Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ενα έγκλημα που δεν παραγράφεται, όσο κι αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές…

Από τη μια, η κυβέρ­νη­ση οξύ­νει την κατα­στο­λή σε βάρος μετα­να­στών και προ­σφύ­γων αξιο­ποιώ­ντας την άθλια κατά­στα­ση στους καταυ­λι­σμούς, για την οποία φέρει εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες, και, από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ προ­σπα­θεί να κρύ­ψει τη δική του μεγά­λη ευθύ­νη, παρου­σιά­ζο­ντας το αίσχος της Μόριας και των στρα­το­πέ­δων συγκέ­ντρω­σης σαν να προ­έ­κυ­ψε μετά τις τελευ­ταί­ες εκλογές!

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κός ο τίτλος εφη­με­ρί­δας που έγρα­φε χτες: «Από τη Μόρια της αλλη­λεγ­γύ­ης (!) στους ανθρώ­πους που καί­γο­νται ζωντα­νοί». Δηλα­δή, σύμ­φω­να με τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι πριν από δύο μήνες οι «Μόριες» ήταν ιδα­νι­κοί τόποι δια­μο­νής για τους ξερι­ζω­μέ­νους και τώρα έγι­ναν κολαστήρια…

Ομως η γυναί­κα που κάη­κε ζωντα­νή προ­χτές, ήταν ένα ακό­μα θύμα στη μακρά λίστα των τελευ­ταί­ων ετών, με χιλιά­δες πρό­σφυ­γες, είτε με κυβέρ­νη­ση ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ, να υπο­φέ­ρουν κάτω από άθλιες συν­θή­κες. Το πνιγ­μέ­νο προ­σφυ­γό­που­λο στο λιμά­νι του Σκα­ρα­μα­γκά τον Ιού­λη του 2017, η έκρη­ξη φιά­λης στη Μόρια τον Νοέμ­βρη του 2017, με απο­τέ­λε­σμα το θάνα­το δύο προ­σφύ­γων και των τραυ­μα­τι­σμό άλλων οχτώ, ανά­με­σά τους ένα εξά­χρο­νο και ένα τετρά­χρο­νο παι­δί, οι τρεις νεκροί πάλι στη Μόρια σε διά­στη­μα λίγων ημε­ρών τον Γενά­ρη του 2017, είναι μερι­κά μόνο τρα­γι­κά παρα­δείγ­μα­τα του δια­χρο­νι­κού εγκλή­μα­τος στους καταυ­λι­σμούς. Ενα έγκλη­μα που φέρει τις υπο­γρα­φές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των κυβερ­νή­σε­ών τους. Ενα έγκλη­μα που δεν παρα­γρά­φε­ται, όσο κι αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να χαρά­ξει κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμμές…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο