Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αίσχος…

«Είστε με τη “Χαμάς”;», έλε­γε και ξανά­λε­γε προ­χτές το βρά­δυ στην εκπρό­σω­πο του ΚΚΕ ο ευρω­βου­λευ­τής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβα­νί­της, σε μια απελ­πι­σμέ­νη προ­σπά­θεια να δικαιο­λο­γή­σει την κατά­πτυ­στη ανα­κοί­νω­ση που έβγα­λε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατα­δι­κά­ζο­ντας τον αγώ­να ενός ολό­κλη­ρου λαού ενά­ντια στην κατο­χή και στην εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή του κρά­τους του Ισρα­ήλ. Στρι­μωγ­μέ­νος από την καταγ­γε­λία της Δ. Μανω­λά­κου, επι­χεί­ρη­σε να πετά­ξει την μπά­λα στην εξέ­δρα και να βάλει το ψευ­το­δί­λημ­μα «“Χαμάς” ή Νετα­νιά­χου», την ώρα που χιλιά­δες Παλαι­στί­νιοι σαπί­ζουν στις ισραη­λι­νές φυλα­κές, το εξο­πλι­σμέ­νο σαν αστα­κός κρά­τος του Ισρα­ήλ τούς πετά­ει έξω από τα χωριά και τα σπί­τια τους, χιλιά­δες είναι οι νεκροί από τις επεμ­βά­σεις της δυνά­μεις κατο­χής, ακό­μα και μικρά παι­διά, ενώ καθη­με­ρι­νές είναι οι δια­μαρ­τυ­ρί­ες και οι δια­δη­λώ­σεις των Παλαι­στι­νί­ων, που δεν το βάζουν κάτω όπως θα ήθε­λαν η κυβέρ­νη­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, οι ακρο­δε­ξιοί και οι φασί­στες, που εξέ­δω­σαν όλοι τις ίδιες ευρω­α­τλα­ντι­κής κοπής ανα­κοι­νώ­σεις με αφορ­μή τη νέα ανά­φλε­ξη στο Ισρα­ήλ και στα παλαι­στι­νια­κά εδάφη.

… και μόνο αίσχος

Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα είναι ένα και δεν αλλά­ζει, όσα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά παπα­γα­λά­κια κι αν επι­στρα­τευ­τούν: Με τους Παλαι­στί­νιους και το δικαί­ω­μά τους να παλεύ­ουν για την ελευ­θε­ρία και την πατρί­δα τους; ‘Η με το κρά­τος — φονιά του Ισρα­ήλ και τους Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς συμ­μά­χους του, που δολο­φο­νεί, κατα­στρέ­φει και βάζει μπουρ­λό­το στην περιο­χή, στρε­φό­με­νο με την πολι­τι­κή του ενά­ντια στα συμ­φέ­ρο­ντα και του ίδιου του λαού του; Η απά­ντη­ση σε αυτό το δίλημ­μα κρί­νει τη σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους άλλους έχουν προ πολ­λού τοπο­θε­τη­θεί χωρίς περι­στρο­φές και επι­στρο­φές. Το παρα­δέ­χτη­κε άλλω­στε και ο Αρβα­νί­της στο τέλος της παρέμ­βα­σής του, λέγο­ντας «πάνω απ’ όλα τα εθνι­κά μας ζητή­μα­τα», που επι­βάλ­λουν τη στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία με το κρά­τος του Ισρα­ήλ και την κατα­δί­κη του αγώ­να που δίνει ο Παλαι­στι­νια­κός λαός. Αίσχος και μόνο αίσχος, που κανέ­νας πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ρός δεν πρέ­πει να ανεχτεί.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο