Η συμβολή των κομμουνιστών στη μάχη της Κρήτης — Tο ιστορικό άρθρο του Μιλτιάδη Πορφυρογένη

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Ξεχω­ρι­στή ήταν η συμ­βο­λή του ΚΚΕ στη μάχη της Κρή­της. Δεν θα πρέ­πει να ξεχνά­με ότι όχι μόνο υπήρ­ξε ο εμπνευ­στής, ο οργα­νω­τής και κύριος αιμο­δό­της της μεγά­λης ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης του λαού μας, αλλά και του Παγκρή­τιου Αντι­στα­σια­κού Μετώ­που, που μετο­νο­μά­στη­κε σε ΕΑΜ μετά την ίδρυ­σή του και της Παγκρή­τιας Οργά­νω­σης Ελεύ­θε­ρων Νέων, που μετο­νο­μά­στη­κε σε ΕΠΟΝ μετά την ίδρυ­σή της.

Να σημειώ­σου­με εδώ τη σημα­ντι­κή συμ­βο­λή στη Μάχη της Κρή­της και αμέ­σως μετά στην ανα­συ­γκρό­τη­ση των παρά­νο­μων οργα­νώ­σε­ων του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ στην Κρή­τη και στην έναρ­ξη του αντι­στα­σια­κού αγώ­να που είχαν οι 9 κομ­μου­νι­στές που απέ­δρα­σαν στις αρχές του Μάη από τη Φολέ­γαν­δρο με επι­κε­φα­λής το Στέρ­γιο Ανα­στα­σιά­δη μέλος τότε της ΚΕ του ΚΚΕ καθώς και την κοι­νή τους δρά­ση  με τους 8 κομ­μου­νι­στές που απέ­δρα­σαν στα τέλη Μάη του 1941 από τη Γαύδο.

Λαμπρή σελί­δα της στά­σης αυτής απο­τε­λεί το κάλε­σμα του Μιλ­τιά­δη Πορ­φυ­ρο­γέ­νη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, και βου­λευ­τή του Παλ­λαϊ­κού Μετώ­που που είχε απο­δρά­σει από την Κίμω­λο — στην εφη­με­ρί­δα του Ηρα­κλεί­ου “Κρη­τι­κά Νέα” — στις 16 Μάη 1941, όπου καλού­σε τους κομ­μου­νι­στές και τον κρη­τι­κό λαό να οργα­νώ­σουν την αντί­στα­ση με κάθε τρό­πο στην επι­κεί­με­νη ναζι­στι­κή εισβο­λή στην Κρήτη.

Ένα άρθρο που όμως έχει και ευρύ­τε­ρη σημα­σία μία και απα­ντά έμπρα­κτα στον ισχυ­ρι­σμό όσων ακό­μα και σήμε­ρα ανι­στό­ρη­τα υπο­στη­ρί­ζουν ότι το ΚΚΕ κάλε­σε το λαό σε αντί­στα­ση μετά την επί­θε­ση της Γερ­μα­νί­ας στην ΕΣΣΔ.

«Ο χιτλε­ρι­σμός γερ­μα­νι­κός και ιτα­λι­κός, αφού στη χώρα του στραγ­γά­λι­σε τις ελευ­θε­ρί­ες και τα δικαιώ­μα­τα του λαού και τον έρρι­ξε σε αφά­ντα­στη δυστυ­χία και πεί­να, ανέ­λα­βε μια πρω­το­φα­νή σε έντα­ση και έκτα­ση εκστρα­τεία για να υπο­δου­λώ­σει ολό­κλη­ρο  τον κόσμο στο ζυγό της φασι­στι­κής κτη­νω­δί­ας και βαρβαρότητας.

Η μικρή μας σε έκτα­ση, μα μεγά­λη σε ζωή και σε αγώ­νες για τη λευ­τε­ριά χώρα, παρα­δό­θη­κε , ηθι­κά νική­τρια και όχι νικη­μέ­νη στα χέρια του κατα­κτη­τή. Στην Ακρό­πο­λη του Περι­κλή και της Δημο­κρα­τι­κής Αθή­νας, εκεί όπου ακού­στη­καν οι συντα­ρα­κτι­κές και για σήμε­ρον εκκλή­σεις του Δημο­σθέ­νη υπέρ της ελευ­θε­ρί­ας σηκώ­θη­κε σύμ­βο­λο της βαρ­βα­ρό­τη­τος και της δου­λεί­ας, ο αγκυ­λω­τός σταυρός.

Και μένει η Κρή­τη… Το νησί όπου και η κάθε πέτρα έχει κάτι να διη­γη­θεί για κάποιο αίμα που χύθη­κε σε αγώ­να για τη λευ­τε­ριά, για κάποιον  ηρω­ϊ­σμόν που του στά­θη­κε μάρ­τυ­ρας. Στην και­νούρ­για αυτή φάση του τιτά­νιου αγώ­να της Ελλά­δος  μας, όπου η Κρή­τη γίνε­ται ο προ­μα­χώ­νας της ελευ­θε­ρί­ας, καθή­κον του κάθε Έλλη­να είναι να στα­θεί άξιος στρα­τιώ­της του μεγά­λου και ιστο­ρι­κού αυτού αγώ­να που οι συνέ­πειές του για το μέλ­λον του ελλη­νι­κού λαού θάναι τεράστιες.

Το ίδιο καθή­κον πέφτει και­πά­νω στους κομουνιστές.Είναι τιμή μας που ο φασι­σμός μας έχει ανα­κη­ρύ­ξει τον υπ’ αριθ­μό 1 εχθρό του και που έχου­με ανοι­χτές ακό­μα τις πλη­γές που μας έδω­σε. Κι’ αν μισή­σα­με το φασι­σμό για­τί οδη­γεί την ανθρω­πό­τη­τα σε βαρ­βα­ρό­τη­τα χει­ρό­τε­ρη από μεσαιω­νι­κή, τον μισού­με πιο πολύ τώρα, που η βρω­με­ρή μπό­τα του πατά­ει σκλη­ρά πάνω στο ματω­μέ­νο, το ρημαγ­μέ­νο σώμα της πατρί­δος μας. Στον αγώ­να για την άμυ­να της Κρή­της που είναι αγώ­νας για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δος, οι κομ­μου­νι­στές πρέ­πει νάναι στις πρώ­τες γραμ­μές. Δεν υπάρ­χουν δια­φω­νί­αι ή επι­φυ­λά­ξεις, που να μπο­ρούν να τεθούν πάνω από το πρώ­το, το κύριο, το μονα­δι­κό για σήμε­ρα αυτό, καθήκον. 

Ο καθέ­νας μας πρέ­πει νάναι ανε­πι­φύ­λα­κτα στο πλευ­ρό της κυβέρ­νη­σης, στον αγώ­να για την άμυ­να της Κρή­της για το τσά­κι­σμα του χιτλε­ρι­σμού και  των πρα­κτό­ρων του σαν ένα τερά­στιο βήμα προς την κοι­νω­νι­κή χει­ρα­φέ­τη­ση των εργα­ζο­μέ­νων, προς την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο. Και όταν  ο  ελλη­νι­κός λαός νική­σει και θα νικήσει,τότε  στους ήρω­ες του σημε­ρι­νού αγώ­να θα υψώ­σει ένα μνη­μείο αθά­να­το μέσα στους αιώ­νες. Θάναι το ζωντα­νό μνη­μείο μιας Ελλά­δας λεύ­τε­ρης ‚ανε­ξάρ­τη­της, ευτυ­χι­σμέ­νης, πραγ­μα­τι­κά ευτυ­χι­σμέ­νης. Ας φιλο­δο­ξή­σει κάθε Έλλη­νας να βάνει όπου ταχθεί, από ένα λιθα­ρά­κι στο μεγά­λο αυτό ζωντα­νό μνη­μείο. Ας δόσει το παν για να γίνει η Κρήτη,το γρα­νι­τέ­νιο θεμέ­λιο, όπου θα σπά­σει η χιτλε­ρι­κή θύελ­λα και όπου θα οικο­δο­μη­θεί αύριο το μεγά­λο οικο­δό­μη­μα της λεύ­τε­ρης και ευτυ­χι­σμέ­νης Ελλάδος.

Απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση αυτού του ιερού καθή­κο­ντος είναι να δημιουρ­γη­θεί μια πραγ­μα­τι­κή εθνι­κή ενό­τη­τα από όλους τους Έλλη­νες, που τίμια και ειλι­κρι­νά ήλθαν να συμ­με­τά­σχουν στον αγώ­να ανε­ξάρ­τη­τα από κατα­γω­γή ή πολι­τι­κά φρο­νή­μα­τα. Υπο­χρέ­ω­ση όλων μας, ντό­πιων και ξένων, είναι να συμ­βά­λου­με γι’ αυτό παρα­με­ρί­ζο­ντας δια­φο­ρές, πικρί­ες ή μνη­σι­κα­κί­ες. Ενω­μέ­νοι όλοι σε μια τέτοια ιερή ένω­ση και με τη βοή­θεια των μεγά­λων Δημο­κρα­τιών της γης θα δια­τη­ρή­σου­με ακλό­νη­τα την πίστη μας ‚στον τελι­κό θρί­αμ­βο του δικαί­ου και ωραί­ου αγώ­να μας.

Ας μην ξεχνά­με πως όλοι οι υπό­δου­λοι Έλλη­νες με κρυ­φά σφιγ­μέ­νες τις γρο­θιές και με υγρά από τον πόνο μάτια, ατε­νί­ζουν σε μας με ελπί­δα και με εμπι­στο­σύ­νη. Ας γίνου­με άξιοι της εμπι­στο­σύ­νης τους και ας δικαιώ­σου­με τις ελπί­δες τους» 

(Από τον Α’ τόμο του βιβλί­ου «Η μεγά­λη πεντα­ε­τία» του Πέτρου Ρού­σου Σύγ­χρο­νη Επο­χή 1976)