Δ. Κουτσούμπας: Το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ είναι πολύτιμο εργαλείο, σύντροφος και βοηθός στην πάλη του Κόμματος

“Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ νοιώ­θει δικαιο­λο­γη­μέ­νη υπε­ρη­φά­νεια που έφε­ρε σε πέρας ένα σπου­δαί­ας και ανε­κτί­μη­της αξί­ας έργο: Τους τόμους του δοκι­μί­ου Ιστο­ρί­ας” τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, στην παρέμ­βα­σή του στην απο­ψι­νή εκδή­λω­ση, στον Περισ­σό, για την παρου­σί­α­ση του Δοκι­μί­ου Ιστο­ρί­ας του Κόμ­μα­τος, περιό­δου 1918–1949.

Επι­σή­μα­νε ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμ­μα που ασχο­λεί­ται εντα­τι­κά με τη μελέ­τη και συγ­γρα­φή της ιστο­ρί­ας του “με στό­χο η ιστο­ρι­κή πεί­ρα μιας μεγά­λης και ηρω­ι­κής πορεί­ας να οδη­γεί σε συμπε­ρά­σμα­τα που το εξο­πλί­ζουν στην πάλη του για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, για την προ­ώ­θη­ση της Κοι­νω­νι­κής Συμ­μα­χί­ας εργα­τών, βιο­πα­λαι­στών αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων και αγρο­τών, σε συμπε­ρά­σμα­τα που δυνα­μώ­νουν ιδε­ο­λο­γι­κά και πολι­τι­κά την πάλη για τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό”.

Ανέ­φε­ρε ότι το ΚΚΕ βαθαί­νει στην ιστο­ρία του, ανα­λύ­ο­ντας και εκτι­μώ­ντας την ιστο­ρι­κή εξέ­λι­ξη, με βάση το γεγο­νός ότι διε­θνώς και στην Ελλά­δα έχουν ωρι­μά­σει οι υλι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τον σοσιαλισμό.

Είπε ότι τα συμπε­ρά­σμα­τα του ΚΚΕ πρώ­τα απ’ όλα αφο­ρούν την στρα­τη­γι­κή του πορεία και υπο­γράμ­μι­σε ότι “θεμε­λια­κό δίδαγ­μα που ενσω­μά­τω­σε το ΚΚΕ στο Πρό­γραμ­μά του, είναι ότι ο στρα­τη­γι­κός στό­χος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, δεν είναι σωστό να καθο­ρί­ζε­ται από τον συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων”, ο οποί­ος “πρέ­πει να εκτι­μά­ται αντι­κει­με­νι­κά ώστε να καθο­ρί­ζο­νται τα τρέ­χο­ντα καθή­κο­ντα, σε συνάρ­τη­ση με τον στρα­τη­γι­κό στό­χο και υπο­βοη­θώ­ντας τον υπο­κει­με­νι­κό παρά­γο­ντα να ωρι­μά­σει για τις μεγά­λες στιγ­μές της απο­φα­σι­στι­κής αναμέτρησης”.

“Στις συν­θή­κες του καπι­τα­λι­σμού, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα οφεί­λει να έχει στρα­τη­γι­κή ανα­τρο­πής της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, ανε­ξάρ­τη­τα από τη μορ­φή της ή τις συν­θή­κες δρά­σης του Κόμ­μα­τος, όπως έχει δεί­ξει η ιστο­ρία (είτε είναι στη νομι­μό­τη­τα είτε δρα ημι­νό­μι­μα είτε βρί­σκε­ται σε βαθιά παρα­νο­μία). Ακό­μα, ανε­ξάρ­τη­τα, αν η μορ­φή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας είναι κυβέρ­νη­ση ενός κόμ­μα­τος ή συνα­σπι­σμού κομ­μά­των στη­ριγ­μέ­νη στο αστι­κό κοι­νο­βού­λιο ή όχι, ή κυβέρ­νη­ση τεχνο­κρα­τών ή στρα­τιω­τι­κών εκπρο­σώ­πων της αστι­κής τάξης, σε εμπό­λε­μη ή μη εμπό­λε­μη κατά­στα­ση” τόνισε.

Ως προς τα καλέ­σμα­τα των αστι­κών κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των και του “πρω­το­στα­τού­ντος” ΣΥΡΙΖΑ που ακο­λου­θεί­ται “και από άλλους της λεγό­με­νης «αρι­στε­ράς» και της κεντρο­α­ρι­στε­ράς” για την δια­μόρ­φω­ση μετώ­που κατά των ακρο­δε­ξιών-φασι­στι­κών δυνά­με­ων στην Ελλά­δα και στην Ευρώ­πη, τόνι­σε, μετα­ξύ άλλων, ότι “ούτε οι αντι­φα­σι­στι­κές κορό­νες, ούτε οι επι­κλή­σεις για ειρή­νη και φιλία, μπο­ρούν να κρύ­ψουν ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, με την πολι­τι­κή τους, ρίχνουν νερό στο μύλο του εθνικισμού”.

Όπως εξή­γη­σε, “νερό στο μύλο του εθνι­κι­σμού δεν ρίχνει μόνο αυτός — όπως η ΝΔ — που στη­ρί­ζει τα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια για να ψαρέ­ψει στα θολά νερά του ακρο­δε­ξιού λαϊ­κι­σμού και φασι­σμού” αλλά “και αυτός — όπως η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ — που υπο­γρά­φει συμ­φω­νί­ες με τη σφρα­γί­δα του ΝΑΤΟ, αφή­νει ανοι­χτό παρά­θυ­ρο στον αλυ­τρω­τι­σμό, τον οποίο εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται η σάρα και η μάρα του εθνι­κι­σμού και του ναζισμού”.

“Κι αυτός που ρίχνει νερό στο μύλο του εθνι­κι­σμού δεν μπο­ρεί να βρε­θεί πραγ­μα­τι­κά και στα­θε­ρά απέ­να­ντι από κάθε ακρο­δε­ξιό, από κάθε φασί­στα, από κάθε εθνι­κι­στή, όπως προ­σπα­θεί να κοροϊ­δέ­ψει ο κ. Τσί­πρας. Ούτε βέβαια, πολύ περισ­σό­τε­ρο, μπο­ρεί να ηγη­θεί δήθεν αντι­φα­σι­στι­κών μετώ­πων. Το μόνο που μπο­ρεί να κάνει, είναι να στή­νει νέες παγί­δες στον λαό που έχει ζωντα­νές μνή­μες, αγω­νι­στι­κές παρα­κα­τα­θή­κες και θέλη­ση για δρά­ση, ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά, στο ναζι­σμό” τόνισε.

Είπε ότι η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ματώ­σει τον λαό με την πολι­τι­κή της, ενώ σημεί­ω­σε την σύμ­πτω­ση από­ψε­ων του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομ­μά­των συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Χρυ­σής Αυγής για τον χαρα­κτή­ρα της οικο­νο­μι­κής κρί­σης ως κρί­σης χρέ­ους και όχι ως καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης όπως υπο­στη­ρί­ζει μόνο το ΚΚΕ,

“Συμπί­πτουν επί­σης και στο ότι απο­κρύ­πτουν, πως το μεγά­λο ύψος του χρέ­ους, προ­έρ­χε­ται από τα θαλασ­σο­δά­νεια προς τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, από τους τερά­στιους ΝΑΤΟϊ­κούς εξο­πλι­σμούς και από άλλες παρο­χές στη λεγό­με­νη ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία, που τόσο όλοι τους εκθειά­ζουν” πρόσθεσε.

“Ακρι­βώς γι’ αυτά η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ δέχε­ται τα συγ­χα­ρη­τή­ρια της ΕΕ και των ΗΠΑ, ενώ τρί­βει τα χέρια της με ικα­νο­ποί­η­ση και η εγχώ­ρια άρχου­σα τάξη.

Είπε ότι “μέγι­στο επί­τευγ­μά” της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ “που έγι­νε το πιο αγα­πη­μέ­νο παι­δί του κεφα­λαί­ου είναι ότι “υψώ­νο­ντας τη σημαία της αρι­στε­ράς, ενώ με το άλλο χέρι κρα­τά τη λαι­μη­τό­μο των λαϊ­κών δικαιω­μά­των, κατά­φε­ρε πλήγ­μα στο εργα­τι­κό- λαϊ­κό κίνημα”.

Ανέ­φε­ρε ότι η κυβέρ­νη­ση ενί­σχυ­σε την ηττο­πα­θή στά­ση στον λαό, ενώ με την στρα­τη­γι­κή του “λεγό­με­νου προ­ο­δευ­τι­κού, του αντια­κρο­δε­ξιού μετώ­που, απο­κρύ­πτουν ότι οι ακρο­δε­ξιές-φασι­στι­κές δυνά­μεις φυτρώ­νουν και ανα­πτύσ­σο­νται μόνο στο έδα­φος της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, την οποία εφαρ­μό­ζουν στην Ελλά­δα και στην Ευρώ­πη τόσο τα συντη­ρη­τι­κά όσο και τα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά και άλλα δήθεν αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα”, ενώ επί­σης, απο­κρύ­πτουν ότι “πίσω από τις ονο­μα­ζό­με­νες «λαϊ­κι­στι­κές» δυνά­μεις βρί­σκο­νται και τις πατρο­νά­ρουν μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και αστι­κοί κρα­τι­κοί μηχανισμοί”.

Υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι “τον φασι­σμό τον γεν­νά το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή κάθε από­χρω­σης” πρό­σθε­σε “ακρι­βώς, γι’ αυτόν τον λόγο, η αντι­με­τώ­πι­ση της ακρο­δε­ξιάς — ρατσι­στι­κής — λαϊ­κι­στι­κής πολι­τι­κής μπο­ρεί να γίνει απο­φα­σι­στι­κά και ριζι­κά μόνο από την Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία, που έχει αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό- αντι­μο­νο­πω­λια­κό χαρα­κτή­ρα και στο­χεύ­ει στην ανα­τρο­πή της αστι­κής εξου­σί­ας. Δια­φο­ρε­τι­κά, πηγαί­νο­ντας οι εργα­ζό­με­νοι είτε με το λεγό­με­νο «αντι­φα­σι­στι­κό μπλοκ» είτε με το «εθνι­κι­στι­κό- φασι­στι­κό», θα βρε­θούν σε κάθε περί­πτω­ση να μάχο­νται κάτω από ξένη σημαία”.

Ανα­φε­ρό­με­νος στα συμπε­ρά­σμα­τα που περι­λαμ­βά­νο­νται στο Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας 1918–1949 επι­σή­μα­νε, ιδιαί­τε­ρα, ότι “ο κίν­δυ­νος παρέκ­κλι­σης σε μεταρ­ρυθ­μι­στι­κό στό­χο που μετα­φρά­ζε­ται σε πολι­τι­κό κυβερ­νη­τι­κό στό­χο, με τη συμ­με­το­χή ή την ανο­χή του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού, είναι υπαρ­κτός, ακό­μα κι αν έχει προη­γη­θεί σαφής επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή επε­ξερ­γα­σία” με τον κίν­δυ­νο αυτό να ελλο­χεύ­ει “ιδιαί­τε­ρα σε από­το­μες αλλα­γές των οικο­νο­μι­κών και πολι­τι­κών συν­θη­κών, όπως είναι για παρά­δειγ­μα η οικο­νο­μι­κή κρί­ση, η άνο­δος του φασι­σμού, ο πόλεμος”.

Τόνι­σε ότι το ΚΚΕ καθ’ όλο το διά­στη­μα της τελευ­ταί­ας καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης “δοκι­μά­στη­κε και στά­θη­κε στο ύψος της απο­στο­λής του” καθώς “αρνή­θη­κε να μπει σε οποια­δή­πο­τε κυβέρ­νη­ση αστι­κής διαχείρισης”.

“Η ζωή επι­βε­βαί­ω­σε περί­τρα­να τη στά­ση και τη θέση του ΚΚΕ. Για­τί, αν είχε κάνει το αντί­θε­το, τώρα θα βρι­σκό­ταν απο­λο­γού­με­νο για την επι­λο­γή του, θα βάδι­ζε δίχως πυξί­δα ταξι­κή, θα γινό­ταν ουρά των συμ­φε­ρό­ντων του μεγά­λου κεφα­λαί­ου και των καπι­τα­λι­στι­κών-ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών του, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ” υπο­γράμ­μι­σε ο Δ. Κουτσούμπας.

Κάλε­σε σε ολό­πλευ­ρη ενί­σχυ­ση του ΚΚΕ σε κάθε σωμα­τείο, σύλ­λο­γο, δημο­τι­κό και περι­φε­ρεια­κό συμ­βού­λιο, σε κάθε εκλο­γι­κή μάχη βου­λευ­τι­κών ή ευρω­βου­λευ­τι­κών εκλογών.

“Επι­διώ­κο­ντας έμπρα­κτα να αντα­πο­κρί­νε­ται το Κόμ­μα στον ίδιο το χαρα­κτή­ρα του, τον προ­ο­ρι­σμό του, ως συνει­δη­τή ιδε­ο­λο­γι­κή-πολι­τι­κή-οργα­νω­μέ­νη πρω­το­πο­ρία του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος στην Ελλάδα.

Εκπλη­ρώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να και με τον τρό­πο αυτόν το διε­θνι­στι­κό του χρέ­ος, απέ­να­ντι στην παγκό­σμια εργα­τι­κή τάξη, σε όλους τους δοκι­μα­ζό­με­νους λαούς από την πεί­να, τη φτώ­χεια, τη δυστυ­χία, την ανερ­γία, τους πολέ­μους, την εκμε­τάλ­λευ­ση και καταπίεση.

Σε αυτό τον αγώ­να, το δοκί­μιο ιστο­ρί­ας που κρα­τά­τε σήμε­ρα στα χέρια σας, μπο­ρεί να κατα­στεί πολύ­τι­μο εργα­λείο, σύντρο­φος και βοη­θός” κατέ­λη­ξε στην παρέμ­βα­σή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.