Ένας σοσιαλιστικός βασιλιάς…

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Πέντε Ρεγά­λα έχει ο Βασι­λιάς της Σου­η­δί­ας στην χώρα ”πρό­τυ­πο σοσια­λι­στι­κής μοναρ­χί­ας”, εκτός του ότι κοστί­ζει 12,5 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ τον χρό­νο συν τα όποια ταξί­δια αλλά και τα έξο­δα γάμου των παι­διών με εκα­το­ντά­δες αξιό­τι­μους καλε­σμέ­νους σαν τον Κοκό ας πού­με! Ρεγά­λα όπως τα λέμε και στα μέρη μας, δηλα­δή δώρα, δηλα­δή πλε­ο­νε­κτή­μα­τα. Ρεγά­λα που του έχουν εκχω­ρή­σει από το 1544. Κυνη­γιού, Υδά­των, Βου­νών, Νομι­σμά­των και Δασών.

Να κυνη­γά­ει και να ψαρεύ­ει ή να κάνει βαρ­κά­δα ή να μπα­νια­ρί­ζε­ται όπου θέλει κατά προ­τε­ραιό­τη­τα. Να περι­δια­βαί­νει τα βου­νά με τον ίδιο τρό­πο. Να εγκρί­νει την εικό­να του, αυτή που θα έχουν τα νομί­σμα­τα και ακό­μη και την προ­τε­ραιό­τη­τα για ποια δάση θα επι­σκε­φτεί. Εννο­εί­ται πως κανείς άλλος δεν μπο­ρεί να στη­θεί και να ψαρεύ­ει δίπλα στον βασι­λιά! Ούτε να μπει στα χωρά­φια του στα έντε­κα παλά­τια που δια­θέ­τει και να τα κατα­πα­τά. Μόνο ο βασι­λιάς μπο­ρεί, αν θέλει με όλο του το σόι και την ακο­λου­θία του! Είναι αρχη­γός του κρά­τους και πρώ­τος του εκπρό­σω­πος λέει το Σύνταγ­μα. Δια­κο­σμη­τι­κό ρόλο έχει, λένε αυτοί που δεν τους πει­ρά­ζει να ‘χουν βασι­λιά και να πλη­ρώ­νουν τα Ρεγά­λα. Αλλω­στε δια­σκε­δά­ζουν με τις περι­πέ­τειες και τις ατα­ξί­ες του όταν γυρ­νά­ει στα στρι­πτι­ζά­δι­κα και στα μπαρ ελα­φρώς «ματια­σμέ­νος». Όπως και να δια­βά­ζουν τι έφα­γαν στα γενέ­θλια του γαμπρού του και τι φορού­σαν οι κλώσες.

Η απαλ­λα­γή από την Μοναρ­χία βρί­σκε­ται στα κατα­στα­τι­κά των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών, του Αρι­στε­ρού οπορ­του­νι­στι­κού κόμ­μα­τος και στην Νεο­λαία των φιλε­λευ­θέ­ρων. Θεω­ρεί­ται όμως θέμα μικρής πολι­τι­κής αξί­ας και δεν ανα­μο­χλεύ­ε­ται. Δημιουρ­γή­θη­κε και σύλ­λο­γος υπέρ της κατάρ­γη­σης της μοναρ­χί­ας μόλις το 2009! Τα επι­χει­ρή­μα­τά τους είναι το μεγά­λο κόστος να ‘χεις βασι­λιά και η κλη­ρο­νο­μι­κό­τη­τα που δεν ται­ριά­ζει σε μια δημο­κρα­τία λένε!

Έτσι το βλέ­πει ο σύλ­λο­γος για την κατάρ­γη­ση της μοναρχίας

Για να δού­με ποιοι έχουν την πολι­τι­κή ευθύ­νη για την δια­τή­ρη­ση της Μοναρχίας…

Όλοφ Πάλ­με, 1975-09-30, 26 Συνέ­δριο των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών: «Υπάρ­χουν πολ­λά επι­χει­ρή­μα­τα ενα­ντί­ον της Μοναρ­χί­ας. Και γι’ αυτά τα κου­τσο­μπο­λιά που γρά­φει ο αστι­κός τύπος και ότι οι δημό­σιοι υπάλ­λη­λοι είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να στέ­κο­νται προ­σο­χή μπρο­στά του. Εάν όμως ανοί­ξου­με την συζή­τη­ση για την δημο­κρα­τία τότε σοβα­ρά θέμα­τα όπως η απα­σχό­λη­ση, η ισό­τη­τα θα μπουν στην γωνία. Θα κυριαρ­χή­σει η συζή­τη­ση για τον βασι­λιά. Έχου­με πιο σοβα­ρά θέμα­τα… Σε κάθε συνέ­δριο όλο και κάποιος σύνε­δρος θα βρε­θεί να μας βασα­νί­ζει με αυτό το ερώ­τη­μα. Και όταν τελειώ­νει το συνέ­δριο πηγαί­νει σπί­τι του δεν ασχο­λεί­ται με το θέμα μέχρι το επό­με­νο συνέ­δριο για να μην πω ότι μπο­ρεί σε κάποια εκδή­λω­ση να ζητω­κραυ­γά­ζει για τον βασιλιά.…»

Όλοφ Πάλ­με, 1978-09-29, 27 Συνέ­δριο: «Οταν αρχί­ζει η συζή­τη­ση για την κατάρ­γη­ση της Μοναρ­χί­ας μια ανα­τρι­χί­λα περ­νά­ει το κορ­μί μου. Κάθε συνέ­δριο συζη­τά­με για το ίδιο θέμα.… Τώρα όμως γίνε­ται συζή­τη­ση να βγά­λου­με από το κατα­στα­τι­κό μας την κατάρ­γη­ση της Μοναρ­χί­ας. Αυτό δεν γίνε­ται. Είναι θέμα αρχής …Κάποια μέρα θα γίνει η συζή­τη­ση για την μετα­τρο­πή του πολι­τεύ­μα­τος σε προ­ε­δρι­κή δημο­κρα­τία. Δεν μπο­ρού­με να το βγά­λου­με από το πρό­γραμ­μά μας…»

Ινκ­βαρ Καρλσ­σον πρό­ε­δρος των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών και πρω­θυ­πουρ­γός μετά την δολο­φο­νία του Πάλ­με 1986 — 1991 και 1994 – 1996. « Είναι ένας συμ­βι­βα­σμός η Μοναρ­χία αλλά καλός για την χώρα…»

Γιό­ραν Πέρ­σον, 2003, πρό­ε­δρος των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών και πρω­θυ­πουρ­γός 1996–2006: «Έχου­με συμ­βι­βα­στεί με το θέμα της ύπαρ­ξης βασι­λιά. Φυσι­κά μπο­ρώ να ζητω­κραυ­γά­σω στην γιορ­τή του. Ο Βασι­λιάς προ­σφέ­ρει μεγά­λη υπη­ρε­σία στην Σου­η­δία. Βεβαί­ως είμαι υπέρ της κατάρ­γη­σης της μοναρ­χί­ας. Είναι θέμα αρχής και γι’ αυτό θα υπάρ­χει στο προ­γραμ­μά μας. Έχου­με αφαι­ρέ­σει αρκε­τές εξου­σί­ες από τον βασι­λι­κό οίκο και τις απο­δώ­σα­με στην Βου­λή. Αυτόν τον συμ­βι­βα­σμό θα τον υπερασπιστώ.…»

Μόνα Σαλίν, 2010, πρό­ε­δρος των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών: «Δεν έχου­με λόγο να αλλά­ξου­με το πολί­τευ­μα. Το ‘χου­με στο πρό­γραμ­μά μας για λόγους αρχής αλλά πρέ­πει να είμα­στε ρεαλιστές…»

Από την άλλη το να δέχο­νται οι περισ­σό­τε­ροι, 62%, να ‘ναι χαλί να τους πατά­ει ένας μεσαιω­νι­κóς, παρα­σι­τι­κός και αντι­δη­μο­κρα­τι­κός θεσμός και φάτσα, δεν περ­νά­ει από το μυα­λό τους. Χαίρονται..

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.