Γεννήθηκε το 1929 στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της πόλης και σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, ενώ αργότερα έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας απολύεται και συλλαμβάνεται για τη δράση του. Μέσα στο κελί, παρέμεινε οχτώ μήνες ‑από τις αρχές του ’73 έως τη γενική αμνήστευση- γράφει σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν βρίσκει μολύβι τη «Μαύρη γαλήνη», που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Η Συνέχεια».
Από το 1975 έως το 1996 δίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή, ενώ διετέλεσε πρόεδρος και διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας. Μετέφρασε την «Οδύσσεια» και την «Ιλιάδα» και είχε πλούσιο συγγραφικό έργο.
Έγραψε βιβλία, μονογραφίες, και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, που, ενμέρει ή εν όλω, και μετέφρασε. Για τον ίδιο προείχε η μετάφραση της “Οδύσσειας”, η πρώτη που συντελέστηκε. Συγχρόνως μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για μείζονες νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους (Σολωμό, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Πατρίκιο, Σαχτούρη, Σινόπουλο, Χειμωνά, κ.ά.), επιμένοντας σε εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
Πέρα από σπουδαίος ακαδημαϊκός δάσκαλος, ο Δ. Μαρωνίτης υπήρξε άνθρωπος πιστός στις αξίες και τα ιδανικά του.
