Η ευρωβουλευτής, οι «κομμουνιστές εγκληματίες» και η ιστορική αλήθεια

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

 Με άρθρο της σε σαβ­βα­τιά­τι­κη εφη­με­ρί­δα, η ευρω­βου­λευ­τής η Ευρω­βου­λευ­τής του ΠΑΣΟΚ, Εύα Καϊ­λή, με αφορ­μή την απου­σία της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης από την εκδή­λω­ση της Εσθο­νι­κής Προ­ε­δρί­ας ανα­φέ­ρει ανά­με­σα στ’ άλλα: « … «Κοντο­νή ακούς; Κομ­μου­νι­στές εγκλη­μα­τί­ες σκό­τω­σαν τον παπ­πού μου. Ακούς; Κομ­μου­νι­στές εγκλη­μα­τί­ες έκα­ψαν το σπί­τι της οικο­γέ­νειάς μου, αφού το κατα­λή­στε­ψαν. Φοβι­σμέ­νες οι γυναί­κες του σπι­τιού κοι­μό­ντου­σαν τυλιγ­μέ­νες σε κου­βέρ­τες σε χαντά­κια κοντά στο σπί­τι, έως ότου εξα­να­γκά­στη­κε η για­γιά μου να εγκα­τα­λεί­ψει ξανά τον τόπο της, την Κων­στα­ντία Μακε­δο­νί­ας, για να γλι­τώ­σει τα παι­διά της. Μετά από έναν ακό­μη δρα­μα­τι­κό ξερι­ζω­μό, βρή­καν κατα­φύ­γιο στους προ­σφυ­γι­κούς δρό­μους των Αμπε­λο­κή­πων Θεσ­σα­λο­νί­κης. Για­τί; Απλοί άνθρω­ποι ήταν, χωρίς πολι­τι­κή δρά­ση. Πρό­σφυ­γες της Μικράς Ασί­ας. Ξένοι εκεί, ξένοι και εδώ. Στην Ελλάδα..»

Καλό θα είναι η κυρία ευρω­βου­λευ­τής να είναι πιο προ­σε­κτι­κή στη μελέ­τη της ιστο­ρί­ας καθώς και στην εξα­γω­γή συμπε­ρα­σμά­των από αυτήν. Και κυρί­ως να μην χρη­σι­μο­ποιεί φρα­σε­ο­λο­γία που χρη­σι­μο­ποιού­ταν από άλλους πολι­τι­κούς χώρους και σε άλλες επο­χές…

Από την πλευ­ρά μας θα στα­θού­με στα ιστο­ρι­κά αυτά γεγο­νό­τα, που στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­ο­δο, όπου είχε φου­ντώ­σει ο αγώ­νας του ΔΣΕ και στη συγκε­κρι­μέ­νη περιο­χή που γνώ­ρι­σε από πρώ­το χέρι την μετα-Βάρ­κι­ζα τρο­μο­κρα­τία (με εκκε­νώ­σεις χωριών , βιαιο­πρα­γί­ες, δολο­φο­νί­ες αντιστασιακών,φυλακίσεις κ.α από μέρους του «επι­σή­μου κρά­τους») χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν από την τότε «κυβέρ­νη­ση» και τα τότε αστι­κά ΜΜΕ με τη γνω­στή μέθο­δο της «πτω­μα­το­λο­γί­ας» και που σήμε­ρα ανα­πα­ρά­γει η συγκρι­μέ­νη ευρωβουλευτής.

Για τα γεγο­νό­τα υπάρ­χει ανα­φο­ρά  στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (12/2/1947): «…Έκτα­κτο δελ­τίο του υφυ­πουρ­γεί­ου Τύπου ανήγ­γει­λε χθες βρά­δυ, ότι έπει­τα από τις από­πει­ρες επι­θέ­σε­ων ανταρ­τών κατά τις δύο τελευ­ταί­ες μέρες εννα­τί­ον του χωριού Κων­στα­ντία της Αρδέ­ας που είχαν απο­κρου­σθεί από ενό­πλους μοναρ­χι­κούς, τη νύκτα της 10–11 τρ. Αντάρ­τες επε­τέ­θη­σαν κατά των χωριών Μηλιά και Κων­στα­ντία (σημ. «Ρ». Οι χθε­σι­νές εφη­με­ρί­δες έγρα­ψαν ότι οι αντάρ­τες  που επι­τέ­θη­σαν το Σάβ­βα­το ενα­ντί­ον του χωριού εξτρά­πη­σαν εις φυγήν υπό των κατοί­κων αμυν­θέ­ντων σθε­να­ρώς με επι­κε­φα­λής τον βου­λευ­τήν κ. Εθυ­μιά­δην και τον έπαρ­χον κ. Γαβρι­η­λί­δην, εγκα­τα­λεί­ψα­ντες 2 νεκρούς, 20 τραυ­μα­τί­ας, φυσίγ­για όπλα κλπ).

Κατά τη νέα επί­θε­ση οι ένο­πλοι μοναρ­χι­κοί αντι­στά­θη­καν και πάλι αλλά τελι­κά κάμ­φθη­καν. «Οι συμ­μο­ρί­ται επυρ­πό­λη­σαν 50 οικί­ας και κατέ­σφα­ξαν υπέρ ατ 30 άτο­μα». Στο χωριό πήγαν στρα­τιω­τι­κές δυνάμεις.Σχετκό τηλε­γρά­φη­μα του υπου­ρε­γί­ου δημο­σί­ας τάξε­ως ανε­βά­ζει φαντά­ρους και τραυ­μα­τέις χωρι­κούς σε 50».

Στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (14/2/1947) υπάρ­χει πρω­το­σέ­λι­δη ανα­φο­ρά για τα όσα συνέ­βη­σαν πραγ­μα­τι­κά εκεί συνο­δευό­με­νη από ενδια­φέ­ρου­σα πολι­τι­κή κρί­ση γι’αυτά. Πιο συγκρι­μέ­να με τίτλο: «ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΕΙΑΣ. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ» υπάρ­χει δήλω­ση του Γιάν­νη Ζεύ­γου από τη Θεσ­σα­λο­νί­κη (μέλος του Π.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ, στην πόλη που δολο­φο­νή­θη­κε ένα μήνα μετά…) όπου βρέ­θη­κε με την ιδιό­τη­τα  του εκπρο­σώ­που της Κ.Ε του ΕΑΜ. Σε δήλω­ση του λοι­πόν προς τους δημο­σιο­γρά­φους επισημαίνει:

«Είναι αλή­θεια οδυ­νη­ρή για το  λαό η συνέ­χι­ση της αιμορ­ρα­γί­ας και μια εκδή­λω­σή της είναι η σύγκρου­ση και οι νεκροί της  Κωστά­ντειας. Οι μόνοι που δεν έχουν  δικαί­ω­μα να δια­μαρ­τύ­ρο­νται είναι εκεί­νοι που προ­κά­λε­σαν και συντη­ρούν τον εμφύ­λιο πόλε­μο. Το κυβερ­νη­τι­κό συγκρό­τη­μα έχει ολό­κλη­ρη την ευθύ­νη της αιμα­το­χυ­σί­ας. Εξο­πλί­ζο­ντας τον άμα­χο πλη­θυ­σμό των χωριών επι­διώ­κουν τη γενί­κευ­ση της αλλη­λο­σφα­γής και τον πολ­λα­πλα­σια­σμό των θυμά­των για να βαθαί­νει το αιμά­τι­νο χάσμα ανά­με­σα στο λαό και να διαι­νω­νι­σθεί ο αλλη­λο­σπα­ραγ­μός. Ο εξο­πλι­σμός των χωρι­κών απο­δεί­χνει εξώ­φθαλ­μα ότι  οι αρχές προ­κα­λούν τις συγκρού­σεις ακρι­βώς για να πλη­θαί­νουν τα θύμα­τα και ύστε­ρα με την καπη­λεία να ανά­βουν το μίσος και το  φανατισμό. 

Το ΕΑΜ επι­διώ­κει στα­θε­ρά τη Συμ­φι­λί­ω­ση, τον κατευ­να­σμό και το στα­μά­τη­μα του εμφυ­λί­ου πολέ­μου. Όμως το κυβερ­νη­τι­κό συγκρό­τη­μα που το έχει κατα­λά­βει μανία «δυνα­μι­σμού» και κατα­στρο­φής ‚εννο­εί να μετα­τρέ­ψει σε ερεί­πια τον τόπο. Στο λαό από­κει­τια να στα­μα­τή­σει την εγκλη­μα­τι­κή αυτή μανία και να εξε­σφα­λί­σει την ομα­λό­τη­τα στην Ελλάδα».