Απολύθηκε από το ΒΗΜΑ (του Μαρινάκη) γιατί δεν δέχτηκε να υπογράψει την άθλια σύμβαση η Π. Μπίτσικα

Απο­λύ­θη­κε η δημο­σιο­γρά­φος Πανα­γιώ­τα Μπί­τσι­κα από την εφη­με­ρί­δα «ΒΗΜΑ» επει­δή αρνή­θη­κε να υπο­γρά­ψει «μια λεό­ντειο συμ­βά­ση, με επα­χθείς όρους» όπως απαι­τού­σε η ιδιο­κτή­τρια εται­ρεία του πρώ­ην ΔΟΛ (Alter Ego — Μαρινάκης).

Η Πανα­γιώ­τα Μπί­τσι­κα που εργα­ζό­ταν επί 21 και πλέ­ον χρό­νια στο «Βήμα», είναι η μονα­δι­κή που αρνή­θη­κε να βάλει την υπο­γρα­φή της στη σύμ­βα­ση που κλή­θη­καν να «εγκρί­νουν» οι εργα­ζό­με­νοι προ­κει­μέ­νου να προ­σλη­φθούν στον Ομι­λο. Μια σύμ­βα­ση με πρω­το­φα­νείς όρους που αφα­νί­ζουν βασι­κά  δικαιώ­μα­τα και μαζί την αξιο­πρέ­πεια όσων εργά­ζο­νται στο χώρο του Τύπου.

Σε μια περί­ο­δο που οι δημο­σιο­γρά­φοι βιώ­νουν ανερ­γία, υπο­α­πα­σχό­λη­ση, απλη­ρω­σία, ανα­σφά­λεια, κατα­στρα­τή­γη­ση δικαιω­μά­των, η δήλω­ση της Π. Μπί­τσι­κα δίνει την προ­ο­πτι­κή για όλους τους δημο­σιο­γρά­φους «στα βήμα­τά μας στο δρό­μο της δια­δή­λω­σης, μαζί με εκεί­να των άλλων εργα­ζο­μέ­νων, στην προ­σπά­θεια να ενώ­νε­ται πάντα το ατο­μι­κό με το συλλογικό.».

Και όπως η ίδια επισημαίνει:

«Αν κάτι αξί­ζει να μεί­νει από μια απολύση,είναι
‑η διεκ­δί­κη­ση αρχών και δίκαιων αιτη­μά­των αξιο­πρε­πούς εργα­σί­ας με δικαιώματα,
‑ο αγώ­νας για  συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας και
–η ανά­γκη για ένα δυνα­τό συν­δι­κά­το Τύπου».

Να σημειώ­σου­με ότι η Πανα­γιώ­τα Μπί­τσι­κα συμπο­ρευό­ταν με το ΠΑΜΕ Τύπου, στα­θε­ρά παρού­σα σε όλες τις μικρές και μεγά­λες μάχες των δημοσιογράφων.

Δήλωση της Παναγιώτας Μπίτσικα

Ενας μήνας συμπλη­ρώ­νε­ται από την ημέ­ρα που  οι εργα­ζό­με­νοι στον πρώ­ην ΔΟΛ κλή­θη­καν από τη νέα διοί­κη­ση του Ομί­λου να υπο­γρά­ψουν μια λεό­ντειο συμ­βά­ση, με επα­χθείς όρους . Μια σύμ­βα­ση-μνη­μείο αντερ­γα­τι­κών δια­τά­ξε­ων, που λει­τουρ­γεί ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα, σε μια περί­ο­δο ανα­διά­τα­ξης στο χώρο των ΜΜΕ,  σαν απο­τύ­πω­μα της εκδο­τι­κής αλα­ζο­νεί­ας και του νόμου του ισχυ­ρού στην  οικο­νο­μία της αγο­ράς- γνώ­μο­νας οι  ψηφι­σμέ­νοι νόμοι από πρώ­ην και νυν μνη­μο­νια­κές κυβερ­νή­σεις στο όνο­μα της ανταγωνιστικότητας.

Κατα­χρη­στι­κοί όροι οι οποί­οι υπάρ­χουν σπο­ρα­δι­κά σε διά­φο­ρες ατο­μι­κές συμ­βά­σεις στον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο) συγκε­ντρώ­θη­καν, ενο­ποι­ή­θη­καν και απο­τέ­λε­σαν ένα corpus που σημείο προς σημείο κάνει έρμαιο στις δια­θέ­σεις του εργο­δό­τη τον εργα­ζό­με­νο-τον/την  δημο­σιο­γρα­φο, τον/την διοικητικό‑ή υπάλ­λη­λο, τον/την  τεχνικό.
Η πλειο­νό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων στις έντυ­πες και ηλε­κτρο­νι­κές εκδό­σεις της Alter Ego απορ­ρί­πτει αυτή τη σύμ­βα­ση. Ακό­μα κι αν, υπό τον εκβια­σμό «ή υπο­γρά­φεις ή απο­λύ­ε­σαι»,  μπή­κε η υπο­γρα­φή τους. Το σπου­δαίο είναι ότι δεν την έχουν υπο­γρά­ψει «μέσα τους». Εγώ απλώς δεν την υπέ­γρα­ψα ούτε και στο χαρ­τί.  Κι ύστε­ρα ήρθε η από­λυ­ση (13.11.2017 ).

Από δια­φο­ρε­τι­κούς δρό­μους, όλοι μας συνε­χί­ζου­με,  να μην  ξεχνά­με ότι η προ­σω­πι­κή και επαγ­γελ­μα­τι­κή ευθύ­νη μας για υπο­γρα­φή με ήθος, αξιο­πρέ­πεια και επάρ­κεια δεν απο­σβέν­νυ­ται ακό­μα και στην αρέ­να της οικο­νο­μί­ας της αγο­ράς. Θα τη συνα­ντά­νε στα κεί­με­νά μας,  στα βήμα­τά μας στο δρό­μο της δια­δή­λω­σης, μαζί με εκεί­να των άλλων εργα­ζο­μέ­νων, στην προ­σπά­θεια να ενώ­νε­ται πάντα το ατο­μι­κό με το συλλογικό.

Αν κάτι αξί­ζει να μεί­νει από μια απο­λύ­ση, είναι

-η διεκ­δί­κη­ση αρχών και δίκαιων αιτη­μά­των αξιο­πρε­πούς εργα­σί­ας με δικαιώματα,

-ο αγώ­νας για  συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας και

–η ανά­γκη για ένα δυνα­τό συν­δι­κά­το Τύπου.