«δίκαιη Η ανάπτυξη;»

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Αρι­στεί­δης Λαμπρού­λης //

Είναι ευτή­χη­μα για τον Τσί­πρα και το πλή­ρω­μα του κυβερ­νη­τι­κού του σκά­φους το γεγο­νός πως που­θε­νά ανά τον κόσμο δεν έχει εφευ­ρε­θεί (πόσο μάλ­λον χρη­σι­μο­ποι­η­θεί) το ‘’θρα­σό­με­τρο’’. Από την επο­χή των αγα­να­κτι­σμέ­νων ‑και νυν εξα­φα­νι­σμέ­νων ή και διο­ρι­σμέ­νων- που ξεκόλ­λη­σαν το οπορ­του­νι­στι­κό σκυ­λο­λόι του ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο 33% έως το αξέ­χα­στο κωμι­κό 2015, όπου οι δήθεν αρι­στε­ροί ΣΥΡΙ­ΖΑί­οι εμφα­νί­στη­καν ως αστα­μά­τη­τοι δραχ­μο­λά­γνοι Μεγα­λέ­ξαν­δροι καβα­λά­ρη­δες που ήρθαν να απε­λευ­θε­ρώ­σουν τον λαό από τους βαρείς σαμα­ρο­βε­νι­ζε­λι­κούς δεσμούς και από την Βαρου­φα­κειά­δα των capital controls έως την πρό­σφα­τη ομι­λία του πρω­θυ­πουρ­γού στο Λαύριο,το θρά­σος έχει ανα­χθεί από αυτούς τους πολι­τι­κούς κοθόρ­νους σε επιστήμη.

Ποτέ άλλο­τε κυβέρ­νη­ση δεν καπη­λεύ­τη­κε με τέτοια έλλει­ψη ηθι­κών φραγ­μών και με τέτοια ευκο­λία ξένη ιστο­ρία ξένων ανθρώ­πων ξένης κοι­νω­νι­κής τάξης… Ποτέ άλλο­τε κυβέρ­νη­ση δεν ασέλ­γη­σε με τόσο βάναυ­σο τρό­πο πάνω σε σύμ­βο­λα ιστο­ρι­κά και πολι­τι­στι­κά. Το χει­ρό­τε­ρο όλων όμως είναι ότι ποτέ άλλο­τε κυβέρ­νη­ση δεν αξιο­ποί­η­σε σε τόσο μεγά­λο βαθ­μό ορο­λο­γία παρα­δεί­σου για να περι­γρά­ψει την κόλα­ση που έχει οικοδομήσει.

Τα ταξι­δά­κια ανα­ψυ­χής των κυβερ­νη­τι­κών βου­λευ­τών στο κολα­στή­ριο της Μακρο­νή­σου, ο επι­κή­δειος λόγος στην κηδεία του Φιντέλ, η κατά­θε­ση λου­λου­διών στον ιερό τόπο της Και­σα­ρια­νής είναι ελά­χι­στα τρα­ντα­χτά παρα­δείγ­μα­τα… Παρα­δείγ­μα­τα που μπο­ρεί να ξεγε­λά­σουν ή μάλ­λον να ξεγέ­λα­σαν καλο­προ­αί­ρε­τους ή πολι­τι­κά αμόρ­φω­τους ανθρώ­πους, που όμως πρέ­πει δίχως δεύ­τε­ρη κου­βέ­ντα να απο­τε­λέ­σουν τρο­φή για σκέ­ψη περί του για­τί έγι­ναν και πού απο­σκο­πού­σαν… (Σημεί­ω­ση : Δεν είναι τυχαίο που ο Ιτα­λός μεγι­στά­νας Ανιέ­λι στο παρελ­θόν δήλω­νε για μια Ιτα­λι­κή κυβέρ­νη­ση παρό­μοια με τη σημε­ρι­νή δική μας: Τι την θες τη δεξιά όταν έχεις τέτοια αριστερά).

Τα τελευ­ταία δύο χρό­νια, λοι­πόν, στα παρα­πά­νω εκτός από την επι­μο­νή στην αρι­στε­ρή φύση της θλι­βε­ρής του κυβέρ­νη­σης ο γερο-Αλέ­ξης, ο παρα­μυ­θάς έχει επι­δο­θεί και στην τακτι­κή επα­νά­λη­ψη του πλέ­ον αστεί­ου αλλά και παρα­πλα­νη­τι­κού ΣΥΡΙ­ΖΑί­ι­κου όρου ‘’Δίκαιη ανάπτυξη’’.

Εδώ και πάνω από εικο­σι­τέσ­σε­ρις μήνες έχου­με βγει σε ένα ατε­λεί­ω­το κυνή­γι της δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης ‚κρα­τώ­ντας από­χες, νομί­ζο­ντας οι περισ­σό­τε­ροι πως πρό­κει­ται για κάτι παρό­μοιο με μια μεγά­λη, σπά­νια , πολύ­χρω­μη και πεντά­μορ­φη πετα­λού­δα που μόλις την παγι­δεύ­σου­με θα χορ­τά­σου­με αυτο­μά­τως το πει­να­σμέ­νο μας στο­μά­χι, θα χτί­σου­με αμέ­σως σκε­πές πάνω από την απρο­στά­τευ­τη κεφα­λή μας, θα γεμί­σου­με απευ­θεί­ας με χάπια το άδειο κου­τί των αρρώ­στων γερό­ντων και θα εξα­φα­νί­σου­με εν μία νυκτί τις ουρές στον ΟΑΕΔ και στις τρά­πε­ζες… Απάτη!

Και ακό­μα και αν οι νέοι οδη­γοί του Ελλη­νι­κού αστι­κού πολι­τι­κού άρμα­τος έχουν στο μυα­λό τους τον ορι­σμό του Μπα­μπι­νιώ­τη περί του τί εστί ανά­πτυ­ξη στον οικο­νο­μι­κό τομέα ( ‘’Η βελ­τί­ω­ση των οικο­νο­μι­κών δει­κτών (μιας χώρας) με βασι­κό στοι­χείο την αύξη­ση της παρα­γω­γής ), το πόπο­λο οφεί­λει να προ­βλη­μα­τι­στεί για το αν αυτή η μορ­φή ανά­πτυ­ξης, που ευαγ­γε­λί­ζο­νται οι ηγε­μό­νες του, θα είναι όντως δίκαιη και θα ωφε­λή­σει τελι­κά αυτό. Οφεί­λει να προ­βλη­μα­τι­στεί σοβα­ρά για το αν το οικο­νο­μι­κό σύστη­μα που ρυθ­μί­ζει εξο­λο­κλή­ρου τα τί , πώς και για­τί όσον αφο­ρά την παρα­γω­γή είναι σε θέση να προ­σφέ­ρει και να εγγυ­η­θεί την λαϊ­κή ευη­με­ρία. Οφεί­λει να προ­βλη­μα­τι­στεί για­τί σε άλλες χώρες εντός ή εκτός Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης , ενώ σημειώ­νε­ται αλμα­τώ­δης ανά­πτυ­ξη όσον αφο­ρά τόσο τους οικο­νο­μι­κούς δεί­κτες όσο και την χει­ρο­πια­στή εσω­τε­ρι­κή κατά­στα­ση, οι μεγά­λες μάζες των ανθρώ­πων της εργα­τι­κής τάξης εξα­κο­λου­θούν να ζουν όπως ζού­σαν δεκα­ε­τί­ες πριν , με τα ζητού­με­να να παρα­μέ­νουν ζητού­με­να και τα όνει­ρα να απο­δει­κνύ­ο­νται αυτα­πά­τες… Έχει υπο­χρέ­ω­ση να επι­μεί­νει στον προ­βλη­μα­τι­σμό του σχε­τι­κά με το ‘’ qui bono ‘’ από την πολυ­πό­θη­τη ανά­πτυ­ξη σε μια οποια­δή­πο­τε χώρα ‚όταν το οικο­νο­μι­κό μοντέ­λο της τελευ­ταί­ας ‚ανε­ξαρ­τή­τως σοσια­λί­ζου­σας , φασί­ζου­σας ή φιλε­λεύ­θε­ρης-νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δια­χεί­ρι­σης κατα­τάσ­σε­ται στα καπιταλιστικά…

Μια γρή­γο­ρη απά­ντη­ση στα παρα­πά­νω είναι οι δεκά­δες χολυ­γου­ντια­νών δια­στά­σε­ων ξενο­δο­χεια­κές μονά­δες που ξεφυ­τρώ­νουν σαν τα μανι­τά­ρια ανά την υφή­λιο. Η ανέ­γερ­σή τους και η λει­τουρ­γία τους ταυ­τί­ζε­ται με την ‘’ανά­πτυ­ξη’’. Οι εκα­το­ντά­δες ή και χιλιά­δες προ­λε­τά­ριοι ‚όμως , που ανε­βαί­νουν ‚καθη­με­ρι­νά, το δικό τους Γολ­γο­θά μέσα στα υπό­γεια , στα μαγει­ρεία , στις πισί­νες και στα δωμά­τια των θερέ­τρων αυτών και αμεί­βο­νται με ψίχου­λα για τον κόπο τους σε ποιο ακρι­βώς σημείο της καθη­με­ρι­νό­τη­τας ή της ζωής τους βιώ­νουν αυτήν την ανά­πτυ­ξη; Η ερώ­τη­ση ρητορική…ή ίσως και όχι…

Κάπως έτσι ‚λοι­πόν , και υπό αυτές τις συν­θή­κες παρου­σιά­ζε­ται ο Έλλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός να μιλά περί δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης εντός των τει­χών ενός άδι­κου συστή­μα­τος ‚βεβη­λώ­νο­ντας με την παρου­σία του έναν ιστο­ρι­κό τόπο που ουδε­μία σχέ­ση δεν είχε ούτε έχει με την εξαρ­χής προ­σκυ­νη­μέ­νη και συμ­βι­βα­σμέ­νη πολι­τι­κή φυσιο­γνω­μία του , ενώ, παράλ­λη­λα , δια­κη­ρύσ­σει ωμά τη μετα­τρο­πή της Μακρο­νή­σου σε έναν σύγ­χρο­νο ‚γεμά­το πλα­στι­κές καρέ­κλες και φωτει­νές επι­γρα­φές ‘’νέον’’ πόλο έλξης του­ρι­στών –άρα του­ρι­στι­κού κεφα­λαί­ου- ο οποί­ος με τη σει­ρά του θα πετύ­χει και να επι­σκιά­σει και να ρίξει πέπλο ιστο­ρι­κής λήθης πάνω σε όσα συν­δέ­ουν το νησί αυτό με τη σύγ­χρο­νη Ελλη­νι­κή ιστο­ρία… Και όλα αυτά ‚ενώ πατά επί των πτω­μά­των-θυμά­των της πολι­τι­κής που ο ίδιος εφήρ­μο­σε αφού έλα­βε , ασφα­λώς , τη σκυ­τά­λη από τους πρα­σι­νο-βένε­τους προ­κα­τό­χους του…

Δεδο­μέ­νων τού­των, είναι σώφρον, όταν κανείς βλέ­πει τη φρά­ση ‘’Η δίκαιη ανά­πτυ­ξη’’, να αντι­στρέ­φει τους όρους αυτο­μά­τως και να ρωτά: ‘’δίκαιη Η ανάπτυξη;’’…

1/4/2018
Μερι­κές αυθόρ­μη­τες σκέ­ψεις ενός φοι­τη­τή με αφορ­μή τη χθε­σι­νή ομι­λία του πρω­θυ­πουρ­γού στο Λαύ­ριο στα πλαί­σια του ανα­πτυ­ξια­κού συνεδρίου.