Λαθεμένα και σκόπιμα συμπεράσματα

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Αφορ­μή για το συγκε­κρι­μέ­νο άρθρο ο σχο­λια­σμός της «ΑΥΓΗΣ» (ΦΩΤΟ) που στην ουσία εμφα­νί­ζει την υπό­θε­ση με το συνέ­δριο της Εσθο­νι­κής Προ­ε­δρί­ας της Ε.Ε (και της μη ανα­βαθ­μι­σμέ­νης συμ­με­το­χής των περισ­σό­τε­ρων χωρών της Ε.Ε) ως μία επι­τυ­χία της κυβέρ­νη­σης καθώς και ως ένα δείγ­μα ότι αυτή δεν είναι απο­μο­νω­μέ­νη  από τις άλλες χώρες. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι διαφορετική.

1.Το συνέ­δριο δεν ήταν μία «εφεύ­ρε­ση» ‚ούτε και μία «ιδε­ο­λη­πτι­κή εμμο­νή» της Εσθο­νι­κής Προ­ε­δρί­ας της Ε.Ε. Πατά σε ότι προ­ϋ­πάρ­χει στην Ε.Ε. Να θυμί­σου­με απλά ότι η  ΕΕ που έχει απο­φα­σί­σει να καθιε­ρώ­σει την 23η Αυγού­στου ως «Ευρω­παϊ­κή Μέρα μνή­μης για τα θύμα­τα των ολο­κλη­ρω­τι­κών καθε­στώ­των». Η Ε.Ε στο DNA από τη πρώ­τη στιγ­μή έχει εγγρά­ψει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, αλλά και  την πολύ­μορ­φη αντι­με­τώ­πι­ση του «εχθρού λαού». Η Ε.Ε ως δια­κρα­τι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή ένω­ση λει­τουρ­γεί και ως η σύγ­χρο­νη «Ιερά Συμ­μα­χία» που στό­χο έχει- μέσω των αστι­κών πολι­τι­κών κομ­μά­των που κυβερ­νούν τα κρά­τη –μέλη της να ελέγ­χει και να συγκρα­τεί τον «πολι­τι­κό ριζο­σπα­στι­σμό των λαών»να εμπο­δί­ζει δηλα­δή με κάθε τρό­πο την αμφι­σβή­τη­ση και πολύ περισ­σό­τε­ρο της καπι­τα­λι­στι­κής «τάξης πραγμάτων».

2.Φυσικά η στά­ση των δια­φό­ρων πολι­τι­κών κομ­μά­των ή και κυβερ­νή­σε­ων έχει τις «απο­χρώ­σεις» της στην αντι­με­τώ­πι­ση του «κομ­μου­νι­στι­κού κιν­δύ­νου». Άλλω­στε πάντα έτσι γινό­ταν ιστο­ρι­κά. Πότε με το «καρό­το» και πότε με το «μαστί­γιο» ή και με τα δύο μαζί. Πολύ περισ­σό­τε­ρο σε περιό­δους καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών. Για παρά­δειγ­μα  δεν είναι λιγό­τε­ρο αντι­κομ­μου­νι­στές όσοι στο όνο­μα της «αντι­στα­λι­νο­λο­γί­ας» υπο­τί­θε­ται «απο­κα­θά­ρουν» την ιδέα από την εφαρ­μο­γή της. Όσοι απο­σπούν π.χ τον Μαρξ από τον Λένιν, όσοι ανι­στό­ρη­τα ξεκό­βουν την «στα­λι­νι­κή περί­ο­δο» από την περί­ο­δο οικο­δό­μη­σης μέσα σε εξαι­ρε­τι­κά  δύσκο­λες συν­θή­κες (εσω­τε­ρι­κές και εξω­τε­ρι­κές) του σοσια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ «φαντα­ζό­με­νοι» ότι υπήρ­χε και δήθεν «άλλος δρόμος».

3. Η όλη υπό­θε­ση συντρί­βει και την τακτι­κή των «ίσων απο­στά­σε­ων» ή και της «αποι­δε­ο­λο­γο­κο­ποι­η­μέ­νης ιστο­ρι­κής ανά­λυ­σης» που ακο­λου­θούν οι κάθε είδους οπορ­του­νι­στές . Ο «αντισταλινισμός»του 20ου συνε­δρί­ου του ΚΚΣΕ με την πλατ­φόρ­μα της «προ­σω­πο­λα­τρί­ας» συν­δυά­στη­κε με μέτρα που έβα­ζαν στο τραί­νο της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης σε καπι­τα­λι­στι­κές ράγες. Αργό­τε­ρα το ρεύ­μα του «ευρω­κομ­μου­νι­σμού» στο όνο­μα της «κρι­τι­κής του σοσια­λι­στι­κού μοντέ­λου» της υπε­ρά­σπι­σης της «Άνοι­ξης της Πρά­γας» κ.α οδή­γη­σε μεγά­λα Κ.Κ στην αγκα­λιά της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και στον εκφυ­λι­σμό, αφού πρώ­τα ενσω­μα­τώ­θη­καν στο σύστη­μα. Σήμε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ μπο­ρεί τώρα να εμφα­νί­ζε­ται ως «αντι­δρών», όμως συμ­με­τεί­χε πέρ­σι σε ανά­λο­γα «φόρουμ» (Μπρα­τι­σλά­βα) ενώ η γενι­κό­τε­ρη πολι­τι­κή του δεν οδη­γεί σε κάποιον «άλλο δρό­μο προς τον σοσια­λι­σμό» αλλά στην εφαρ­μο­γή των σύγ­χρο­νων απαι­τή­σε­ων του κεφα­λαί­ου με «αρι­στε­ρό περικάλυμμα»…
4. Τα όσα συνέ­βη­σαν δεν είναι ένα «περα­στι­κό συμ­βάν» που «πάει και πέρα­σε» αλλά θα έχει και συνέ­χεια. Άλλω­στε αυτό αντι­κει­με­νι­κά επι­βάλ­λει το γεγο­νός ότι και στη χώρα μας, αλλά και ευρύ­τε­ρα στηνΕ.Ε ετοι­μά­ζο­νται και νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα. Αυτό με τη σει­ρά του «απαι­τεί» με κάθε τρό­πο να μην δουν οι λαοί ότι υπάρ­χει και άλλη προ­ο­πτι­κή. Να μην δουν ψύχραι­μα τα επι­τεύγ­μα­τα της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. «Επι­βάλ­λει» να συνε­χι­στεί η προ­σπά­θεια κατα­συ­κο­φά­ντη­σης (άλλο­τε «ραφι­να­ρι­σμέ­να» και άλλο­τε ωμά) του σοσια­λι­σμού που γνω­ρί­σα­με. Από αυτή την άπο­ψη επι­βάλ­λε­ται επα­γρύ­πνη­ση και κυρί­ως οι λαοί να δυνα­μώ­σουν την πάλη τους ενά­ντια στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, στε­νά δεμέ­νη με τον αγώ­να για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών τους.