Η Ράφα, (Ραφία στα αρχαία ελλη­νι­κά απο­τε­λεί παλαι­στι­νια­κή _κατ’ ευφη­μι­σμό πλέ­ον πόλη στη νότια Λωρί­δα της Γάζας, ~30χλμ από την πόλη (Γάζας). Ο “επί­ση­μος” πλη­θυ­σμός της το 2014 ήταν 152.950 και το 2017 171.889 κάτοι­κοι σχε­δόν όλοι (πρώ­ην) Παλαι­στί­νιοι πρό­σφυ­γες. Ως απο­τέ­λε­σμα των μαζι­κών βομ­βαρ­δι­σμών και των χερ­σαί­ων επι­θέ­σε­ων στην πόλη της Γάζας και στο Khan Yunis από το Ισρα­ήλ, ~1,4 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι πιστεύ­ε­ται ότι βρί­σκο­νται στο “κατα­φύ­γιο” της Ράφα.

Ο Νετα­νιά­χου επι­βε­βαιώ­νει την επερ­χό­με­νη στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση στη Ράφα

Όταν το Ισρα­ήλ απο­χώ­ρη­σε από το Σινά το 1982, η Ράφα χωρί­στη­κε σε τμή­μα της Γάζας και αιγυ­πτια­κό,  με φράγ­μα­τα συρ­μα­το­πλέγ­μα­τος και το κέντρο της κατα­στρά­φη­κε από το Ισρα­ήλ και την Αίγυ­πτο για τη δημιουρ­γία μιας “no land” (υπο­τί­θε­ται προ­στα­τευ­τι­κής ζώνης).

Το μονα­δι­κό της αερο­δρό­μιο (Διε­θνές “Αερο­δρό­μιο Γιάσ­σερ Αρα­φάτ”), βρι­σκό­ταν νότια και λει­τουρ­γού­σε από το 1998 έως το 2001, μέχρι που βομ­βαρ­δί­στη­κε και ισο­πε­δώ­θη­κε με μπουλ­ντό­ζες από τον Ισραη­λι­νό στρα­τό (με πρό­σχη­μα πάντα τη δολο­φο­νία στρα­τιω­τών του από τη Χαμάς).

Κατά τη διάρ­κεια των αιώ­νων ήταν γνω­στή με διά­φο­ρα παρεμ­φε­ρή ονό­μα­τα από τους αρχαί­ους Αιγυ­πτί­ους, τους Ασσύ­ριους, τους Έλλη­νες _όπως είπα­με, “Raphia” από τους Ρωμαί­ους, “Rafiaḥ” από το Ισραη­λί­τες, “Ράφ” από το Αρα­βι­κό Χαλι­φά­το. Η μετα­γρα­φή του εβραϊ­κού ονό­μα­τος, “Rafiah”, χρη­σι­μο­ποιεί­ται στα σύγ­χρο­να αγγλι­κά μαζί με το “Rafah”.

• Η Οθω­μα­νο-Βρε­τα­νι­κή συμ­φω­νία της 1^ης-Οκτ-1906 καθιέ­ρω­σε ένα όριο μετα­ξύ της Οθω­μα­νι­κής κυριαρ­χί­ας της Παλαι­στί­νης και της Βρε­τα­νι­κής Αιγύ­πτου, από την Τάμπα έως τη Ράφα.
• Μετά τον Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο η Παλαι­στί­νη ήταν επί­σης υπό βρε­τα­νι­κό έλεγ­χο, αλλά τα σύνο­ρα Αιγύ­πτου-Παλαι­στί­νης δια­τη­ρή­θη­καν για να ελεγ­χθεί η εμπο­ρι­κή κίνη­ση των ντό­πιων (Βεδουί­νων κλπ).
• Από τα μέσα της 10ετίας του 1930 οι Βρε­τα­νοί ενί­σχυ­σαν τον έλεγ­χο των συνό­ρων και η Ράφα εξε­λί­χθη­κε ως μια μικρή συνο­ρια­κή πόλη που λει­τουρ­γού­σε ως κέντρο εμπο­ρί­ου και υπη­ρε­σιών για τον ημιε­γκα­τα­στη­μέ­νο πληθυσμό.
• Κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου έγι­νε σημα­ντι­κή βρε­τα­νι­κή βάση.
• Μετά τη Συμ­φω­νία Εκε­χει­ρί­ας της 24^ης-Φεβ-1949, η Ράφα βρι­σκό­ταν στην κατε­χό­με­νη από την Αίγυ­πτο Γάζα και, κατά συνέ­πεια, τα σύνο­ρα Γάζας-Αιγύ­πτου δεν υπήρ­χαν πλέον.
• Στον Πόλε­μο των Έξι Ημε­ρών του 1967, το Ισρα­ήλ κατέ­κτη­σε τη χερ­σό­νη­σο του Σινά και τη Λωρί­δα της Γάζας και όλη η πόλη ήταν τώρα υπό ισραη­λι­νή κατοχή.
• Το 1979, το Ισρα­ήλ και η Αίγυ­πτος υπέ­γρα­ψαν μια συν­θή­κη ειρή­νης που επα­νέ­φε­ρε το Σινά (συνο­ρεύ­ει με τη Λωρί­δα της Γάζας), στον αιγυ­πτια­κό έλεγ­χο. Στη Συν­θή­κη Ειρή­νης, τα επα­να­δη­μιουρ­γη­μέ­να σύνο­ρα Γάζας-Αιγύ­πτου χαρά­χθη­καν πέρα από την πόλη της Ράφα και χωρί­στη­κε σε αιγυ­πτια­κό και παλαι­στι­νια­κό τομέα. Οι περιου­σί­ες διαι­ρέ­θη­καν και πολ­λά σπί­τια και περι­βό­λια κόπη­καν και κατα­στρά­φη­καν από το νέο όριο, με μπουλ­ντό­ζες, υπο­τί­θε­ται για λόγους ασφα­λεί­ας και έγι­νε ένα από τα τρία συνο­ρια­κά σημεία μετα­ξύ Αιγύ­πτου και Ισραήλ. 

  

  

  
  

Δημογραφικά

Το 1922, ο πλη­θυ­σμός της Ράφα ήταν 599 μόνο κάτοι­κοι, που αυξή­θη­κε σε 1.423 το 1931, ξανά σε 1.635 το 1938 και περαι­τέ­ρω σε 2.220 το 1945. Ο πλη­θυ­σμός όλο αυτό το διά­στη­μα ήταν εξ ολο­κλή­ρου μου­σουλ­μα­νι­κός. Το 1982, ο συνο­λι­κός πλη­θυ­σμός ήταν περί­που 10.800.

Στην απο­γρα­φή του 1997 του Παλαι­στι­νια­κού Κεντρι­κού Γρα­φεί­ου Στα­τι­στι­κής (PCBS), η Ράφα και το παρα­κεί­με­νο στρα­τό­πε­δό της είχαν συνο­λι­κό πλη­θυ­σμό 91.181 κατοί­κους _το Tall as-Sultan  (ένα από τα 8 Παλαι­στι­νια­κά στρα­τό­πε­δα προ­σφύ­γων) κατα­γρά­φη­κε με άλλους 17.141. Οι πρό­σφυ­γες απο­τε­λού­σαν το 80,3% του συνο­λι­κού πλη­θυ­σμού. Στην απο­γρα­φή του 1997, η κατα­νο­μή του φύλου της Rafah (μαζί με το στρα­τό­πε­δο Rafah) ήταν 50,5% άνδρες και 49,5% γυναίκες.

Στην εκτί­μη­ση PCBS (Παλαι­στι­νια­κή Στα­τι­στι­κή Υπη­ρε­σία) του 2006, η πόλη της Ράφα είχε πλη­θυ­σμό 71.003 κατοί­κους, με τα στρα­τό­πε­δο της Ράφα και το Ταλ ασ-Σουλ­τάν να απο­τε­λούν ξεχω­ρι­στές τοπο­θε­σί­ες για σκο­πούς απο­γρα­φής, με πλη­θυ­σμό 59.983 και 24.418, αντίστοιχα.

Ιστορία

Η Ράφα έχει μια ιστο­ρία χιλιά­δων ετών. Κατα­γρά­φη­κε για πρώ­τη φορά σε μια επι­γρα­φή του Αιγύ­πτιου Φαραώ Σέτι Α’, από το 1303 π.Χ. ως Rph, και ως ο πρώ­τος σταθ­μός στην εκστρα­τεία του Φαραώ Σοσένκ Α’ στο Λεβά­ντε το 925 π.Χ. Το 720 π.Χ. ήταν ο τόπος της νίκης του βασι­λιά των Ασσυ­ρί­ων Σαρ­γών Β’ επί των Αιγυπτίων.
Ο Αντί­ο­χος Γ’, πρό­θυ­μος να συνά­ψει ειρή­νη με τον Πτο­λε­μαίο Ε’, έβα­λε την κόρη του Κλε­ο­πά­τρα Α’ να παντρευ­τεί τον Πτο­λε­μαίο Ε’ και ο γάμος τους έγι­νε το 193 π.Χ. στη Rafah.

Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδος

Το 217 π.Χ. διε­ξή­χθη η μάχη της Ραφί­ας μετα­ξύ του νικη­τή Πτο­λε­μαί­ου Δ’ και του Αντί­ο­χου Γ’. Λέγε­ται ότι είναι μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες μάχες που έχουν γίνει ποτέ στην ανα­το­λή, με πάνω από 100.000 στρα­τιώ­τες και 100άδες ελέφαντες.

Η πόλη κατα­κτή­θη­κε από τον Αλέ­ξαν­δρο Yannai (127–76 π.Χ. ήταν ο δεύ­τε­ρος βασι­λιάς της δυνα­στεί­ας των Χασμο­ναί­ων, ο οποί­ος κυβέρ­νη­σε ένα διευ­ρυ­νό­με­νο βασί­λειο της Ιου­δαί­ας από το 103 έως το 76 π.Χ.) και κρα­τή­θη­κε μέχρι που ανοι­κο­δο­μή­θη­κε την επο­χή του Πομπή­ιου και του Γαβί­νιου. Ο τελευ­ταί­ος φαί­νε­ται ότι έκα­νε το πραγ­μα­τι­κό έργο της απο­κα­τά­στα­σης για την επο­χή της πόλης χρο­νο­λο­γεί­ται από το 57 π.Χ. Η Ράφα ανα­φέ­ρε­ται στον Στρά­βω­να, στο δρο­μο­λό­γιο Αντω­νί­νων, και απει­κο­νί­ζε­ται στον Χάρ­τη της Madaba

Βυζαντινή περίοδος

Κατά τη βυζα­ντι­νή περί­ο­δο ήταν επι­σκο­πή και εκεί έχουν βρε­θεί βυζα­ντι­νά κερα­μι­κά και νομί­σμα­τα. Εκπρο­σω­πή­θη­κε στη Σύνο­δο της Εφέ­σου το 431 μ.Χ. από τον επί­σκο­πο Ρωμα­νό, σήμε­ρα παρα­μέ­νει τιμής ένε­κεν (ανύ­παρ­κτη) έδρα της Ρωμαιο­κα­θο­λι­κής Εκκλη­σί­ας, αλλά υπάρ­χει μια μικρή ελλη­νορ­θό­δο­ξη παρουσία.

Πρώιμες μουσουλμανικές _ μαμελουκικές περίοδοι

Η Ράφα ήταν μια από τις πόλεις που κατα­λή­φθη­καν από τον στρα­τό Rashidun (πυρή­νας των ενό­πλων δυνά­με­ων του Χαλι­φά­του Ρασι­ντούν κατά τις πρώ­τες μου­σουλ­μα­νι­κές κατα­κτή­σεις τον 7^ο αιώ­να _αναφέρεται ότι δια­τή­ρη­σε υψη­λό επί­πε­δο πει­θαρ­χί­ας, στρα­τη­γι­κής ικα­νό­τη­τας και οργά­νω­σης, δίνο­ντάς τους δια­δο­χι­κές νίκες στις διά­φο­ρες εκστρα­τεί­ες τους) υπό τον στρα­τη­γό ‘Αμρ ιμπν αλ-Ας το 635, και στη συνέ­χεια ήταν σημα­ντι­κή εμπο­ρι­κή πόλη κατά την Πρώ­ι­μη Μου­σουλ­μα­νι­κή περί­ο­δο. Υπό τους Ομα­γιά­δες και τους Αββα­σί­δες, η Ράφα ήταν το νοτιό­τε­ρο σύνο­ρο της Τζουντ Φιλα­στίν (Περιο­χή της Παλαι­στί­νης). Σύμ­φω­να με τον Άρα­βα γεω­γρά­φο al-Ya’qubi, ήταν η τελευ­ταία πόλη στην επαρ­χία της Συρί­ας και στο δρό­μο από τη Ramla προς την Αίγυ­πτο (σσ. πόλη στο κεντρι­κό Ισρα­ήλ, κυρί­ως εβραϊ­κή, αλλά με σημα­ντι­κή αρα­βι­κή μειο­νό­τη­τα. Ιδρύ­θη­κε περί­που το 705–715 μ.Χ. από τον τοπι­κό κυβερ­νή­τη των Ομα­για­δών και μελ­λο­ντι­κό χαλί­φη, Σου­λεϊ­μάν ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ).

Μια εβραϊ­κή κοι­νό­τη­τα εγκα­τα­στά­θη­κε στην πόλη τον 9^ο και 10^ο αιώ­να και ξανά τον 12^ο, αν και τον 11^ο  αιώ­να γνώ­ρι­σε παρακ­μή και το 1080 μετα­νά­στευ­σαν στην Ασκε­λόν. Κατά τη διάρ­κεια αυτής της περιό­δου εκεί έζη­σε και μια κοι­νό­τη­τα Σαμα­ρει­τών. Όπως οι περισ­σό­τε­ρες πόλεις της νότιας Παλαι­στί­νης, η Ράφα είχε σημείο από­βα­σης στην ακτή (τώρα Τελ Ράφα), ενώ η κύρια πόλη ήταν στην ενδοχώρα.

Το 1226, ο Άρα­βας γεω­γρά­φος Για­κούτ αλ-Χαμά­ουι γρά­φει για την προη­γού­με­νη σημα­σία της Ράφα στην πρώ­ι­μη αρα­βι­κή περί­ο­δο, λέγο­ντας ότι ήταν “παλιά μια ακμά­ζου­σα πόλη, με αγο­ρά, και τζα­μί και ξενώ­νες”. Ωστό­σο, συνε­χί­ζει λέγο­ντας ότι στη σημε­ρι­νή της κατά­στα­ση, η Ράφα ήταν ερει­πω­μέ­νη, μιλώ­ντας για έναν ταχυ­δρο­μι­κός σταθ­μός Αγιου­μπι­δών στο δρό­μο προς την Αίγυ­πτο μετά το κοντι­νό Deir al-Balah.

Οθωμανική και Αιγυπτιακή περίοδος

Η Ράφα εμφα­νί­στη­κε στα οθω­μα­νι­κά φορο­λο­γι­κά μητρώα του 1596 ως στη Ναχί­για της Γάζας (της “Λίβας της Γκά­ζας _Nahiya of Gaza of the Liwa of Gazza”). Είχε πλη­θυ­σμό 15 νοι­κο­κυ­ριών, όλοι μου­σουλ­μά­νοι, που πλή­ρω­ναν φόρους σε σιτά­ρι, κρι­θά­ρι, καλο­και­ρι­νές καλ­λιέρ­γειες, περι­στα­σια­κά έσο­δα, κατσί­κες ή/και κυψέ­λες μελισσών.
Το 1799, ο Επα­να­στα­τι­κός Στρα­τός της Γαλ­λί­ας με διοι­κη­τή τον Ναπο­λέ­ο­ντα Βονα­πάρ­τη πέρα­σε από τη Ράφα κατά την εισβο­λή στην Αίγυ­πτο και τη Συρία.
Η Ράφα ήταν το όριο μετα­ξύ των επαρ­χιών της Αιγύ­πτου και της Συρί­ας. Το 1832, η περιο­χή περι­ήλ­θε στην αιγυ­πτια­κή κατο­χή του Μοχά­μεντ Άλι, η οποία διήρ­κε­σε μέχρι το 1840.
Ο Γάλ­λος εξε­ρευ­νη­τής Victor Guérin, που την επι­σκέ­φτη­κε τον Μάιο του 1863, σημεί­ω­σε δύο πυλώ­νες από γρα­νί­τη που οι ντό­πιοι ονό­μα­σαν Bab el Medinet, που σημαί­νει “Η Πύλη της πόλης”. Το 1881, ο αρχι­δού­κας Ludwig Salvator της Αυστρί­ας έγρα­ψε: “Τα θραύ­σμα­τα από γκρί­ζους γρα­νι­τέ­νιους στύ­λους, που στέ­κο­νται ακό­μη, είναι εδώ για να τα συνα­ντή­σου­με σχε­τι­κά με το δρό­μο, τα χωρά­φια και την άμμο, και είδα­με έναν ξαπλω­μέ­νο στο έδα­φος μισο­θαμ­μέ­νο… Οι κολό­νες είναι τα απο­μει­νά­ρια ενός αρχαί­ου ναού, της Ραφί­ας, και έχουν ιδιαί­τε­ρη σημα­σία στα μάτια των Αρά­βων, που τους απο­κα­λούν Ράφα, καθώς σημα­το­δο­τούν το όριο μετα­ξύ Αιγύ­πτου και Συρίας”

Α’ Παγκόσμιος και Βρετανικό προτεκτοράτο

Το 1917, ο βρε­τα­νι­κός στρα­τός κατέ­λα­βε τη Ράφα και τη χρη­σι­μο­ποί­η­σε ως βάση για την επί­θε­σή του στη Γάζα. Η παρου­σία των βάσε­ων του στρα­τού ήταν μια οικο­νο­μι­κή έλξη που έφε­ρε τον κόσμο πίσω στην πόλη.

Στην απο­γρα­φή της Παλαι­στί­νης το 1922 που διε­ξή­χθη από τις αρχές της Βρε­τα­νί­ας, η Ράφα είχε πλη­θυ­σμό 599 κατοί­κων, όλοι μου­σουλ­μά­νοι, αυξά­νο­ντας στην απο­γρα­φή του 1931 σε 1.423, όλοι μου­σουλ­μά­νοι, σε 228 σπί­τια. Στις στα­τι­στι­κές του 1945, η Ράφα είχε 2.220 κατοί­κους, όλοι μου­σουλ­μά­νοι, με 40.579 ντου­νάμ γης, σύμ­φω­να με μια επί­ση­μη έρευ­να γης και πλη­θυ­σμού. Από αυτά, 275 ντου­νάμ ήταν φυτεί­ες και αρδεύ­σι­μη γη, 24.173 χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για δημητριακά,[38] ενώ 16.131 ήταν ακαλ­λιέρ­γη­τη γη (Ένα ντου­νάμ τουρ­κι­κά: dönüm, επί­σης γνω­στό ως donum ή dunum, ήταν η οθω­μα­νι­κή μονά­δα περιο­χής ισο­δύ­να­μη με το δικό μας στρέμ­μα _ποσότητα γης που θα μπο­ρού­σε να οργω­θεί από βόδια σε μια μέρα. Ο νομι­κός ορι­σμός ήταν “σαρά­ντα τυπι­κοί βημα­τι­σμοί σε μήκος και πλά­τος”, αλλά η πραγ­μα­τι­κή του έκτα­ση διέ­φε­ρε σημα­ντι­κά από μέρος σε μέρος, από λίγο περισ­σό­τε­ρο από 900 μ² τετρα­γω­νι­κά μέτρα στην Οθω­μα­νι­κή Παλαι­στί­νη σε ~2.500 μ² στο Ιράκ.

1948–1967

Μετά τον Αρα­βο-Ισραη­λι­νό Πόλε­μο του 1948, η Αίγυ­πτος κυβερ­νού­σε την περιο­χή (Παλαι­στι­νια­κό Προ­τε­κτο­ρά­το) και δημιουρ­γή­θη­καν προ­σφυ­γι­κοί καταυ­λι­σμοί. Στον πόλε­μο του 1956 στον οποίο συμ­με­τεί­χαν το Ισρα­ήλ, η Βρε­τα­νία, η Γαλ­λία και η Αίγυ­πτος, 111 άτο­μα, μετα­ξύ των οποί­ων 103 πρό­σφυ­γες, σκο­τώ­θη­καν από τον ισραη­λι­νό στρα­τό στον παλαι­στι­νια­κό προ­σφυ­γι­κό καταυ­λι­σμό της Ράφα, κατά τη σφα­γή της Ράφα. Τα Ηνω­μέ­να Έθνη δεν μπό­ρε­σαν να προσ­διο­ρί­σουν τις συν­θή­κες γύρω από τους θανάτους.

Κατά τη διάρ­κεια του πολέ­μου των έξι ημε­ρών του 1967, οι ισραη­λι­νές αμυ­ντι­κές δυνά­μεις κατέ­λα­βαν τη Ράφα με τη χερ­σό­νη­σο του Σινά και τη Λωρί­δα της Γάζας. Ο πλη­θυ­σμός ήταν περί­που 55.000, από τους οποί­ους μόνο 11.000 ζού­σαν στην ίδια τη Ράφα.

Τη μαύ­ρη Παρα­σκευή, 9 Ιου­νί­ου 1967, ο ισραη­λι­νός στρα­τός κατέ­στρε­ψε και ανα­τί­να­ξε 144 σπί­τια στον προ­σφυ­γι­κό καταυ­λι­σμό της Ράφα, σκο­τώ­νο­ντας 23 κατοίκους.

Μετά το 1967

Το καλο­καί­ρι του 1971, οι IDF, υπό τον Ariel Sharon (τότε επι­κε­φα­λής της νότιας διοί­κη­σης του IDF), κατέ­στρε­ψαν περί­που 500 σπί­τια στους προ­σφυ­γι­κούς καταυ­λι­σμούς της Rafah για να δημιουρ­γή­σουν δρό­μους περι­πο­λί­ας για τις ισραη­λι­νές δυνά­μεις. Αυτές οι κατε­δα­φί­σεις εκτό­πι­σαν σχε­δόν 4.000 άτο­μα. Το Ισρα­ήλ δημιούρ­γη­σε τότε έργα στέ­γα­σης _βιτρίνα στη “Βρα­ζι­λία” και τον “Κανα­δά” για να φιλο­ξε­νή­σει _υποτίθεται εκτο­πι­σμέ­νους Παλαι­στί­νιους (σσ. Η “Βρα­ζι­λία” βρί­σκε­ται αμέ­σως νότια της Ράφα, ενώ ο “Κανα­δάς” ήταν ακρι­βώς απέ­να­ντι από το σύνο­ρα στο Σινά και ονο­μά­στη­καν έτσι επει­δή ειρη­νευ­τι­κά στρα­τεύ­μα­τα του ΟΗΕ από αυτές τις αντί­στοι­χες χώρες είχαν δια­τη­ρή­σει στρα­τώ­νες σε αυτές τις τοπο­θε­σί­ες). Όταν οι Συμ­φω­νί­ες του Καμπ Ντέι­βιντ του 1978 επέ­βαλ­λαν τον επα­να­πα­τρι­σμό των προ­σφύ­γων του “Κανα­δά” στη Λωρί­δα της Γάζας, κατα­σκευά­στη­κε το έργο Τελ αλ-Σουλ­τάν, βορειο­δυ­τι­κά της Ράφα, για να τους φιλοξενήσει.

Κατά τους πρώ­τους μήνες της Πρώ­της Ιντι­φά­ντα, στις 25 Απρι­λί­ου 1989, ο κάτοι­κος της Ράφα, Khaled Musa Armilat, 22 ετών, πυρο­βο­λή­θη­κε από Ισραη­λι­νούς στρα­τιώ­τες στο Khan Yunis. Σε μια επι­στο­λή προς ένα μέλος της Κνε­σέτ, το Μάρ­τη του 1990, ο υπουρ­γός Άμυ­νας Yitzhak Rabin δήλω­σε ότι ο αδελ­φός του νεκρού είχε ανα­κρι­θεί και δήλω­σε ότι είχε σκο­τω­θεί από την Αστυ­νο­μία των Συνό­ρων, αλλά τέσ­σε­ρις μήνες αργό­τε­ρα κατη­γό­ρη­σε τον στρα­τό. Ο Ράμπιν πρό­σθε­σε ότι το θέμα διε­ρευ­νά­ται από την ισραη­λι­νή αστυ­νο­μία. Τρει­σή­μι­σι εβδο­μά­δες μετά τη δολο­φο­νία του Αρμι­λάτ, στις 19 Μαΐ­ου, πέντε πολί­τες, μετα­ξύ των οποί­ων μια 50χρονη γυναί­κα και ένα αγό­ρι 13 ετών, σκο­τώ­θη­καν από Ισραη­λι­νούς στρα­τιώ­τες από πλα­στι­κές σφαί­ρες. Δύο από τα άλλα 12 θύμα­τα πέθα­ναν αργό­τε­ρα από τα τραύ­μα­τά τους.

Τον Μάιο του 2004, η ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση με επι­κε­φα­λής τον τότε πρω­θυ­πουρ­γό Αριέλ Σαρόν ενέ­κρι­νε άλλη μια μαζι­κή κατε­δά­φι­ση κατοι­κιών στη Ράφα _τότε απέ­κτη­σε το προ­σω­νύ­μιο “μπουλ­ντό­ζας”.

Τον Σεπτέμ­βριο του 2005, το Ισρα­ήλ απο­χώ­ρη­σε από τη λωρί­δα της Γάζας, αλλά η Ράφα παρέ­μει­νε χωρι­σμέ­νη, με μέρος της στην αιγυ­πτια­κή πλευ­ρά των συνό­ρων υπό αιγυ­πτια­κή κυριαρ­χία. Τότε για να αντι­με­τω­πί­σουν τη διαί­ρε­ση της πόλης,  λαθρέ­μπο­ροι έφτια­ξαν σήραγ­γες κάτω από τα σύνο­ρα, συν­δέ­ο­ντας τα δύο μέρη και επι­τρέ­πο­ντας το λαθρε­μπό­ριο αγα­θών και προσώπων.

2023–2024 Πόλεμος στη Γάζα _Επίθεση στη Ράφα

Κατά τη διάρ­κεια του πολέ­μου των Ισραη­λι­νών (σσ. IDF _κατ΄ ευφη­μι­σμό Αμυ­ντι­κών Δυνά­με­ων) στη Γάζα, οι πολί­τες κλή­θη­καν να φύγουν Ράφα και να εκτο­πι­στούν βίαια από τα σπί­τια τους. Αν και η ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση κήρυ­ξε το νότιο μισό της Γάζας ασφα­λή ζώνη, ο IDF προ­χώ­ρη­σε σε εκτε­τα­μέ­νο βομ­βαρ­δι­σμό της περιο­χής, με έρευ­να των New York Times να υπο­λο­γί­ζει ότι βόμ­βες 2.000 λιβρών ρίφθη­καν του­λά­χι­στον 200 φορές από τις 21 Δεκεμ­βρί­ου 2023. Μέχρι σήμε­ρα, περί­που τα δύο τρί­τα του πλη­θυ­σμού της Γάζας, ή 1,4 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι, είχαν εκτο­πι­στεί βίαια από άλλα μέρη της επι­κρά­τειας στη Ράφα, με τον Ισραη­λι­νό Στρα­τό να δηλώ­νει την πρό­θε­σή του να εισέλ­θει στην πόλη. Οι προει­δο­ποι­ή­σεις _ακόμα και του ΟΗΕ για το ενδε­χό­με­νο μαζι­κών απω­λειών αμά­χων σε περί­πτω­ση χερ­σαί­ας εισβο­λής, με τον γγ Αντό­νιο Γκου­τέ­ρες να υπο­στη­ρί­ζει ότι “Μια τέτοια ενέρ­γεια θα αύξα­νε εκθε­τι­κά αυτό που είναι ήδη ένας ανθρω­πι­στι­κός εφιάλ­της με ανεί­πω­τες περι­φε­ρεια­κές συνέ­πειες”, πέφτουν στο κενό. Στις 9- Φεβ ο Νετα­νιά­χου διέ­τα­ξε τον Ισραη­λι­νό Στρα­τό να δημιουρ­γή­σει ένα σχέ­διο εκκέ­νω­σης για την απο­μά­κρυν­ση αμά­χων πριν ξεκι­νή­σει μια επί­θε­ση ενα­ντί­ον της Ράφα, με πρό­σχη­μα πως είναι σημα­ντι­κό κέντρο πλη­θυ­σμού στη Λωρί­δα της Γάζας που βρί­σκε­ται υπό τον έλεγ­χο της Χαμάς, δηλώ­νο­ντας πως θα προ­στα­τεύ­σει τους  περισ­σό­τε­ρους από 1 εκα­τομ­μύ­ριο άμα­χους _από τους οποί­ου τα ¾ είναι γυναικόπαιδα

ℹ️    Πηγές:
Welcome To Rafah & Palestine Maps