Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεσσαλονίκη: Τίμησαν τη μνήμη του αλύγιστου κομμουνιστή Μιχάλη Σανίδα

Τον Μιχά­λη Σανί­δα, τον αλύ­γι­στο κομ­μου­νι­στή, τον στα­θε­ρό ακού­ρα­στο καθο­δη­γη­τή τους στη ζωή και στον αγώ­να τίμη­σαν την περα­σμέ­νη εβδο­μά­δα σύντρο­φοι, συγ­γε­νείς και φίλοι του σε εκδή­λω­ση — μνη­μό­συ­νο που πραγ­μα­το­ποί­η­σε η ΚΟΒ Θέρ­μης της ΤΕ Αν. Θεσ­σα­λο­νί­κης του ΚΚΕ στο Πολι­τι­στι­κό Κέντρο Νέας Ραι­δε­στού με αφορ­μή τα 20 χρό­νια από το θάνα­τό του.

Για τον Μ. Σανί­δα μίλη­σαν ο Φάνης Καρ­κα­τζού­νης, μέλος του ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ, ο γιος του Γιώρ­γος Σανί­δας, πανε­πι­στη­μια­κός καθη­γη­τής και ιστο­ρι­κός, ο Κώστας Σαπρα­νί­δης, συνε­ξό­ρι­στος στη Λέρο με τον Μιχά­λη Σανί­δα, σήμε­ρα μέλος του Γενι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΠΕΑΕΑ και επί σει­ρά ετών πρό­ε­δρος του Παραρ­τή­μα­τος Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας της ΠΕΑΕΑ καθώς και ο ο Ηλί­ας Γκου­τζη­γιάν­νης, μέλος του Γρα­φεί­ου της ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ.

Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή στην εκδή­λω­ση ήταν όταν το λόγο πήραν παρευ­ρι­σκό­με­νοι σύντρο­φοι, συγ­γε­νείς και φίλοι του Μιχά­λη Σανί­δα μετα­φέ­ρο­ντας ζωντα­νές μαρ­τυ­ρί­ες της ζωής του και πώς αυτές στιγ­μά­τι­σαν τις ζωές τους.

Ο Μιχά­λης Σανί­δας γεν­νή­θη­κε το 1923 στη Θέρ­μη Θεσ­σα­λο­νί­κης από αγρο­τι­κή προ­σφυ­γι­κή οικο­γέ­νεια που κατα­γό­ταν από το Στε­νί­μα­χο Βουλ­γα­ρί­ας. Το 1943 εντά­χθη­κε στην ΕΠΟΝ, στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ, ενώ υπήρ­ξε μέλος της Νομαρ­χια­κής Επι­τρο­πής του ΕΑΜ στη Θέρ­μη. Το 1947 δικά­στη­κε από το καθε­στώς τρο­μο­κρα­τί­ας του εμφυ­λί­ου και έμει­νε στη φυλα­κή και στην εξο­ρία έως το 1963, ενώ κατα­δι­κά­στη­κε σε θάνατο.

Μετά την επι­στρο­φή του στη Θεσ­σα­λο­νί­κη έγι­νε στέ­λε­χος της ΕΔΑ, γεγο­νός που οδή­γη­σε στη σύλ­λη­ψή του από τη χού­ντα και στην εξο­ρία του στη Γυά­ρο και τη Λέρο από την οποία επέ­στρε­ψε μετά την παρα­χώ­ρη­ση αμνη­στί­ας το 1970.

Από τη μετα­πο­λί­τευ­ση και έπει­τα εργά­στη­κε ως αρτο­ποιός, ήταν στέ­λε­χος και έπει­τα γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟΒ Θέρ­μης μέχρι το τέλος της ζωής του. Ενώ έπαι­ξε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην ανα­συ­γκρό­τη­ση της οργά­νω­σης μετά το 1991.

Στην εκδή­λω­ση παρα­βρέ­θη­κε, μετα­ξύ άλλων, και ο Δημή­τρης Παπα­το­λί­δης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από 902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο