Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αυστραλία: Πέθαναν 200 φάλαινες που είχαν εξοκείλει σε παραλία της Τασμανίας

Περί­που 200 φάλαι­νες πέθα­ναν αφού εξό­κει­λαν σε παρα­λία της Τασμα­νί­ας, στη νότια Αυστρα­λία. Μόνο 35 από τις περί­που 230 φάλαι­νες που εντο­πί­στη­καν χθες στην παρα­λία εξα­κο­λου­θούν να είναι ζωντα­νές, ανα­κοί­νω­σε ο Μπρά­ντον Κλαρκ διευ­θυ­ντής επι­χει­ρή­σε­ων της υπη­ρε­σί­ας άγριας φύσης της πολιτείας.

Εικό­νες που τρα­βή­χθη­καν δεί­χνουν δεκά­δες μαύ­ρα κήτη κατά μήκος μιας τερά­στιας παρα­λί­ας με άμμο στην Ocean beach.

«Στην παρα­λία υπάρ­χουν ακό­μη περί­που 35 ζώα ζωντα­νά και σήμε­ρα το πρωί ο βασι­κός στό­χος θα είναι να τα σώσου­με και να τα απε­λευ­θε­ρώ­σου­με», πρό­σθε­σε ο Κλαρκ ο οποί­ος διευ­θύ­νει τις επι­χει­ρή­σεις. «Δυστυ­χώς το ποσο­στό θνη­σι­μό­τη­τας σε τέτοιου είδους περι­στα­τι­κά είναι αυξη­μέ­νο. Οφεί­λε­ται κυρί­ως στις συν­θή­κες που επι­κρα­τούν στην Ocean beach», υπογράμμισε.

Οι κάτοι­κοι είχαν καλύ­ψει τα κήτη με κου­βέρ­τες και τα έβρε­χαν με νερό για να τα δια­τη­ρή­σουν στη ζωή.

Οι φάλαι­νες εξό­κει­λαν κοντά στο λιμά­νι Μάκα­ρι, όπου πριν περί­που δύο χρό­νια είχε σημειω­θεί άλλο ένα αντί­στοι­χο περι­στα­τι­κό, με σχε­δόν 500 κήτη. Τότε είχαν πεθά­νει περισ­σό­τε­ρες από 300 φάλαι­νες, παρά τις προ­σπά­θειες δεκά­δων εθε­λο­ντών που έδω­σαν μάχη επί μέρες στα παγω­μέ­να νερά της Τασμα­νί­ας για να τις απελευθερώσουν.

Ο Κλαρκ εκτί­μη­σε ότι φέτος οι συν­θή­κες είναι πιο δύσκο­λες σε σχέ­ση με πριν δύο χρό­νια, διό­τι οι φάλαι­νες τότε βρί­σκο­νταν «σε πολύ πιο προ­στα­τευ­μέ­να νερά». Οι δια­σώ­στες έχουν εξε­τά­σει τα κήτη για να εκτι­μή­σουν ποια έχουν περισ­σό­τε­ρες πιθα­νό­τη­τες να επι­βιώ­σουν, πρό­σθε­σε. «Σήμε­ρα θα δοθεί έμφα­ση στις επι­χει­ρή­σεις διά­σω­σης και στην απε­λευ­θέ­ρω­σή τους», σημείωσε.

Τα αίτια των περι­στα­τι­κών αυτών δεν είναι γνω­στά. Επι­στή­μο­νες εκτι­μούν ότι ομά­δες κητών εξο­κεί­λουν αφού ανα­ζη­τούν τρο­φή πολύ κοντά στις ακτές.

Σύμ­φω­να με τις τελευ­ταί­ες πλη­ρο­φο­ρί­ες από την εφη­με­ρί­δα «Γκάρ­ντιαν», πάνω από 200 εγκλω­βι­σμέ­νες φάλαι­νες πιλό­τοι πεθαί­νουν στην παρα­λία της Τασμα­νί­ας, ενώ “λίγες 10δες” σώθη­καν και επέ­στρε­ψαν στη θάλασσα.

Οι προ­σπά­θειες διά­σω­σης συνε­χί­ζο­νται για τις 35 επι­ζώ­σες στην παρα­λία Ocean κοντά στο Strahan μετά τη δεύ­τε­ρη μαζι­κή προ­σά­ρα­ξη που σημειώ­θη­κε σε δύο ημέρες.

Ένα κοπά­δι 230 φαλαι­νών καθη­λώ­θη­κε την Τετάρ­τη στην παρα­λία Ocean, δυτι­κά του Strahan, ενώ μερι­κές εγκλω­βί­στη­καν στα αβα­θή αμμώ­δη μέσα στο λιμά­νι Macquarie, νότια της πόλης.

Οι θαλάσ­σιοι οικο­λό­γοι ξεκί­νη­σαν μια απο­στο­λή διά­σω­σης την Τετάρ­τη και οι προ­σπά­θειες συνεχίζονται.

«10άδες φάλαι­νες έχουν σωθεί και μετα­φερ­θεί σε βαθύ­τε­ρα νερά», είπε ο Sam Gerrity, της Southwest Expeditions, ο οποί­ος συμ­με­τεί­χε στην προ­σπά­θεια διά­σω­σης και απελευθέρωσης.

Νωρίς το πρωί σήμε­ρα, οι αρχές ανα­κοί­νω­σαν ότι «μόνο 35 από τα 230 κήτη στην παρα­λία Ocean Beach είχαν επι­ζή­σει». «Έχου­με ακό­μη τρία ζωντα­νά στην παρα­λία του βόρειου άκρου, αλλά λόγω περιο­ρι­σμών πρό­σβα­σης, κυρί­ως παλιρ­ροϊ­κών, δεν μπο­ρέ­σα­με να τα προ­σεγ­γί­σου­με με ασφά­λεια σήμε­ρα, αλλά θα είναι η προ­τε­ραιό­τη­τά μας το ταχύ­τε­ρο δυνατό.

Δήλω­σε ακό­μη οι συν­θή­κες στην Ocean Beach συνέ­βα­λαν στο υψη­λό ποσο­στό θνη­σι­μό­τη­τας και ότι οι αρχές περιο­ρί­ζουν την εθε­λο­ντι­κή συμ­με­το­χή μόνο σε εκεί­νους με προη­γού­με­νη εκπαί­δευ­ση ή εμπει­ρία στη θαλάσ­σια άγρια ζωή.

«Εκτι­μού­με όλες τις προ­σφο­ρές και όλη την καλή θέλη­ση που εκφρά­ζε­ται από την κοι­νό­τη­τα. Είναι περισ­σό­τε­ρο θέμα να έχου­με ένα ασφα­λές εργα­σια­κό περι­βάλ­λον και εξει­δι­κευ­μέ­νο και εκπαι­δευ­μέ­νο προσωπικό».

Οι περι­βαλ­λο­ντι­κές συν­θή­κες στην Ocean ήταν πολύ πιο δύσκο­λες σε σύγκρι­ση με το σημείο όπου συνέ­βη ένα άλλο γεγο­νός μαζι­κής προ­σά­ρα­ξης πριν από δύο χρό­νια, είπε ο Clark.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο