Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκδήλωση ΚΚΕ στην Ανάφη: Σήμερα τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου για τους πολιτικούς εξόριστους

Ένα μεγά­λο χρέ­ος εκπλη­ρώ­νε­ται αύριο με την εκδή­λω­ση — εκδρο­μή που οργα­νώ­νει η ΚΕ του ΚΚΕ για την απο­κά­λυ­ψη Μνη­μεί­ου στην Ανά­φη για τους εκα­το­ντά­δες πολι­τι­κούς εξό­ρι­στους, μέλη, στε­λέ­χη και οπα­δούς του ΚΚΕ, που έγρα­ψαν σε αυτό το νησί — βρά­χο του Αιγαί­ου λαμπρές σελί­δες ηρω­ι­σμού και αυτοθυσίας.

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή τιμά τη μνή­μη των αλύ­γι­στων της Ανά­φης ορθώ­νο­ντας Μνη­μείο στον τόπο της εξο­ρί­ας τους. Η εκδή­λω­ση για τα απο­κα­λυ­πτή­ρια θα γίνει σήμε­ρα, Σάβ­βα­το 4 Ιου­νί­ου, στις 10 π.μ. στην πλα­τεία της Χώρας, με ομι­λη­τή τον ΓΓ της ΚΕ, Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Θα ακο­λου­θή­σει καλ­λι­τε­χνι­κό αφιέ­ρω­μα, όπου συμ­με­τέ­χουν οι Λούν­τζη Μαρι­λί­ζα (φωνή), Βλα­χού­τσος Κώστας (πιά­νο), Γκόν­τζος Χρή­στος (μπου­ζού­κι) και Σταυ­ρό­που­λος Κώστας (κιθά­ρα — φωνή).

Στις 6.30 μ.μ., επί­σης στην πλα­τεία της Χώρας, θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί νησιώ­τι­κο γλέ­ντι με τους Αλέ­ξαν­δρο Κεντρή (μπου­ζού­κι), Ιάσο­να Κτε­νά (βιο­λί), Αθη­νά Κου­κή (κανο­νά­κι), Θοδω­ρή Μέρ­μη­γκα (τρα­γού­δι, κιθά­ρα), Κατε­ρί­να Νιά­νιου (τρα­γού­δι) και Αλέ­ξαν­δρο Σωτήρ­χο (λαού­το).

Αλλο ένα ζωντανό μάθημα Ιστορίας

Η επί­σκε­ψη στην Ανά­φη έρχε­ται να προ­στε­θεί στις ανά­λο­γες εκδη­λώ­σεις και ανε­γέρ­σεις Μνη­μεί­ων που έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει η ΚΕ του ΚΚΕ σε όλη την Ελλά­δα, τιμώ­ντας τις θυσί­ες των μελών του Κόμ­μα­τος και άλλων αγω­νι­στών. Ειδι­κά σε ό,τι αφο­ρά τα νησιά εξο­ρί­ας και μαρ­τυ­ρί­ου, έγι­ναν μεγά­λες εκδη­λώ­σεις στον Αη Στρά­τη, στο Τρί­κε­ρι, στη Γυά­ρο, στη Μακρόνησο.

Σει­ρά τώρα παίρ­νει η Ανά­φη, δίνο­ντας την ευκαι­ρία στους συμ­με­τέ­χο­ντες να βρε­θούν σε έναν από τους πρώ­τους τόπους εξο­ρί­ας, όπου άρχι­σαν να γρά­φο­νται οι ηρω­ι­κές σελί­δες της αλύ­γι­στης στά­σης των κομ­μου­νι­στών στην Ελλά­δα. Αλλο ένα ζωντα­νό μάθη­μα Ιστο­ρί­ας, εκεί, στους βρά­χους που ακό­μα βρυ­χώ­νται με τους ίδιους αέρη­δες που τότε δεν άφη­ναν τίπο­τα όρθιο, στα μονο­πά­τια που βάδι­ζαν καθη­με­ρι­νά με το ακα­τά­βλη­το πνεύ­μα τους οι κομ­μου­νι­στές εξόριστοι.

Η επί­σκε­ψη είναι μέρος της υπό­σχε­σης ότι η θυσία τους και ο αγώ­νας τους δεν θα ξεχα­στούν, ότι απο­τε­λούν παρά­δειγ­μα για την πάλη στο σήμε­ρα, στον αγώ­να για την κοι­νω­νία της πραγ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας, τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Πηγή αντοχής τα ιδανικά του ΚΚΕ

Η Ανά­φη λει­τούρ­γη­σε ως τόπος εξο­ρί­ας από το 1924 έως το 1943 και από το 1946 έως το 1949. Συγκε­κρι­μέ­να, άρχι­σε να χρη­σι­μο­ποιεί­ται από το 1925 ως τόπος εξο­ρί­ας μελών και στε­λε­χών του ΚΚΕ, εργα­τών, αγρο­τών, νεο­λαί­ων και άλλων αγωνιστών.

Ηταν μια περί­ο­δος που εντά­θη­κε η κατα­στο­λή του αστι­κού κρά­τους ενά­ντια στο ΚΚΕ και στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, με τη δικτα­το­ρία Πάγκα­λου. Ο αριθ­μός των εξό­ρι­στων πολ­λα­πλα­σιά­στη­κε μετά το «Ιδιώ­νυ­μο» της κυβέρ­νη­σης Βενι­ζέ­λου, το 1929, που ποι­νι­κο­ποί­η­σε την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και δρά­ση. Στην αρχι­κή δε περί­ο­δο της δικτα­το­ρί­ας Μετα­ξά, στα χρό­νια 1936 — 1938, οι εξό­ρι­στοι στην Ανά­φη έφτα­σαν τους 750.

Το 1941, 220 εξό­ρι­στοι παρα­δό­θη­καν από τις ελλη­νι­κές κρα­τι­κές αρχές στις φασι­στι­κές δυνά­μεις κατο­χής. Ακο­λού­θη­σαν 8 μήνες απε­ρί­γρα­πτης πεί­νας και τιτά­νιας προ­σπά­θειας των εξό­ρι­στων να την αντέ­ξουν. Πολ­λοί μετα­φέρ­θη­καν σε άλλα κάτερ­γα και τελι­κά οδη­γή­θη­καν σε τόπους εκτέ­λε­σης, στο Κούρ­νο­βο, στο στρα­τό­πε­δο «Παύ­λου Μελά», στην Και­σα­ρια­νή, με μαρ­τυ­ρί­ες να ανα­φέ­ρουν ότι από τους 200 εκτε­λε­σθέ­ντες κομ­μου­νι­στές την 1η Μάη 1944 οι 70 είχαν περά­σει από την Ανάφη.

Το 1947, έναν χρό­νο μετά την επα­να­λει­τουρ­γία του νησιού ως τόπου εξο­ρί­ας, στην Ανά­φη κρα­τού­νταν 262 εξό­ρι­στοι, ανά­με­σά τους 30 γυναί­κες και 2 παι­διά. Στο νησί εξο­ρί­στη­καν σει­ρά στε­λε­χών του ΚΚΕ: Ηλέ­κτρα Απο­στό­λου, Δημή­τρης Γλη­νός, Βασί­λης Μπαρ­τζιώ­τας, Αδάμ Μου­ζε­νί­δης, Γιώρ­γης Σιά­ντος, Κώστας Θέος, Κώστας Βαρου­ξής κ.ά.

Η εξο­ρία σε ένα τόσο άγο­νο και απο­μο­νω­μέ­νο μέρος, που δεν μπο­ρού­σε να θρέ­ψει ούτε τους κατοί­κους του (περί­που 500 τον αριθ­μό), ήταν βασα­νι­στή­ριο, με τους εξό­ρι­στους αντι­μέ­τω­πους με τον μόνι­μο υπο­σι­τι­σμό. Παράλ­λη­λα, ήταν συνε­χής και με όλους τους τρό­πους η προ­σπά­θεια του αστι­κού κρά­τους να κάμ­ψει το ηθι­κό τους, να απο­σπά­σει δήλω­ση μετάνοιας.

Πηγή αντο­χής υπήρ­ξαν η πίστη στα ιδα­νι­κά του ΚΚΕ και η στή­ρι­ξη των οργα­νώ­σε­ων αλλη­λεγ­γύ­ης. Οι εξό­ρι­στοι, εμπνε­ό­με­νοι από ανώ­τε­ρα ιδα­νι­κά, μετέ­τρε­ψαν τον άγο­νο βρά­χο σε τόπο μόρ­φω­σης, πολι­τι­σμού και συντρο­φι­κής ζωής, άλλο ένα «άπαρ­το κάστρο».

902.gr

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο