ΑΠΟΦΑΣΗ Της Κ.Ε ΤΟΥ ΚΚΡ (ΜΠ) ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Όπως είναι γνω­στό η ομι­λία του Ρώσου Προ­έ­δρου, Βλ. Πού­τιν, στις 21/2/22, με την οποία ανα­γνω­ρί­στη­κε από τη Ρωσία η «ανε­ξαρ­τη­σία» των δύο περιο­χών της Ουκρα­νί­ας, και προη­γή­θη­κε της ρωσι­κής στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης , συν­δέ­θη­κε με μπό­λι­κη δια­στρέ­βλω­ση της ιστο­ρί­ας και αντικομμουνισμό.

Παρου­σιά­ζου­με ένα μονα­δι­κό ντο­κου­μέ­ντο (ΑΠΑΝΤΑ ΛΕΝΙΝ τόμος 39) που δίνει χρή­σι­μα στοι­χεία ιστο­ρι­κά- κοι­νω­νι­κά για την έναρ­ξη της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στην Ουκρα­νία, για τις μεθό­δους, για τη δημιουρ­γία της κρα­τι­κής συγκρό­τη­σης της ΕΣΣΔ και το δικαί­ω­μα των εθνών στη αυτο­διά­θε­ση κ.α

Το ντο­κου­μέ­ντο

«Σχε­τι­κά με το ζήτη­μα της στά­σης απέ­να­ντι στον εργα­ζό­με­νο λαό της Ουκρα­νί­ας, που απε­λευ­θε­ρώ­νε­ται από την προ­σω­ρι­νή κατο­χή των συμ­μο­ριών του Ντε­νί­κιν η Κ.Ε του ΚΚΡ αποφασίζει:

1. Η Κ.Ε εφαρ­μό­ζο­ντας απα­ρέ­γκλι­τα την αρχή της αυτο­διά­θε­σης των εθνών, θεω­ρεί απα­ραί­τη­το να επι­βε­βαιώ­σει ακό­μη μια φορά ότι το ΚΚΡ εμμέ­νει στην άπο­ψη της ανα­γνώ­ρι­σης της αυτο­τέ­λειας της ΣΣΔ της Ουκρανίας.
2. Το ΚΚΡ θεω­ρώ­ντας αναμ­φι­σβή­τη­τη για κάθε κομ­μου­νι­στή και για κάθε συνει­δη­τό εργά­τη την ανά­γκη της πιο στε­νής ένω­σης όλων των Σοβιε­τι­κών Δημο­κρα­τιών στην πάλη τους ενά­ντια στις φοβε­ρές δυνά­μεις του παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­σμού, εμμέ­νει στη θέση ότι ο καθα­ρι­σμός των μορ­φών της ένω­σης αυτής θα επι­λυ­θεί τελι­κά από τους ίδιους τους εργά­τες και τους εργα­ζό­με­νους αγρό­τες της Ουκρανίας.
3. Σήμε­ρα όμως οι σχέ­σεις ανά­με­σα στην ΣΣΔ της Ουκρα­νί­ας και στη ΣΟΣΔΡ της Ουκρα­νί­ας και στη ΣΟΣΔΡ καθο­ρί­ζο­νται με βάση την ομο­σπον­δια­κή σύν­δε­ση, σύμ­φω­να με τις απο­φά­σεις της ΠΚΕΕ της 1 του Ιού­νη 1919 και της ΚΕΕ της Ουκρα­νί­ας της 18 του Μάη 1919 (η από­φα­ση επισυνάπτεται)
4. Επει­δή ο ουκρα­νι­κός πολι­τι­σμός (γλώσ­σα, σχο­λείο κτλ) κατα­πα­τιό­ταν επί αιώ­νες από τον τσα­ρι­σμό και τις εκμε­ταλ­λεύ­τριες τάξεις της Ρωσί­ας η ΚΕ του ΚΚΡ επι­φορ­τί­ζει όλα τα μέλη του Κόμ­μα­τος α συμ­βά­λουν με όλα τα μέσα στο παρα­μέ­ρι­σμα όλων των εμπο­δί­ων για μία ελεύ­θε­ρη ανά­πτυ­ξη της ουκρα­νι­κής μακραί­ω­νης κατα­πί­ε­σης στους κόλ­πους του καθυ­στε­ρη­μέ­νου τμή­μα­τος των μαζών της Ουκρα­νί­ας παρα­τη­ρού­νται εθνι­κι­στι­κές τάσεις, τα μέλη του ΚΚΡ έχουν υπο­χρέ­ω­ση να τις αντι­με­τω­πί­ζουν με τη μεγα­λύ­τε­ρη υπο­μο­νή και προ­σε­κτι­κό­τη­τα, αντι­πα­ρα­θέ­το­ντας στις τάσεις αυτές  τη συντρο­φι­κή εξή­γη­ση της ταυ­τό­τη­τας των συμ­φε­ρό­ντων των εργα­ζό­με­νων μαζών της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας. Τα μέλη του ΚΚΡ οφεί­λουν στο έδα­φος της Ουκρα­νί­ας να εφαρ­μό­ζουν στην πρά­ξη το δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων μαζών να διδά­σκο­νται και να συνεν­νο­ού­νται σε όλα τα σοβιε­τι­κά ιδρύ­μα­τα στη μητρι­κή τους γλώσ­σα, αντι­δρώ­ντας με κάθε τρό­πο στις από­πει­ρες με τεχνη­τά μέσα να μπει σε δεύ­τε­ρη μοί­ρα η ουκρα­νι­κή γλώσ­σα σε όργα­νο κομ­μου­νι­στι­κής δια­φώ­τι­σης των εργα­ζο­μέ­νων μαζών. Πρέ­πει όμως να παρ­θούν αμέ­σως μέτρα, ώστε σε όλα τα σοβιε­τι­κά ιδρύ­μα­τα να υπάρ­χει αρκε­τός αριθ­μός υπαλ­λή­λων που να κατέ­χουν την ουκρα­νι­κή γλώσ­σα και μελ­λο­ντι­κά όλοι οι υπάλ­λη­λοι να μπο­ρούν να συνεν­νο­ού­νται στην ουκρα­νι­κή γλώσσα.
5. Είναι απα­ραί­τη­το να εξα­σφα­λι­στούν οι πιο στε­νοί δεσμοί ανά­με­σα στα σοβιε­τι­κά ιδρύ­μα­τα και στον αυτό­χθο­νο αγρο­τι­κό πλη­θυ­σμό της χώρας και γι’ αυτό το πράγ­μα πρέ­πει ακό­μη και στις αρχές όταν πρω­τοϊ­δρύ­ο­νται επα­να­στα­τι­κές επι­τρο­πές και Σοβιέτ, να παρ­θεί σαν κανό­νας να μπαί­νει στις επι­τρο­πές αυτές και στα Σοβιέτ η πλειο­ψη­φία των αντι­προ­σώ­πων της εργα­ζό­με­νης αγρο­τιάς, εξα­σφα­λί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να την καθο­ρι­στι­κή επιρ­ροή των αντι­προ­σώ­πων της αγρο­τι­κής φτωχολογιάς.
6. Επει­δή στην Ουκρα­νία η αγρο­τιά απο­τε­λεί σε ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρο βαθ­μό απ’ ότι στη Ρωσία τη μεγα­λύ­τε­ρη μάζα του πλη­θυ­σμού, καθή­κον της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας, στη Ουκρα­νία είναι να κατα­χτή­σει την εμπι­στο­σύ­νη όχι μόνο της αγρο­τι­κής φτω­χο­λο­γιάς αλλά και των πλα­τιών στρω­μά­των της μεσαί­ας αγρο­τιάς, που τα πραγ­μα­τι­κά της συμ­φέ­ρο­ντας τη συν­δέ­ουν στε­νό­τα­τα με τη Σοβιε­τι­κή εξου­σία. Ειδι­κό­τε­ρα είναι απα­ραί­τη­τη δια­τη­ρώ­ντας τις βασι­κές αρχές της επι­σι­τι­στι­κής πολι­τι­κής (κρα­τι­κή συγκέ­ντρω­ση σιτη­ρών με στα­θε­ρές τιμές, υπο­χρε­ω­τι­κό παρα­κρά­τη­μα) να σκε­φτού­με προ­σε­κτι­κά τους τρό­πους εφαρ­μο­γής τους, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τις συν­θή­κες του ουκρα­νι­κού χωριού.

Το άμε­σο καθή­κον της επι­τα­τι­κής πολι­τι­κής στην Ουκρα­νία πρέ­πει να είναι η συγκέ­ντρω­ση των πλε­ο­να­σμά­των σιτη­ρών μ/όνο σ αυστη­ρά περιο­ρι­σμέ­νη κλί­μα­κα, απα­ραί­τη­τα για τον εφο­δια­σμό της ουκρα­νι­κής φτω­χο­λο­γιάς των εργα­τών και του Κόκ­κι­νου Στρα­τού. Κατά τη συγκέ­ντρω­ση των πλε­ο­να­σμά­των ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή πρέ­πει να δίνε­ται στα συμ­φέ­ρο­ντα της μεσαί­ας αγρο­τιάς και να γίνε­ται αυστη­ρός δια­χω­ρι­σμός της από τα κου­λά­κι­κα στοι­χεία. Είναι απα­ραί­τη­το να ξεσκε­πα­στεί έμπρα­κτα μπρο­στά στην ουκρα­νι­κή αγρο­τιά η αντε­πα­να­στα­τι­κή δημα­γω­γία που της σφη­νώ­νουν στο μυα­λό της, ότι τάχα σκο­πός της Σοβιε­τι­κής Ρωσί­ας είναι να παίρ­νει τα σιτη­ρά και άλλα επι­σι­τι­στι­κά προ­ϊ­ό­ντα από την Ουκρα­νία και να το μετα­φέ­ρει στη Ρωσία.

Στους εκπρο­σώ­πους της κεντρι­κής εξου­σί­ας σε όλα τα κομ­μα­τι­κά στε­λέ­χη στους οργα­νω­τές κτλ. Πρέ­πει να ανα­τε­θεί το καθή­κον της πιο πλα­τιάς προ­σέλ­κυ­σης της φτω­χής και της μεσαί­ας αγρο­τιάς στο έργο της διοί­κη­σης σε όλους τους τομείς.

Για τον ίδιο επί­σης σκο­πό της εγκα­θί­δρυ­σης γνή­σιας εξου­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων πρέ­πει να παρ­θούν αμέ­σως μέτρα για να μην επι­τρα­πεί το πλημ­μύ­ρι­σμα των σοβιε­τι­κών ιδρυ­μά­των με μικρο­α­στι­κά ουκρα­νι­κά στοι­χεία της πόλης, που δεν κατα­λα­βαί­νουν τις συν­θή­κες ζωής των πλα­τιών αγρο­τι­κών μαζών και που συχνά καλύ­πτο­νται κάτω από τη σημαία του κομμουνισμού.

Ορος για τη είσ­δο τέτοιου είδους στοι­χεί­ων τόσο στις γραμ­μές του Κόμ­μα­τος, όσο και στα σοβιε­τι­κά ιδρύ­μα­τα, πρέ­πει να είναι η προ­κα­ταρ­τι­κή επα­λή­θευ­ση της ικα­νό­τη­τάς τους για εργα­σία και της αφο­σί­ω­σης τους στα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων στην πρά­ξη και πριν απ’ όλα στο μέτω­πο, στις τάξεις του ενερ­γού στρα­τού. Παντού και κάτω από οποιεσ­δή­πο­τε συν­θή­κες τα τέτοιου είδους στοι­χεία πρέ­πει να μπουν κάτω από τον αυστη­ρό ταξι­κό έλεγ­χο του προλεταριάτου.

Επει­δή όπως έδει­ξε η πεί­ρα, μια μεγά­λη ποσό­τη­τα όπλων που βρί­σκο­νται στα χέρια του αγρο­τι­κού πλη­θυ­σμού της Ουκρα­νί­ας συγκε­ντρώ­νο­νται ανα­πό­φευ­κτα, λόγω της ανορ­γα­νω­σιάς της φτω­χο­λο­γιάς, στα χέρια των κου­λά­κι­κων και αντε­πα­να­στα­τι­κών στοι­χεί­ων, πράγ­μα που οδη­γεί αντί στη δικτα­το­ρία των εργα­ζο­μέ­νων στην έμπρα­κτη κυριαρ­χία των κου­λά­κων συμ­μο­ρι­τών, πρώ­τι­στο καθή­κον της σοβιε­τι­κής οργά­νω­σης στην Ουκρα­νία είναι να παρ­θεί όλος ο οπλι­σμός και να συγκε­ντρω­θεί στα χέρια του εργα­το­α­γρο­τι­κού Κόκ­κι­νου Στρατού.

7. Η αγρο­τι­κή πολι­τι­κή πρέ­πει να εφαρ­μό­ζε­ται έτσι, ώστε να προ­σέ­χο­νται ιδιαί­τε­ρα τα συμ­φέ­ρο­ντα του γεωρ­γι­κού νοι­κο­κυ­ριού της φτω­χής και της μεσαί­ας αγροτιάς.

Καθή­κον της αγρο­τι­κής πολι­τι­κής στην Ουκρα­νία πρέ­πει να είναι:

1. Η καθο­λι­κή εξά­λει­ψη της τσι­φλι­κά­δι­κης γαιο­κτη­σί­ας που την είχε παλι­νορ­θώ­σει ο Ντε­νί­κιν και η μετα­βί­βα­ση της γης στους ακτή­μο­νες και στους μικροκτηματίες.
2. Τα σοβιε­τι­κά νοι­κο­κυ­ριά να οργα­νώ­νο­νται μόνο σε αυστη­ρά περιο­ρι­σμέ­νο μέγε­θος, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τα ζωτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της γύρω αγροτιάς.
3. Στο έργο της συνέ­νω­σης των αγρο­τών σε κομ­μού­νες, συνε­ται­ρι­σμούς κτλ. Να εφαρ­μό­ζε­ται αυστη­ρά η πολι­τι­κή του Κόμ­μα­τος, που δεν επι­τρέ­πει στο ζήτη­μα αυτό κανέ­ναν εξα­να­γκα­σμό, αφή­νο­ντας το ζήτη­μα απο­κλει­στι­κά στην ελεύ­θε­ρη από­φα­ση των ίδιων ων αγρο­τών και τιμω­ρώ­ντας αυστη­ρά κάθε από­πει­ρα εφαρ­μο­γής στη υπό­θε­ση αυτή της αρχής του εξαναγκασμού.»

(Δημο­σιεύ­τη­κε στην ΙΣΒΕΣΤΙΑ 2/12/1919)

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.