Η υποκρισία…

Ξεχει­λί­ζει η υπο­κρι­σία της κυβέρ­νη­σης αλλά και των ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ για τις ενοι­κια­ζό­με­νες ξαπλώ­στρες στις παρα­λί­ες, που φτά­νουν μέχρι το κύμα, εμπο­δί­ζο­ντας σε πολ­λές περι­πτώ­σεις ακό­μα και την πρό­σβα­ση στη θάλασ­σα για όποιον θέλει να χαρεί το μπά­νιο του χωρίς να πλη­ρώ­σει. Η κυβέρ­νη­ση λέει τώρα ότι «θα μπουν νέοι κανό­νες» και επι­κα­λεί­ται «αλλη­λο­κα­λύ­ψεις αρμο­διο­τή­των» που δυσκο­λεύ­ουν τάχα τους ελέγ­χους. «Κανό­νες» ζητά­νε και τα άλλα κόμ­μα­τα, που έχουν ευθύ­νη για το σημε­ρι­νό χάλι, αφού η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του αιγια­λού έχει τη σφρα­γί­δα και δικών τους νόμων όταν ήταν στην κυβέρ­νη­ση, ενώ και σήμε­ρα δεν την αμφι­σβη­τούν. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι ότι το «θαύ­μα του του­ρι­σμού» δεν στη­ρί­ζε­ται μόνο στην εξό­ντω­ση εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων κάθε χρό­νο, αλλά και στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση κάθε σπι­θα­μής εδά­φους και θάλασ­σας, ειδι­κά στις πιο του­ρι­στι­κές περιοχές.

… του «βάζω τάξη»

Το ξενο­δο­χείο που «γλεί­φει» τη θάλασ­σα και η ομπρέ­λα δίπλα στο κύμα, με το αζη­μί­ω­το και …«με όλα τα κομ­φόρ», είναι σήμα κατα­τε­θέν των κυβερ­νή­σε­ων και των κομ­μά­των που δια­φη­μί­ζουν στη διε­θνή πελα­τεία των «tour operators» το περί­φη­μο ελλη­νι­κό καλο­καί­ρι. Μήπως δεν είναι δικό τους έργο και το γεγο­νός ότι για να κάνει μια οικο­γέ­νεια το μπά­νιο της σε κάποια «οργα­νω­μέ­νη» (βλέ­πε εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νη) παρα­λία της Αττι­κής, δεν της φτά­νουν δυο μερο­κά­μα­τα; Μήπως δεν είναι οι κυβερ­νή­σεις και οι δήμοι που βλέ­πουν την «ενοι­κί­α­ση» των παρα­λιών σε μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες ως ένα μεγά­λο έσο­δο για τα ταμεία τους και ταυ­τό­χρο­να ως συμ­βο­λή στην του­ρι­στι­κή ανά­πτυ­ξη; Η προ­σπά­θειά τους τώρα να δια­σκε­δά­σουν τη δυσα­ρέ­σκεια της μεγά­λης λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας, που δεν έχει χρή­μα­τα ούτε για λίγες μέρες δια­κο­πών και δια­μαρ­τύ­ρε­ται για το …δάσος με τις ομπρέ­λες και τις ξαπλώ­στρες, δεν τους ξεπλέ­νει με τίπο­τα. Πολύ περισ­σό­τε­ρο που πίσω από το «βάζω τάξη» της κυβέρ­νη­σης και των άλλων κομ­μά­των, γίνε­ται προ­σπά­θεια να αθω­ω­θεί η πολι­τι­κή της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και να διευ­θε­τη­θούν επι­χει­ρη­μα­τι­κοί αντα­γω­νι­σμοί που ο κόσμος έχει τού­μπα­νο κι αυτοί κρυ­φό καμάρι.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης