Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ε, και που πέθανε;

Εναν εφιάλ­τη βγαλ­μέ­νο από τις πιο αρρω­στη­μέ­νες εργο­δο­τι­κές πρα­κτι­κές έζη­σαν εργα­ζό­με­νοι σε μεγά­λη εται­ρεία στη Μαδρί­τη, όταν ανα­γκά­στη­καν να συνε­χί­σουν τη δου­λειά τους παρά το γεγο­νός ότι δίπλα τους πέθα­νε μια συνά­δελ­φος εν ώρα εργα­σί­ας. Συγκε­κρι­μέ­να, η 57χρονη εργα­ζό­με­νη στην «Konekta» ένιω­σε μια ξαφ­νι­κή αδια­θε­σία και λίγο μετά κατέρ­ρευ­σε από ανα­κο­πή, με τους συνα­δέλ­φους της να παθαί­νουν σοκ βλέ­πο­ντάς την να ξεψυ­χά­ει μπρο­στά στα μάτια τους. Οπως καταγ­γέλ­λουν, όμως, εκεί­νη τη στιγ­μή «έτρε­χε» ένα σημα­ντι­κό έργο του τηλε­φω­νι­κού κέντρου, εξυ­πη­ρε­τώ­ντας πάρο­χο ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας, οπό­τε η σύστα­ση, παρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες, ήταν: «Συνε­χί­στε να εργά­ζε­στε». Η εται­ρεία, που δια­θέ­τει πάνω από 200 τηλε­φω­νι­κά κέντρα σε 24 χώρες, για του­λά­χι­στον 45 λεπτά δεν επέ­τρε­πε καμία δια­κο­πή στον χώρο δου­λειάς. Στον ίδιο χώρο όπου η συνά­δελ­φός τους κει­τό­ταν νεκρή, οι υπό­λοι­ποι εργα­ζό­με­νοι σήκω­ναν αδιά­κο­πα τα τηλέ­φω­να, αφού η «εξυ­πη­ρέ­τη­ση» δεν μπο­ρεί να περι­μέ­νει… Ακό­μα πιο προ­κλη­τι­κή είναι η δικαιο­λο­γία της εργο­δο­σί­ας, ότι «κανείς κοντά (!) στο πτώ­μα δεν εξα­να­γκά­στη­κε να συνε­χί­σει να εργά­ζε­ται». Ε, μετά από μία ώρα και βάλε ανα­κοι­νώ­θη­κε στο προ­σω­πι­κό ότι «μπο­ρεί να εργα­στεί εξ απο­στά­σε­ως», να μη βλέ­πουν δηλα­δή την τρα­γω­δία μπρο­στά στα μάτια τους… Η εργο­δο­τι­κή ασυ­δο­σία «στα καλύ­τε­ρά της», σε μια οικο­νο­μία που βρί­σκε­ται στα­θε­ρά ψηλά στους δεί­κτες αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και με μια σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση στο τιμόνι…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο