Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

51 χρό­νια μετά το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου 1967, διδα­σκό­μα­στε και τιμά­με την προ­σφο­ρά και τη μνή­μη των θυμά­των της χού­ντας, όσων φυλα­κί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν, υπέ­στη­σαν βασα­νι­στή­ρια και γενι­κά έβα­λαν το δικό τους λιθα­ρά­κι στην πάλη κατά της δικτα­το­ρί­ας. Τιμά­με τους αγώ­νες του λαού, τον ηρω­ι­σμό και την αυτα­πάρ­νη­ση των αγω­νι­στών, την προ­σφο­ρά των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να για κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο και λαϊ­κή ευη­με­ρία, για το δικαί­ω­μα να απο­φα­σί­ζει ο λαός με κρι­τή­ριο το δικό του συμ­φέ­ρον. Δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και την εξου­σία του κεφα­λαί­ου, που απο­τέ­λε­σαν άλλω­στε και τους βασι­κούς παρά­γο­ντες επι­βο­λής της στρα­τιω­τι­κής δικτα­το­ρί­ας. Σήμε­ρα, εντεί­νουν τη φτώ­χεια και την εκμε­τάλ­λευ­ση, την επί­θε­ση στις λαϊ­κές ελευ­θε­ρί­ες και τα δικαιώ­μα­τα, οδη­γούν τους λαούς σε πολε­μι­κές περιπέτειες.

Η χού­ντα ούτε πάτη­σε ούτε ξεπή­δη­σε από το κενό. Γεν­νή­θη­κε από την κρί­ση του πολι­τι­κού συστή­μα­τος τα προη­γού­με­να χρό­νια. Βρή­κε λίγο — πολύ «έτοι­μο» τόσο το ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κό πλαί­σιο, με κύριο χαρα­κτη­ρι­στι­κό τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, όσο και τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής του μετεμ­φυ­λια­κού κρά­τους, των οποί­ων υπήρ­ξε γέν­νη­μα θρέμ­μα. Είχε την ανο­χή και στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, υπη­ρέ­τη­σε τους σχε­δια­σμούς τους, άνοι­ξε το δρό­μο για την τουρ­κι­κή εισβο­λή και κατο­χή στην Κύπρο.

Από­δει­ξη πως η αστι­κή τάξη, προ­κει­μέ­νου να δια­σφα­λί­σει την απρό­σκο­πτη πορεία των συμ­φε­ρό­ντων της, δεν έχει κανέ­ναν ενδοια­σμό να κατα­φεύ­γει στο οποιο­δή­πο­τε μέσο, αντι­δρα­στι­κό, αντι­λαϊ­κό ή αυταρ­χι­κό, να εναλ­λάσ­σει την αστι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δημο­κρα­τία με ανοι­χτά δικτα­το­ρι­κές μορ­φές διακυβέρνησης.

Το ΚΚΕ, παρό­τι ήταν εκτός νόμου από το 1947 και χωρίς Κομ­μα­τι­κές Οργα­νώ­σεις από το 1958, απο­τέ­λε­σε την ψυχή της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης. Η διά­σπα­ση με τις δυνά­μεις του οπορ­του­νι­σμού το 1968 (που στη συνέ­χεια συγκρό­τη­σαν το λεγό­με­νο «ΚΚΕ εσ.») έδω­σε ένα οργα­νω­τι­κό και ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κό εφαλ­τή­ριο για την ανά­πτυ­ξη νέων παρά­νο­μων Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων του ΚΚΕ. Δίπλα του έδρα­σε ηρω­ι­κά και είχε τη δική της μεγά­λη συμ­βο­λή η ΚΝΕ, που ιδρύ­θη­κε το 1968. Χιλιά­δες στε­λέ­χη και μέλη του Κόμ­μα­τος και της Νεο­λαί­ας του κατέ­θε­σαν μεγά­λες θυσί­ες στην υπό­θε­ση της ανα­τρο­πής της χού­ντας, γι’ αυτό απο­τέ­λε­σαν τον πιο μιση­τό στό­χο της.

Ήταν το μονα­δι­κό κόμ­μα που έβλε­πε και στή­ρι­ζε την ανα­τρο­πή της χού­ντας μέσα από την οργα­νω­μέ­νη πάλη της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των. Δεν την ανέ­θε­σε στον διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κό παρά­γο­ντα — ευρω­παϊ­κό, αμε­ρι­κα­νι­κό και γενι­κά ΝΑΤΟι­κό — ή στις εγχώ­ριες αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις. Κατα­δί­κα­σε τις προ­σπά­θειες μεταμ­φί­ε­σης της χού­ντας, με τη λεγό­με­νη “φιλε­λευ­θε­ρο­ποί­η­ση”, και ανέ­δει­ξε ως κύριο ζήτη­μα την ανά­πτυ­ξη της λαϊ­κής πάλης με όλες τις μορ­φές για την ανα­τρο­πή της.

Τα διδάγ­μα­τα αυτής της πάλης έχουν μεγά­λη δια­χρο­νι­κή αξία.

Σήμε­ρα, που η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, με τη στή­ρι­ξη και των άλλων αστι­κών κομ­μά­των, ανα­δει­κνύ­ε­ται σε σημαιο­φό­ρο του ευρω­α­τλα­ντι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού στην περιο­χή, για λογα­ρια­σμό του ελλη­νι­κού κεφα­λαί­ου, που πυκνώ­νουν τα σύν­νε­φα ενός γενι­κευ­μέ­νου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, που εντεί­νε­ται η επί­θε­ση στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα για χάρη της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­καμ­ψης, απο­κτά επεί­γο­ντα χαρα­κτή­ρα το δυνά­μω­μα της εργα­τι­κής — λαϊ­κής πάλης, η ετοι­μό­τη­τα δρά­σης κάτω από όλες τις συν­θή­κες και η προ­ώ­θη­ση της Κοι­νω­νι­κής Συμ­μα­χί­ας σε αντι­μο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύθυνση.

Χρειά­ζε­ται να εντα­θούν οι προ­σπά­θειες για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, για μια ισχυ­ρή Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία που θα βάλει στο στό­χα­στρο το σάπιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης και των πολέμων.