Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επέτειος Πολυτεχνείου: Βράδυ Παρασκευής — Ξημερώνοντας Σαββάτο 17 Νοεμβρίου 1973

Παρα­σκευή 16 Νοέμ­βρη 1973 μπαί­νουν σε λει­τουρ­γία οι πομποί του ραδιο­φω­νι­κού σταθ­μού που μετα­φέ­ρουν το μήνυ­μα του αγώ­να σε όλη την Αθή­να που παρα­κο­λου­θεί τα γεγονότα.

Στις 9 το πρωί στή­νο­νται τα πρώ­τα οδο­φράγ­μα­τα και σχη­μα­τί­ζο­νται δύο μεγά­λες δια­δη­λώ­σεις στην Πανε­πι­στη­μί­ου και στη Σταδίου.

Στα­δια­κά συγκε­ντρώ­νε­ται κόσμος. Οι συγκε­ντρω­μέ­νοι έξω από το Πολυ­τε­χνείο τρα­γου­δά­νε το «πότε θα κάνει ξαστεριά».

Το από­γευ­μα οι δια­δη­λω­τές στο χώρο γίνο­νται χιλιά­δες με συμ­με­το­χή των εργα­τών. Ετσι στις 6 το από­γευ­μα αρχί­ζουν οι συγκρού­σεις δια­δη­λω­τών και Αστυ­νο­μί­ας με πολ­λούς τραυματίες.

Στις 7 το από­γευ­μα μεγά­λη δια­δή­λω­ση κατευ­θύ­νε­ται στο Πολυ­τε­χνείο και η Αστυ­νο­μία χτυ­πά­ει. Εμφα­νί­ζο­νται τεθω­ρα­κι­σμέ­να της Αστυ­νο­μί­ας και πέφτουν οι πρώ­τοι πυρο­βο­λι­σμοί. Στη Σόλω­νος, στην Κάνιγ­γος, στη Βάθη, στην Αρι­στο­τέ­λους, στην Αλε­ξάν­δρας, στην πλα­τεία Αμε­ρι­κής γίνο­νται μάχες σώμα με σώμα.

Στις 9.30 η Αστυ­νο­μία απα­γο­ρεύ­ει την κυκλο­φο­ρία στο κέντρο της Αθή­νας μέχρι νεο­τέ­ρας δια­τα­γής. Στις 11 το βρά­δυ ο ραδιο­σταθ­μός και τα μεγά­φω­να καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώ­σει το χώρο του Πολυ­τε­χνεί­ου και τα δακρυ­γό­να έχουν πνί­ξει την περιοχή.

Polutexneio

Σάβ­βα­το 17 Νοέμ­βρη. Λίγο μετά τα μεσά­νυ­χτα, τα πρώ­τα τανκς εμφα­νί­ζο­νται, ενώ στο νοσο­κο­μείο που οργα­νώ­θη­κε στο Πολυ­τε­χνείο, μετα­φέ­ρο­νται όλο και περισ­σό­τε­ροι νεκροί και τραυματίες.

Στη 1 μετά τα μεσά­νυ­χτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυ­τε­χνείο. Τα μεγά­φω­να και ο ραδιο­σταθ­μός μετα­δί­δουν: «Μην φοβά­στε τα τανκς», «Κάτω ο φασι­σμός», «Φαντά­ροι είμα­στε αδέρ­φια σας. Μη γίνε­τε δολοφόνοι».

Στις 1.30 τα τανκς ξεκι­νούν με αναμ­μέ­νους τους προ­βο­λείς. Οι φοι­τη­τές τοπο­θε­τούν μια «Μερ­σε­ντές» πίσω από την κεντρι­κή πύλη για να εμπο­δί­σει την είσο­δο των τανκς. Οι φοι­τη­τές είναι ανε­βα­σμέ­νοι στα κάγκε­λα, τρα­γου­δούν τον εθνι­κό ύμνο και φωνά­ζουν στους φαντά­ρους: «Είμα­στε αδέρφια».

Δίνε­ται διο­ρία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλει­στοι, ενώ ένα τανκ παίρ­νει θέση απέ­να­ντι στην είσο­δο. Η Συντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή προ­σπα­θεί να δια­πραγ­μα­τευ­τεί την ασφα­λή έξο­δο του κόσμου.

Ωρα 2.50, ξημε­ρώ­μα­τα του Σαβ­βά­του 17 Νοέμ­βρη. Ο επι­κε­φα­λής αξιω­μα­τι­κός με μια κίνη­ση του χεριού του, δίνει την εντο­λή να ξεκι­νή­σει το τανκ. Η πόρ­τα πέφτει και το τανκ συνε­χί­ζει την πορεία του φτά­νο­ντας μέχρι τις σκά­λες του κτι­ρί­ου «Αβέ­ρωφ». Μαζί του μπαί­νουν ασφα­λί­τες και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυρο­βο­λι­σμοί. Υπάρ­χουν φαντά­ροι που βοη­θούν τους φοι­τη­τές να φύγουν, αλλά στις εξό­δους τούς περι­μέ­νουν ασφαλίτες.

Στις 3.20 δεν υπάρ­χει πλέ­ον κανέ­νας στο Πολυτεχνείο…

(Πηγή στοι­χεί­ων Ριζοσπάστης)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο