Άρθρο του Δ. Κουτσούμπα στο Περιοδικό της Βουλής: Όραμα των κομμουνιστών είναι να σπάσουμε τα δεσμά του σάπιου και ξεπερασμένου καπιταλιστικού συστήματος

Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κου­τσού­μπα δημο­σιεύ­ε­ται στο Περιο­δι­κό της Βου­λής «Επί του… περιστυλίου».

Ακο­λου­θεί το κείμενο:

«Το όρα­μα των κομ­μου­νι­στών, όλων των ανθρώ­πων που επι­θυ­μούν και αγω­νί­ζο­νται για έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, για να βγει ο λαός μας από τη μέγ­γε­νη της σημε­ρι­νής βαρ­βα­ρό­τη­τας, δεν μπο­ρεί να είναι άλλο από το να σπά­σου­με τα δεσμά του σημε­ρι­νού σάπιου και ξεπε­ρα­σμέ­νου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, που βάζει τα κέρ­δη πάνω κι από την ανθρώ­πι­νη ζωή, που ανα­γκά­ζει τους εργα­ζό­με­νους, σε όλες τις χώρες, να δου­λεύ­ουν μέχρι τα βαθιά γερά­μα­τα χωρίς δικαιώ­μα­τα, τη στιγ­μή που υπάρ­χουν όλες οι δυνα­τό­τη­τες της τεχνο­λο­γί­ας και της παρα­γω­γής, όλες οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να ακο­λου­θή­σου­με την αντί­θε­τη πορεία. Τη σωστή πορεία, μιας κοι­νω­νί­ας και οικο­νο­μί­ας, που στο επί­κε­ντρό της θα έχει την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, των δικαιω­μά­των των πολ­λών και όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα και τα κέρ­δη των λίγων. Βέβαια, “το μέλ­λον δεν θα ‘ρθει από μονά­χο του έτσι νέτο σκέ­το αν δεν πάρου­με μέτρα κι εμείς”…

Το όρα­μά μας δεν είναι ένα “εγκε­φα­λι­κό” σχέ­διο έξω από τη σημε­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αλλά πατά­ει στα­θε­ρά πάνω στις σύγ­χρο­νες δυνα­τό­τη­τες που δημιουρ­γεί η ανά­πτυ­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων, της επι­στή­μης, της τεχνο­λο­γί­ας, της αλμα­τώ­δους αύξη­σης στην παρα­γω­γι­κό­τη­τα της εργα­σί­ας. Όρα­μά μας είναι αυτές οι δυνα­τό­τη­τες να αντι­στοι­χί­ζο­νται και να αξιο­ποιού­νται για την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών — κοι­νω­νι­κών ανα­γκών που συνε­χώς διευρύνονται.

Σήμε­ρα συμ­βαί­νει το ακρι­βώς αντίθετο.

Αντί να μειώ­νε­ται ο χρό­νος εργα­σί­ας και να βελ­τιώ­νο­νται οι συν­θή­κες δου­λειάς, το “ρολόι” γυρ­νά­ει προς τα πίσω με την κατάρ­γη­ση δικαιω­μά­των, όπως το 8ωρο, που στη χώρα μας κατα­κτή­θη­καν πριν 100 χρόνια.

Αντί να διευ­ρύ­νε­ται το επί­πε­δο Υγεί­ας, Πρό­νοιας, Παι­δεί­ας προς όφε­λος του λαού, βλέ­που­με ότι σήμε­ρα οι εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νες υπη­ρε­σί­ες δεν μπο­ρούν να αντι­με­τω­πί­σουν παν­δη­μί­ες που πιστεύ­α­με ότι είχα­με αφή­σει ορι­στι­κά στο παρελθόν.

Αντί να εξα­σφα­λί­ζε­ται εργα­τι­κή — λαϊ­κή στέ­γη για όλους και ιδιαί­τε­ρα για τους νέους ανθρώ­πους, τα νέα ζευ­γά­ρια, τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά, έρχο­νται αντι­μέ­τω­πα με τον εφιάλ­τη των εξώ­σε­ων και των πλειστηριασμών.

Αντί να προ­στα­τεύ­ε­ται η ανθρώ­πι­νη ζωή και ασφά­λεια από φυσι­κές κατα­στρο­φές και ατυ­χή­μα­τα, για να μη ζού­με “εγκλή­μα­τα” όπως αυτό που συνέ­βη στα Τέμπη, βλέ­που­με κρί­σι­μες τέτοιες υπο­δο­μές να απα­ξιώ­νο­νται ή να μην υπάρ­χουν καν.

Αντί να προ­στα­τεύ­ε­ται ο φυσι­κός πλού­τος και το περι­βάλ­λον, βλέ­που­με να γίνε­ται πεδίο επεν­δύ­σε­ων για τις “πρά­σι­νες” μπίζ­νες και τη λεγό­με­νη πρά­σι­νη ενέρ­γεια, που ο λαός πλη­ρώ­νει πανάκριβα.

Η αιτία αυτής της μεγά­λης αντί­φα­σης έχει ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο: Λέγε­ται καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, που είναι η “ιερή αγε­λά­δα” του σημε­ρι­νού δρό­μου ανά­πτυ­ξης και της πολι­τι­κής όλων των κυβερ­νή­σε­ων. Είναι αυτό που φώνα­ξαν οι νέοι άνθρω­ποι στις συγκλο­νι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις για το έγκλη­μα στα Τέμπη “Τα κέρ­δη τους, οι ζωές μας”.

Μάλι­στα, παρό­μοια συν­θή­μα­τα ακού­γο­νται αυτή την περί­ο­δο σε πολ­λές χώρες της Ευρώ­πης και όχι μόνο, όπως στη Γαλ­λία που βρέ­θη­κα πριν λίγες μέρες. Είναι η από­δει­ξη ότι η πολι­τι­κή σε βάρος των λαών είναι ενιαία και ασκεί­ται από τις κυβερ­νή­σεις όλων των απο­χρώ­σε­ων, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν πρό­κει­ται για κυβέρ­νη­ση αυτο­δυ­να­μί­ας ή συνερ­γα­σί­ας, “δεξιά” ή “προ­ο­δευ­τι­κή”, με πρω­θυ­πουρ­γό “πολι­τι­κό πρό­σω­πο ή τεχνοκράτη”.

Είναι όμως και η από­δει­ξη της χρε­ο­κο­πί­ας κάποιων άλλων “ορα­μά­των”, που εμφα­νί­στη­καν στους λαούς ως το “σύγ­χρο­νο” και το “ανα­γκαίο”. Τέτοιο ήταν για παρά­δειγ­μα το “όρα­μα” της “Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης ως το κοι­νό σπί­τι των λαών”, το “όρα­μα” της “δίκαι­ης κι αει­φό­ρου ανά­πτυ­ξης”, που δήθεν ωφε­λεί και το κεφά­λαιο και τους εργα­ζό­με­νους, το “όρα­μα” για το τέλος των κρί­σε­ων και των πολέ­μων, ενώ σήμε­ρα βιώ­νου­με το ακρι­βώς αντίθετο.

Σήμε­ρα, που τα ορά­μα­τα αυτά έχουν ξεθω­ριά­σει, τα κόμ­μα­τα που στη χώρα μας τα υπη­ρέ­τη­σαν και συνε­χί­ζουν να τα υπη­ρε­τούν, προ­σπα­θούν να ξανα­ε­γκλω­βί­σουν τον λαό, επι­στρα­τεύ­ο­ντας τα γνω­στά εκβια­στι­κά διλήμματα.

Παρά τις επι­μέ­ρους δια­φο­ρές τους, κοι­νός παρο­νο­μα­στής είναι το επί­δι­κο της “κυβερ­νη­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας”. Η μεν ΝΔ ανα­γο­ρεύ­ει τη δική της “αυτο­δυ­να­μία” σε παρά­γο­ντα στα­θε­ρό­τη­τας, ο δε ΣΥΡΙΖΑ μια κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας που της δίνει τον ψευ­δε­πί­γρα­φο τίτλο “προ­ο­δευ­τι­κή” και η οποία χωρά­ει μάλι­στα μέχρι και κυβερ­νη­τι­κούς εκπρο­σώ­πους των κυβερ­νή­σε­ων της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ επι­νο­εί διά­φο­ρα σχή­μα­τα για να συγκα­λύ­ψει τη δια­θε­σι­μό­τη­τά του να συγκυ­βερ­νή­σει τόσο με τον έναν όσο και με τον άλλον.

Προ­σπα­θούν να δομή­σουν την προ­ε­κλο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση γύρω από το ερω­τή­μα­τα “ποιος θα κυβερ­νή­σει” και “πώς θα κυβερ­νή­σει”, για να απο­φύ­γουν το κρί­σι­μο ερώ­τη­μα για τον λαό που είναι το “τι” θα υλο­ποι­ή­σει η επό­με­νη κυβέρνηση;

Είναι προ­φα­νές ότι η επό­με­νη κυβέρ­νη­ση έχει προ­κα­θο­ρι­σμέ­νη ατζέ­ντα: Το Ταμείο Ανά­καμ­ψης με τα αντι­λαϊ­κά προ­α­παι­τού­με­νά του, η πολι­τι­κή της λεγό­με­νης πρά­σι­νης μετά­βα­σης που επι­δρά αρνη­τι­κά στα ζητή­μα­τα ενερ­γεια­κής επάρ­κειας και ακρί­βειας, η πολι­τι­κή της “απε­λευ­θέ­ρω­σης” κρί­σι­μων τομέ­ων, που τη ζήσα­με στην Ενέρ­γεια, στις μετα­φο­ρές και τώρα επι­σπεύ­δε­ται και στον τομέα του νερού, οι δεσμεύ­σεις απέ­να­ντι στο ΝΑΤΟ και τους σχε­δια­σμούς του, μια “ΝΑΤΟϊ­κής” κοπής συμ­φω­νία στο Αιγαίο και πολ­λά ακό­μη θα είναι το πρό­γραμ­μα της όποιας επό­με­νης κυβέρνησης.

Πρό­κει­ται για τις ανα­πα­λαιω­μέ­νες εκδο­χές των ίδιων, παλιών και χρε­ο­κο­πη­μέ­νων, “ορα­μά­των”.

Ωστό­σο, η “στα­θε­ρό­τη­τα” αντι­κει­με­νι­κά δεν έχει το ίδιο περιε­χό­με­νο για τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα από τη μια μεριά, την αστι­κή τάξη, τους διε­θνείς σύμ­μα­χους της και τις κυβερ­νή­σεις που τους υπη­ρε­τούν από την άλλη. Για τους δεύ­τε­ρους “στα­θε­ρό­τη­τα” είναι η απρό­σκο­πτη εφαρ­μο­γή της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, η περι­βό­η­τη “συνέ­χεια του κρά­τους”, η δια­σφά­λι­ση των στρα­τη­γι­κών επι­λο­γών του κεφα­λαί­ου. Αντί­θε­τα για τον λαό στα­θε­ρό­τη­τα είναι να ζει με βάση τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες, να έχει στα­θε­ρή δου­λειά με αξιο­πρε­πείς μισθούς, να έχει πρό­σβα­ση σε δημό­σιες και δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας και Παι­δεί­ας, να μην αγω­νιά αν θα χάσει το σπί­τι του, να μην κιν­δυ­νεύ­ει να χάσει τη ζωή του εξαι­τί­ας των επι­λο­γών ενός εχθρι­κού κρά­τους, να μην κιν­δυ­νεύ­ει από την εμπλο­κή της χώρας μας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και πολέ­μους κλπ.

Απέ­να­ντι στο κοι­νό αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μα της επό­με­νης μέρας και στην “κινού­με­νη άμμο” του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, εγγύ­η­ση για τον λαό είναι να έχει ένα πολύ πιο ισχυ­ρό ΚΚΕ δίπλα του, στή­ριγ­μα στον αγώ­να του ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, ανοί­γο­ντας δρό­μο για τη συνο­λι­κή ανα­τρο­πή της. Να αξιο­ποιεί ρωγ­μές και δυσκο­λί­ες στο σύστη­μα για να περ­νά­ει ο λαός και το κίνη­μά του σε καλύ­τε­ρες θέσεις, να αλλά­ζει τους αρνη­τι­κούς συσχε­τι­σμούς παντού. Αυτό είναι και το πραγ­μα­τι­κό δια­κύ­βευ­μα των εκλο­γών που απο­τυ­πώ­νε­ται και στο σύν­θη­μα “Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό”. Ένα σύν­θη­μα που βλέ­πει τον λαό όχι ως “θεα­τή”, αλλά ως πρω­τα­γω­νι­στή των εξε­λί­ξε­ων, που μπο­ρεί να επι­βά­λει λύσεις προς όφε­λός του και τελι­κά να κάνει πρά­ξη το όρα­μα για μια ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή και δικαιό­τε­ρη κοι­νω­νία, τον σοσιαλισμό.

Για ποια(ες) πρωτοβουλία(ες) θα θέλα­τε να σας θυμού­νται οι Έλλη­νες πολί­τες, όταν κάποια στιγ­μή απο­χω­ρή­σε­τε στο μέλ­λον από την πολιτική;

Σε ό,τι αφο­ρά το προ­σω­πι­κό ερώ­τη­μα που θέτε­τε, επι­τρέψ­τε μου να μην σας απα­ντή­σω ως άτο­μο, αλλά εκ μέρους του Κόμ­μα­τός μας. Το ΚΚΕ δια­νύ­ει τον δεύ­τε­ρο αιώ­να της ύπαρ­ξής του, έχο­ντας τη δική του ανα­ντι­κα­τά­στα­τη συμ­βο­λή στην ιστο­ρία των αγώ­νων του λαού μας, γεμί­ζο­ντας με περη­φά­νια κάθε έναν από εμάς που φέρει τον τιμη­μέ­νο τίτλο του μέλους και του στε­λέ­χους του ΚΚΕ. Και πολύ περισ­σό­τε­ρο μας γεμί­ζει με αίσθη­μα ευθύ­νης για να αντα­πο­κρι­θού­με στους αγώ­νες του αύριο. Το ΚΚΕ δια­τη­ρεί ένα ανα­ντι­κα­τά­στα­το πλε­ο­νέ­κτη­μα, πολύ­τι­μο σε κάθε φάση, κι αυτό είναι ότι κανείς δεν μπο­ρεί να “το βάλει στο χέρι”, να το φοβί­σει, να το εξα­γο­ρά­σει. Δια­κρί­νε­ται για την αξιο­πι­στία και την τιμιό­τη­τά του, τη συνέ­πεια των λόγων και των έργων του, την ακλό­νη­τη πίστη του στη ριζι­κή αλλα­γή και ανα­τρο­πή που θα έρθει στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες. Αυτή είναι η “μεγά­λη πρω­το­βου­λία” του ΚΚΕ κι είμα­στε βέβαιοι ότι μας την ανα­γνω­ρί­ζει ο λαός και ότι θα βαδί­σει αυτόν τον δρό­μο μαζί μας».

Πηγή: 902.gr