Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Πρόκειται για «συνήθεια» που όπως έλεγε και η σχετική διαφήμιση «έγινε λατρεία». Κάνουμε λόγο για τις καθιερωμένες επισκέψεις των πρωθυπουργών της χώρας μας στις ΗΠΑ, στο περίφημο «Λευκό Οίκο». Ξεκινώντας από το μακρινό 1946 όταν τον Δεκέμβρη ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Τσαλδάρης συναντιόταν με τον Χάρι Τρούμαν ο οποίος λίγους μήνες μετά εφάρμοζε το περίφημο «Δόγμα Τρούμαν» δίνοντας «φιλί της ζωής» στο καπιταλιστικό σύστημα της χώρας μας που κινδύνευε με ανατροπή εξαιτίας του αγώνα του ΔΣΕ.
Από τότε, η χώρα μας, «Ανήκοντας πάντα εις την Δύσιν» είχε τη ευκαιρία να βλέπει τους εκάστοτε πρωθυπουργούς της να επισκέπτονται τις ΗΠΑ λες και ήθελαν να πάρουν «την ευλογία» του εκάστοτε Αμερικανού Προέδρου, λες και θα έπρεπε ντε και καλά να επισκέπτονται την «Μέκκα του Καπιταλισμού» για να … «αγιάσουν»!
Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής (ο νεώτερος), Γιώργος Παπανδρέου (ο νεώτερος) και ο Αντώνης Σαμαράς.
Τώρα ήλθε και η ώρα του «αριστερού Τσίπρα» να επισκεφτεί και να συναντηθεί (επικεφαλής του μισού υπουργικού συμβουλίου και επιχειρηματιών όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ) με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου Ν. Τραμπ
(Ας θυμηθούμε εδώ τι τόνιζε η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή του: «Αποτελεί μία εξέλιξη που προκαλεί αβεβαιότητα, προβληματισμό και εύλογες ανησυχίες»).
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σε σχετικό ρεπορτάζ δεν «μασάει τα λόγια της»: «…Η πρωτοφανής, όπως χαρακτηρίζεται και από τις δύο πλευρές, άριστη συνεργασία ανάμεσα σε Αθήνα και Ουάσιγκτον ανοίγει σοβαρές προοπτικές για την Ελλάδα σε πολλαπλά επίπεδα. Από την αμερικανική πλευρά τονίζεται ότι η συνεργασία υπερβαίνει τις όποιες διαφορές σε πρόσωπα, κόμματα και ιδεολογίες…»
Στα σχετικά ρεπορτάζ (π.χ ΠΟΝΤΙΚΙ) αναφέρεται ότι : «Σύμφωνα με πληροφορίες, η “βεντάλια” των συνομιλιών Τσίπρα-Τραμπ θα ανοίξει σε σειρά θεμάτων, όπως:
-Της οικονομίας: Με έμφαση στην ενίσχυση των προσπαθειών της Ελλάδας για έξοδο από την κρίση και τη σταθερή πρόσβαση της στις αγορές.
-Της ασφάλειας: Υπό το πρίσμα του κρίσιμου ρόλου που παίζει η χώρα μας στην ευρύτερη (αποσταθεροποιημένη) περιοχή.
-Των περιφερειακών εξελίξεων: Στην περιοχή όπου παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον και η Ελλάδα έχει ενεργή συμμετοχή και αναβαθμισμένη συνεργασία με σειρά γειτονικών χωρών. Σε επίρρωση τούτου οι τριμερείς (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, Ελλάδα – Κύπρος — Αίγυπτος) και τετραμερείς (Ελλάδα – Σερβία – Βουλγαρία — Ρουμανία) διασκέψεις.
-Της Ενέργειας: Στον απόηχο του έντονου και διεθνούς ενδιαφέροντος που εκδηλώνεται στον τομέα αυτό αλλά και της θέσης της Ελλάδας, η οποία συνιστά σημαντικό παράγοντα για την αναβάθμιση του ρόλου της στο εν λόγω πεδίο…»
Όλα τα παραπάνω όσο και αν «ντύνονται» προπαγανδιστικά για τα «οφέλη» που δήθεν θα προκύψουν δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία μιας ακόμη επίσκεψης Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Δεν πηγαίνει ως εκπρόσωπος όλου του λαού, αλλά ενός μικρού κομματιού του, της άρχουσας τάξης. Για τα δικά της συμφέροντα (οικονομικά, πολιτικά) πηγαίνει για να εξασφαλίσει στήριξη και συνεργασία. Προσφέροντας για μία ακόμη φορά «γην και ύδωρ». Την χώρα μας (π.χ βάση Σούδας, στρατηγική θέση, υπέδαφος κ.α) και το λαό της (φθηνό εργατικό προσωπικό, «ειδυλλιακό επενδυτικό περιβάλλον» κ.α).
Ας είναι ξεκάθαρο: Ότι και αυτή η επίσκεψη, για το λαό «νέα δεσμά θα του χαλκέψει» σε νέες περιπέτειες θα το βάλει.