Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Πέντε Ρεγάλα έχει ο Βασιλιάς της Σουηδίας στην χώρα ”πρότυπο σοσιαλιστικής μοναρχίας”, εκτός του ότι κοστίζει 12,5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο συν τα όποια ταξίδια αλλά και τα έξοδα γάμου των παιδιών με εκατοντάδες αξιότιμους καλεσμένους σαν τον Κοκό ας πούμε! Ρεγάλα όπως τα λέμε και στα μέρη μας, δηλαδή δώρα, δηλαδή πλεονεκτήματα. Ρεγάλα που του έχουν εκχωρήσει από το 1544. Κυνηγιού, Υδάτων, Βουνών, Νομισμάτων και Δασών.
Να κυνηγάει και να ψαρεύει ή να κάνει βαρκάδα ή να μπανιαρίζεται όπου θέλει κατά προτεραιότητα. Να περιδιαβαίνει τα βουνά με τον ίδιο τρόπο. Να εγκρίνει την εικόνα του, αυτή που θα έχουν τα νομίσματα και ακόμη και την προτεραιότητα για ποια δάση θα επισκεφτεί. Εννοείται πως κανείς άλλος δεν μπορεί να στηθεί και να ψαρεύει δίπλα στον βασιλιά! Ούτε να μπει στα χωράφια του στα έντεκα παλάτια που διαθέτει και να τα καταπατά. Μόνο ο βασιλιάς μπορεί, αν θέλει με όλο του το σόι και την ακολουθία του! Είναι αρχηγός του κράτους και πρώτος του εκπρόσωπος λέει το Σύνταγμα. Διακοσμητικό ρόλο έχει, λένε αυτοί που δεν τους πειράζει να ‘χουν βασιλιά και να πληρώνουν τα Ρεγάλα. Αλλωστε διασκεδάζουν με τις περιπέτειες και τις αταξίες του όταν γυρνάει στα στριπτιζάδικα και στα μπαρ ελαφρώς «ματιασμένος». Όπως και να διαβάζουν τι έφαγαν στα γενέθλια του γαμπρού του και τι φορούσαν οι κλώσες.
Η απαλλαγή από την Μοναρχία βρίσκεται στα καταστατικά των Σοσιαλδημοκρατών, του Αριστερού οπορτουνιστικού κόμματος και στην Νεολαία των φιλελευθέρων. Θεωρείται όμως θέμα μικρής πολιτικής αξίας και δεν αναμοχλεύεται. Δημιουργήθηκε και σύλλογος υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας μόλις το 2009! Τα επιχειρήματά τους είναι το μεγάλο κόστος να ‘χεις βασιλιά και η κληρονομικότητα που δεν ταιριάζει σε μια δημοκρατία λένε!
Για να δούμε ποιοι έχουν την πολιτική ευθύνη για την διατήρηση της Μοναρχίας…
Όλοφ Πάλμε, 1975-09-30, 26 Συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών: «Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα εναντίον της Μοναρχίας. Και γι’ αυτά τα κουτσομπολιά που γράφει ο αστικός τύπος και ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να στέκονται προσοχή μπροστά του. Εάν όμως ανοίξουμε την συζήτηση για την δημοκρατία τότε σοβαρά θέματα όπως η απασχόληση, η ισότητα θα μπουν στην γωνία. Θα κυριαρχήσει η συζήτηση για τον βασιλιά. Έχουμε πιο σοβαρά θέματα… Σε κάθε συνέδριο όλο και κάποιος σύνεδρος θα βρεθεί να μας βασανίζει με αυτό το ερώτημα. Και όταν τελειώνει το συνέδριο πηγαίνει σπίτι του δεν ασχολείται με το θέμα μέχρι το επόμενο συνέδριο για να μην πω ότι μπορεί σε κάποια εκδήλωση να ζητωκραυγάζει για τον βασιλιά.…»
Όλοφ Πάλμε, 1978-09-29, 27 Συνέδριο: «Οταν αρχίζει η συζήτηση για την κατάργηση της Μοναρχίας μια ανατριχίλα περνάει το κορμί μου. Κάθε συνέδριο συζητάμε για το ίδιο θέμα.… Τώρα όμως γίνεται συζήτηση να βγάλουμε από το καταστατικό μας την κατάργηση της Μοναρχίας. Αυτό δεν γίνεται. Είναι θέμα αρχής …Κάποια μέρα θα γίνει η συζήτηση για την μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία. Δεν μπορούμε να το βγάλουμε από το πρόγραμμά μας…»
Ινκβαρ Καρλσσον πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και πρωθυπουργός μετά την δολοφονία του Πάλμε 1986 — 1991 και 1994 – 1996. « Είναι ένας συμβιβασμός η Μοναρχία αλλά καλός για την χώρα…»
Γιόραν Πέρσον, 2003, πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και πρωθυπουργός 1996–2006: «Έχουμε συμβιβαστεί με το θέμα της ύπαρξης βασιλιά. Φυσικά μπορώ να ζητωκραυγάσω στην γιορτή του. Ο Βασιλιάς προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στην Σουηδία. Βεβαίως είμαι υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας. Είναι θέμα αρχής και γι’ αυτό θα υπάρχει στο προγραμμά μας. Έχουμε αφαιρέσει αρκετές εξουσίες από τον βασιλικό οίκο και τις αποδώσαμε στην Βουλή. Αυτόν τον συμβιβασμό θα τον υπερασπιστώ.…»
Μόνα Σαλίν, 2010, πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών: «Δεν έχουμε λόγο να αλλάξουμε το πολίτευμα. Το ‘χουμε στο πρόγραμμά μας για λόγους αρχής αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές…»
Από την άλλη το να δέχονται οι περισσότεροι, 62%, να ‘ναι χαλί να τους πατάει ένας μεσαιωνικóς, παρασιτικός και αντιδημοκρατικός θεσμός και φάτσα, δεν περνάει από το μυαλό τους. Χαίρονται..
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.