«ΒΑΤΙΚΑΝΟ, ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ του διεθνούς νεοφασισμού»

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

(Ένα απο­κα­λυ­πτι­κό άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στα 1946)

Ο ρόλος του Βατι­κα­νού κατά τον 2^ο Παγκό­σμιο Πόλε­μο είναι μία «σκο­τει­νή σελί­δα» στην ιστο­ρία του. Μάλι­στα πολ­λές πλευ­ρές των ημε­ρών αυτών-με αφορ­μή των άνοιγ­μα των σχε­τι­κών αρχεί­ων από τον Μάρ­τη του 2020- θα γίνουν ακό­μη πιο φανερές.

Είναι γνω­στές οι κατη­γο­ρί­ες από την πλευ­ρά των Εβραί­ων ότι το Βατι­κα­νό και ο Πίος ο 12ο;, ο οποί­ος ήταν ποντί­φι­κας από το 1939 έως το 1958, πως έκα­ναν τα “στρα­βά” μάτια στο Ολο­καύ­τω­μα κατά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο καθώς δεν το κατήγ­γει­λαν ποτέ ανοι­κτά. Το Βατι­κα­νό πάντως έχει δηλώ­σει πως ο Πίος εργά­στη­κε αθό­ρυ­βα στο παρα­σκή­νιο προ­κει­μέ­νου να δια­σώ­σει Εβραί­ους και να απο­φύ­γει την επι­δεί­νω­ση της κατά­στα­σης για πολ­λούς, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των καθο­λι­κών που ζού­σαν σε περιο­χές της Ευρώ­πης υπό ναζι­στι­κή κατοχή.

Να μην ξεχνά­με ότι στις 20/7/ 1933 ο Χίτλερ υπο­γρά­φει συμ­φω­νία με την καθο­λι­κή εκκλη­σία. Με συν­θή­κη μετα­ξύ της γερ­μα­νι­κής κυβέρ­νη­σης και του Βατι­κα­νού (η ανώ­τε­ρη αρχή της Ρωμαιο­κα­θο­λι­κής εκκλη­σί­ας) παρέ­χο­νται εγγυ­ή­σεις για τη θρη­σκευ­τι­κή ελευ­θε­ρία των καθο­λι­κών, αλλά καταρ­γού­νται οι πολι­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές καθο­λι­κές οργα­νώ­σεις. Το Βατι­κα­νό (που δια­θέ­τει υπό­στα­ση κυρί­αρ­χου κρά­τους) ήταν από τα πρώ­τα κρά­τη που ανα­γνώ­ρι­σαν τη νομι­μό­τη­τα της κυβέρ­νη­σης του Χίτλερ. Παρά τη συν­θή­κη, οι Ναζί εξα­κο­λού­θη­σαν να διώ­κουν τους καθο­λι­κούς ιερείς, τα σχο­λεία και τις καθο­λι­κές θρη­σκευ­τι­κές και πολι­τι­στι­κές οργανώσεις…

Δεν είναι λίγοι εκεί­νοι που κατη­γο­ρούν το Βατι­κα­νό για συνε­νο­χή στη δια­φυ­γή Γερ­μα­νών Ναζί στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Ο Γερ­μα­νός καθη­γη­τής Ιστο­ρί­ας στο Πανε­πι­στή­μιο της Ιένας Ντά­νιελ Σταλ εκτι­μά ότι η δια­φυ­γή των ναζί δεν γινό­ταν βάσει οργα­νω­μέ­νου και δομη­μέ­νου συστή­μα­τος, αλλά ξεκί­νη­σε ως χαλα­ρή συνερ­γα­σία δια­φό­ρων θεσμών. «Το πρώ­το βήμα ήταν η δια­φυ­γή στην Ιτα­λία. Στη συνέ­χεια, μόλις δια­σφα­λι­ζό­ταν η πολυ­πό­θη­τη επι­στο­λή της Καθο­λι­κής Εκκλη­σί­ας, η έκδο­ση δια­βα­τη­ρί­ου από τον Ερυ­θρό Σταυ­ρό ήταν απλά ζήτη­μα χρό­νου», λέει ο Γερ­μα­νός ιστο­ρι­κός. Στους γνω­στό­τε­ρους Γερ­μα­νούς ναζί που έφθα­σαν στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή με τη βοή­θεια του Βατι­κα­νού περι­λαμ­βά­νο­νται ο «αρχι­τέ­κτο­νας του Ολο­καυ­τώ­μα­τος» Αντολφ Αϊχ­μαν, ο «για­τρός του Αου­σβιτς» Γιό­σεφ Μέν­γκε­λε και ο «χασά­πης της Λυών» Κλά­ους Μπάρμπι.

Πάντως γεγο­νός που δεν μπο­ρεί να αμφι­σβη­τη­θεί από κανέ­ναν είναι ότι ο Πίος ο ΙΒ΄ φοβό­ταν όσο τίπο­τα άλλο τον κομ­μου­νι­σμό. Λέγε­ται ότι το Βατι­κα­νό θεω­ρού­σε ότι ανε­ξάρ­τη­τα από το ρόλο των ναζί στον πόλε­μο έδρα­σαν κατά του κομ­μου­νι­σμού και γι αυτό έπρε­πε να προ­στα­τευ­θούν από διώ­ξεις. Ας μην ξεχνά­με ότι η καθο­λι­κή εκκλη­σία αντι­με­τώ­πι­ζε τον κομ­μου­νι­σμό ως τη μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή απειλή.

Το ντοκουμέντο

Σε πρω­το­σέ­λι­δο μονό­στη­λο ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ( 21/2/1946) ανα­φέ­ρει προ­φη­τι­κά για τον αντι­κο­μου­νι­στι­κό ρόλο του Βατι­κα­νού μετα­πο­λε­μι­κά  (να σημειώ­σου­με ότι ο ρόλος αυτός απο­κα­λύ­φθη­κε και αργό­τε­ρα  στην ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού σε χώρες όπως π.χ Πολω­νία) αλλά και απο­κα­λυ­πτι­κά π.χ για τον ρόλο του στον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο (τα γεγο­νό­τα άλλω­στε ήταν πρόσφατα):

«Ο παγκό­σμιος καθο­λι­κι­σμός τις μέρες αυτές, έστει­λε τους αντι­προ­σώ­πους του στο Βατι­κα­νό, για την εκλο­γή 32 νέων καρ­δι­να­λί­ων. Το γεγο­νός δεν θα είχε καμ­μιά ιδιαί­τε­ρη σημα­σία, αν το αυτό­νο­μο κρά­τος του Βατι­κα­νού, που εκτεί­νε­ται σε λίγες εκα­το­ντά­δες τετρα­γω­νι­κά χιλιό­με­τρα μέσα στη Ρώμη, ήταν τόπος προ­σευ­χών, θρη­σκευ­τι­κής συγκέ­ντρω­σης και πνευ­μα­τι­κής καθο­δή­γη­σης της Ρωμαϊ­κής Εκκλη­σί­ας. Συμ­βαί­νει όμως το αντί­θε­το: Το Βατι­κα­νό είναι το Γενι­κό Επι­τε­λείο του διε­θνούς νεο­φα­σι­σμού. Εκεί χαλ­κεύ­ο­νται τα προ­πα­γαν­δι­στι­κά αντι­λαϊ­κά όπλα της παγκό­σμιας αντί­δρα­σης και προ­ε­τοι­μά­ζο­νται οι αντι­σο­βιε­τι­κές σταυ­ρο­φο­ρί­ες. Εκεί δια­φυ­λά­γο­νται οι «εντο­λές» του χιτλε­ρι­κού μου­σο­λι­νι­κού φασι­σμού. Εκεί μαγει­ρεύ­ο­νται όλα αυτά τα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ» κόμ­μα­τα, που ακού­με να προ­βάλ­λουν στις εκλο­γές των δια­φό­ρων χωρών, στη Γαλ­λία, στο Βέλ­γιο, στην Αυστρία, στη Γερ­μα­νία, στην Ιτα­λία κλπ.

Ο Πάπας Πίος ο 12^ος, ο γνω­στός πριν στε­φθεί Πάπας, γερ­μα­νό­φι­λος καρ­δι­νά­λιος Πατσέ­λι, φιλο­δο­ξεί μέσω της καθο­λι­κής εκκλη­σί­ας να συνε­χί­σει το έργο του Γκαί­μπελς σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο, να δια­τη­ρή­σει ακέ­ραιες τις εστί­ες του φασι­σμού να εμπο­δί­σει τους λαούς να τρα­βή­ξουν προς τη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία και το Σοσια­λι­σμό, να αφυ­πνί­σει και να στα­θε­ρο­ποι­ή­σει παντού την αντί­δρα­ση. Ο Πίος ο 12^ος που σ’ όλο το διά­στη­μα του πολέ­μου σώπαι­νε ένο­χα και δε βρή­κε δύο λόγια για να καυ­τη­ριά­σει τα εγκλή­μα­τα του ναζι­σμού, συγκι­νεί­ται τώρα για «τα δει­νά του γερ­μα­νι­κού λαού» και γίνε­ται εύγλωτ­τος προ­κει­μέ­νου να «υπο­δεί­ξει» τους κιν­δύ­νους που δια­τρέ­χει η ελευ­θε­ρία από τα ολο­κλη­ρω­τι­κά κρά­τη, όπως είναι η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και την «επι­κίν­δυ­νη» κατά­στα­ση που επι­κρα­τεί στην Ανα­το­λή και Ν.Α Ευρώ­πη. Ζητά ο Πάπας έλε­ος και μεγα­λο­ψυ­χία για την «ηττη­μέ­νη Γερ­μα­νία» και μέσω των καθο­λι­κών της Αμε­ρι­κής, πάει να μετα­βά­λει τη Βαυα­ρία σε νεο­φα­σι­στι­κό αντι­σο­βιε­τι­κό προ­πύρ­γιο. Καθο­λι­κοί Επί­σκο­ποι κρα­τούν εκεί τις σπου­δαιό­τε­ρες διοι­κη­τι­κές θέσεις και σε συνερ­γα­σία με τα αμε­ρι­κα­νι­κά και αγγλι­κά τραστ, πάνε να περι­σώ­σουν τη βιο­μη­χα­νία της Γερ­μα­νί­ας και το φασι­στι­κό ανθρώ­πι­νο υλι­κό της, για να την κάνουν και πάλι «ισχυ­ρό τεί­χος που θα στα­μα­τή­σει τον κατερ­χό­με­νο μπολσεβικισμό».

Στην Ιτα­λία η δρά­ση του Βατι­κα­νού είναι ακό­μη πιο έκδη­λη. Είναι γνω­στές οι επι­στο­λές που αντάλ­λα­ξε ο Πάπας με τον αρχιε­πί­σκο­πο Νέας Υόρ­κης Σπέλ­μαν πριν απε­λευ­θε­ρω­θεί η Ιτα­λία για να εξα­σφα­λί­σει συμ­μα­χι­κή βοή­θεια στο να δια­τη­ρη­θεί η ίδια φασι­στι­κή αστυ­νο­μία, οι ίδιοι δικα­στές, σύμ­βου­λοι, δήμαρ­χοι και νομάρ­χες που διό­ρι­σε ο Μου­σο­λί­νι , «ο άνθρω­πος της Θεί­ας Πρό­νοιας» όπως τον έλε­γε ο Πίος ο 12^ος! Το Βατι­κα­νό ακό­μα εξα­σφά­λι­σε το προ­νο­μια­κό μοί­ρα­σμα των τρο­φί­μων της Ούν­ρα για να πετυ­χαί­νει μία πολι­τι­κή πίε­ση πάνω στο λαό. Μέσα στα άντρα του Βατι­κα­νού κρύ­βο­νται διπλω­μά­τες και στρα­τιω­τι­κοί Γερμανοί…»

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη