Εμπροσθοφυλακή

Αλλο ένα κρού­σμα οπα­δι­κής βίας είχα­με στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, από τα πολ­λά που γίνο­νται καθη­με­ρι­νά σχε­δόν το τελευ­ταίο διά­στη­μα. Αλή­θεια, τι απέ­γι­ναν εκεί­νες οι μεγα­λο­στο­μί­ες του υφυ­πουρ­γού Αθλη­τι­σμού, ότι με το νομο­σχέ­διο που ψήφι­σαν πριν από έναν χρό­νο θα έμπαι­νε τάχα «τάξη» και θα εξέ­λι­παν τέτοια φαι­νό­με­να; Εγι­ναν «καπνός», όπως από τότε προει­δο­ποιού­σε το ΚΚΕ, απο­κα­λύ­πτο­ντας την υπο­κρι­σία της κυβέρ­νη­σης και των άλλων κομ­μά­των, που από τη μια ξορ­κί­ζουν την οπα­δι­κή βία και από την άλλη «ποτί­ζουν τη γλά­στρα» των αιτιών που την παρά­γουν και τη συντη­ρούν, δηλα­δή τα μεγά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που αντα­γω­νί­ζο­νται και στον αθλη­τι­σμό. Είναι άρα­γε τυχαίο ότι τα κρού­σμα­τα αυξά­νο­νται σε συχνό­τη­τα και αγριό­τη­τα όσο δυνα­μώ­νουν οι αλλη­λο­κα­τη­γο­ρί­ες και οι κόντρες ανά­με­σα στις διά­φο­ρες ποδο­σφαι­ρι­κές (και όχι μόνο) Ανώ­νυ­μες Εται­ρεί­ες, που, εκτός από οπα­δι­κό, έχουν έντο­να επι­χει­ρη­μα­τι­κό και πολι­τι­κό χρώ­μα; Αρκεί να δει κανείς τα πρω­το­σέ­λι­δα των «αθλη­τι­κών» εφη­με­ρί­δων, που ελέγ­χο­νται στην πλειο­ψη­φία τους από τις ηγε­σί­ες των ΠΑΕ, για να κατα­λά­βει την όξυν­ση της μετα­ξύ τους αντι­πα­ρά­θε­σης. Δίνουν μάλι­στα και προ­ε­κλο­γι­κή χροιά, καθώς οι δια­μαρ­τυ­ρί­ες για τη διο­ρι­σμέ­νη διοί­κη­ση της ΕΠΟ συνο­δεύ­ο­νται από καταγ­γε­λί­ες για «ριγ­μέ­νους» από την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή. Δεν υπάρ­χει λοι­πόν καπνός χωρίς φωτιά. Και είναι βέβαιο ότι όσο ο αθλη­τι­σμός παρα­μέ­νει εγκλω­βι­σμέ­νος στα γρα­νά­ζια της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, τόσο οι οπα­δι­κοί στρα­τοί θα παί­ζουν ρόλο εμπρο­σθο­φυ­λα­κής σε συμ­φέ­ρο­ντα που καμιά σχέ­ση δεν έχουν με την αγά­πη εκα­τομ­μυ­ρί­ων λαϊ­κών ανθρώ­πων για το ποδό­σφαι­ρο και συνο­λι­κά τον αθλητισμό.