιστορία, την πραγματοποίησαν ΕΠΟΝίτες

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Στις 12 Σεπτέμ­βρη 1948 έγι­νε η πρώ­τη αερο­πει­ρα­τεία στην ελλη­νι­κή ιστο­ρία την οποία πραγ­μα­το­ποί­η­σε η ΕΠΟΝ (και από τις πρώ­τες παγκο­σμί­ως). Την έκα­ναν οι  6 ΕΠΟ­Νί­τες που κατη­γο­ρού­νταν από τις αρχές για ενέρ­γειες σαμποτάζ.

Αλέ­ξαν­δρος Κου­φου­δά­κης, 21 ετών

Δημή­τριος Κου­φου­δά­κης, 23 ετών

Αχιλ­λέ­ας Κετιμ­λί­δης, 19 ετών

Αντώ­νης Βογιά­ζος, 18 ετών

Γιώρ­γος Κέλας, 17 ετών

Σπύ­ρος Χελ­μιά­δης, 18 ετών

«Προ­σπα­θώ­ντας να ξεφύ­γουν από τους διώ­κτες τους, οι έξι νεα­ροί κατέ­φυ­γαν στην Αθή­να, με απώ­τε­ρο σκο­πό να δια­φύ­γουν σε κάποια γει­το­νι­κή σοσια­λι­στι­κή χώρα και στη συνέ­χεια να επα­να­προ­ω­θη­θούν στην Ελλά­δα για να πολε­μή­σουν στις τάξεις του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού. Ψάχνο­ντας τρό­πους να υλο­ποι­ή­σουν το σχέ­διό τους, τους κατέ­βη­κε η ιδέα να κατα­λά­βουν ένα αερο­πλά­νο της πολι­τι­κής αερο­πο­ρί­ας και να το οδη­γή­σουν στη Γιου­γκο­σλα­βία. Σχέ­διο παρά­τολ­μο, αλλά και «πρω­το­πο­ρια­κό» για την εποχή».
Η προ­σπά­θειά τους ξεκί­νη­σε το μεση­μέ­ρι της 12ης Σεπτέμ­βρη από το αερο­δρό­μιο του Ελλη­νι­κού, όπου επι­βι­βά­στη­καν στο αερο­πλά­νο τύπου «Ντα­κό­τα».

«Λίγα λεπτά μετά την απο­γεί­ω­σή του κι ενώ το αερο­πλά­νο πετού­σε πάνω από τη βόρεια Εύβοια, οι τέσ­σε­ρις από τους έξι νεα­ρούς μπή­καν στον θάλα­μο δια­κυ­βέρ­νη­σης και αφού τραυ­μά­τι­σαν με σου­γιά τον συγκυ­βερ­νή­τη και τον ασυρ­μα­τι­στή, ανά­γκα­σαν τον κυβερ­νή­τη Αθα­νά­σιο Ηγου­με­νά­κη να οδη­γή­σει το αερο­πλά­νο προς τα γιου­γο­σλα­βι­κά σύνο­ρα. O Ηγου­με­νά­κης προ­σπά­θη­σε να παρα­πλα­νή­σει τους αερο­πει­ρα­τές, χωρίς όμως απο­τέ­λε­σμα. Έτσι, ακο­λου­θώ­ντας το ποτά­μι του Αξιού κατόρ­θω­σε να προ­σγειώ­σει τελι­κά το αερο­πλά­νο σε μία λωρί­δα γης στην τοπο­θε­σία Μπούρ­γκα, 60 χιλιό­με­τρα νοτιο­α­να­το­λι­κά των Σκο­πί­ων. Μετά την απο­βί­βα­ση των έξι αερο­πει­ρα­τών, οι χει­ρι­στές κατόρ­θω­σαν να απο­γειώ­σουν το αερο­πλά­νο και να φτά­σουν στη Θεσ­σα­λο­νί­κη γύρω στις 5 το από­γευ­μα, 4 ώρες και 27 λεπτά μετά την ανα­χώ­ρη­σή του από την Αθή­να» (sansimera.gr).

Το 1987 ο σκη­νο­θέ­της Κώστας Κου­τσο­μύ­της μετέ­φε­ρε στη μεγά­λη οθό­νη το περι­στα­τι­κό της αερο­πει­ρα­τεί­ας, με τίτλο «Ο Κλοιός».

Ο Σπύ­ρος Χελ­μιά­δης σκο­τώ­θη­κε στη μάχη του Μπί­κο­βικ και ο Αχιλ­λέ­ας Κετιμ­λί­δης στην περιο­χή του Κιλ­κίς. Οι άλλοι έζη­σαν 35 χρό­νια περί­που στην προ­σφυ­γιά. Ο Αντώ­νης Βογιά­ζος σπού­δα­σε στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση σκη­νο­θε­σία και με την επι­στρο­φή του δού­λε­ψε στην ελλη­νι­κή τηλε­ό­ρα­ση όπου σκη­νο­θε­τεί θεα­τρι­κές παρα­στά­σεις και σει­ρές. Η πιο γνω­στή «Ο φωτο­γρά­φος του χωριού». Επί­σης έκα­νε και πολ­λές μετα­φρά­σεις λενι­νι­στι­κών κει­μέ­νων από τα ρώσι­κα. Πέθα­νε το 1992.

Στη στή­λη «Μνή­μες αγω­νι­στών» του «Ριζο­σπά­στη» βρή­κα­με ανα­λυ­τι­κή ανα­φο­ρά σε έναν εκ των πρω­τα­γω­νι­στών την οποία και παραθέτουμε’:

Ο ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΦΟΥΔΑΚΗΣ γεν­νή­θη­κε το 1927 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Στις 21 Φλε­βά­ρη του 1944 στην επέ­τειο της ίδρυ­σης της ΕΠΟΝ , γίνε­ται μέλος της και μετά εντάσ­σε­ται στον εφε­δρι­κό ΕΛΑΣ. Μέλος του ΚΚΕ γίνε­ται την άνοι­ξη του 1944.

Απο­φα­σί­ζει να ξεφύ­γει από τις διώ­ξεις με τον αδελ­φό του και άλλους 4 πατριώ­τες. Με την αερο­πει­ρα­τεία της DΑΚΟΤΑ το 1948, φτά­νουν στα Σκό­πια. Ξανα­μπαί­νουν στην Ελλά­δα, εντάσ­σο­νται και οι 6 στο Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό και ονο­μά­ζο­νται ανθυ­πο­λο­χα­γοί πολι­τι­κοί επί­τρο­ποι, για ανθραγαθία.

Τέλος του 1948 στέλ­νε­ται στην 5η σει­ρά της Σχο­λής Αξιω­μα­τι­κών στις Πρέ­σπες και στις αρχές του 1949 στη Σχο­λή Πολι­τι­κών Επι­τρό­πων Πόλε­ων και Υπαίθρου.

Τραυ­μα­τί­ζε­ται και μετα­φέ­ρε­ται για θερα­πεία στη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Τσεχοσλοβακίας.

Υπήρ­ξε συντά­κτης στον «Αγω­νι­στή», την εφη­με­ρί­δα των Ελλή­νων πολι­τι­κών προ­σφύ­γων, από το 1953 ως το 1954.

Στη συνέ­χεια σπου­δά­ζει Χημεία στο Πανε­πι­στή­μιο του Καρό­λου, το οποίο είναι ένα από τα αρχαιό­τε­ρα στην Κεντρι­κή Ευρώπη.

Εκλέ­γε­ται γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟΒ των Ελλή­νων Φοι­τη­τών του Πανε­πι­στη­μί­ου κατά τη διάρ­κεια των προ­πτυ­χια­κών σπου­δών του και μετά γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟΒ Πράγας.

Το 1958 παίρ­νει το πτυ­χίο του και αρχί­ζει το διδα­κτο­ρι­κό του με θέμα την επί­δρα­ση του υδρο­γό­νου στα μέταλ­λα. Ταυ­τό­χρο­να εργά­ζε­ται σε Ινστι­τού­το Ερευ­νών. Καρ­πός αυτής της εργα­σί­ας είναι εφτά επι­στη­μο­νι­κές ευρε­σι­τε­χνί­ες να είναι δικές του.

Το 1968 τάσ­σε­ται υπέρ του Κόμ­μα­τος και των απο­φά­σε­ων της 12ης Ολομέλειας.

Το 1975 επι­σκέ­πτε­ται την Ελλά­δα και τελι­κά επα­να­πα­τρί­ζε­ται το 1978.

Ο Αλέ­κος Κου­φου­δά­κης πήρε την ελλη­νι­κή ιθα­γέ­νεια το 1981.

Από το 1985 ήταν συνερ­γά­της του ΕΚΕΦΕ «Δημό­κρι­τος», όπου εργά­στη­κε ως τη συντα­ξιο­δό­τη­σή του.

Το 1991, για μια ακό­μη φορά, υπε­ρα­σπί­στη­κε το χαρα­κτή­ρα της μαρ­ξι­στι­κο-λενι­νι­στι­κής φυσιο­γνω­μί­ας και τις αρχές λει­τουρ­γί­ας του ΚΚΕ.

Ηταν μέλος της ΚΟΒ Ερευ­νας της Αχτί­δας ΑΕΙ-ΤΕΙ-Ερευ­νας της ΚΟ Αθή­νας, πάντα παρών στις συνε­δριά­σεις, στις πορεί­ες, σε όλες τις «μάχες». Υπήρ­ξε παρά­δειγ­μα για όλους.

Τον απο­χαι­ρε­τή­σα­με στις 25 Μάη 2006.

(Στη φωτο­γρα­φία εξω­φύλ­λου τα πρω­το­σέ­λι­δα των εφη­με­ρί­δων «Ελευ­θε­ρία» και «Εμπρος» της 14ης Σεπτέμ­βρη 1948)