Καθηγήτρια Γυμνασίου στις ΗΠΑ πουλάει το αίμα της, τα ρούχα της και κάνει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα!

  Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

“Έχω Μάστερς, 16 χρό­νια εμπει­ρί­ας, κάνω δύο έξτρα δου­λειές και που­λάω το αίμα μου για να πλη­ρώ­σω λογα­ρια­σμούς. Είμαι ένας εκπαι­δευ­τι­κός στις ΗΠΑ”. γρά­φει ο τίτλος των Times με την φωτο­γρα­φία της Hope Brown.

Η Hope Brown που­λά­ει το αίμα της δύο φορές την εβδο­μά­δα για να εξοι­κο­νο­μή­σει 60 δολά­ρια και λίγα ακό­μη που­λώ­ντας τα παλιά της ρού­χα σε κατα­στή­μα­τα φιλαν­θρω­πί­ας. Αυτά τα χρή­μα­τα ίσα που φτά­νουν για να πλη­ρώ­σει ένα λογα­ρια­σμό ρεύ­μα­τος ή μια δόση του αυτοκινήτου.

Αυτή η οικο­νο­μι­κή αγω­νία είναι μέρος της καθη­με­ρι­νής της ζωής — κάτι που δεν περί­με­νε ποτέ πριν από σχε­δόν δύο δεκα­ε­τί­ες όταν απέ­κτη­σε μετα­πτυ­χια­κό δίπλω­μα στη δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση και έγι­νε καθη­γή­τρια ιστο­ρί­ας γυμνασίου.

Η Brown φεύ­γει συχνά από τις 5 π.μ. από το σπί­τι δου­λεύ­ει έως τις 4 μ.μ. στο σχο­λείο της στις Βερ­σαλ­λί­ες Κι, και στην συνέ­χεια πηγαί­νει σε μια δεύ­τε­ρη δου­λειά σε μια επι­χεί­ρη­ση που που­λά ανι­χνευ­τές μετάλ­λων στην Rupp Arena του Lexington.

Παράλ­λη­λα, μαζί με τον σύζυ­γό της, έχει ιδρύ­σει και μια εται­ρεία που οργα­νώ­νει ταξί­δια σε ιστο­ρι­κούς προ­ο­ρι­σμούς για επι­πλέ­ον εισόδημα.

“Αγα­πώ πραγ­μα­τι­κά τη διδα­σκα­λία”, λέει η 52χρονη. «Αλλά δεν πλη­ρω­νό­μα­στε για το έργο που κάνουμε».

Αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, έγι­νε η συγκλο­νι­στι­κή φωνή δια­μαρ­τυ­ρί­ας πολ­λών Αμε­ρι­κα­νών καθη­γη­τών δημο­σί­ων σχο­λεί­ων, οι οποί­οι έχουν πραγ­μα­το­ποι­ή­σει δια­μαρ­τυ­ρί­ες και πορεί­ες σε έξι πρω­τεύ­ου­σες Πολιτειών.

Από την Αρι­ζό­να μέχρι την Οκλα­χό­μα, οι εκπαι­δευ­τι­κοί συσπει­ρώ­νο­νται για να απαι­τή­σουν αύξη­ση των μισθών, των παρο­χών και την επαρ­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για τη δημό­σια εκπαίδευση.
Η οργή τους φαί­νε­ται να έθι­ξε μιά ευαί­σθη­τη χορ­δή στην κοι­νή γώμη ξεση­κώ­νο­ντας εθνι­κή συζή­τη­ση σχε­τι­κά με το ρόλο και την αξία των εκπαι­δευ­τι­κών και το μέλ­λον της δημό­σιας εκπαί­δευ­σης σύμ­φω­να με τους Times που την έχουν εξώ­φυλ­λο στις 13 Σεπτέμ­βρη. Ο αγώ­νας των εκαι­δευ­τι­κών δεν ξέρου­με μέχρι που μπο­ρεί να φτά­σει ή αν θα μεί­νει μόνο στα οικο­νο­μι­κά ζητή­μα­τα απο­κομ­μέ­νος από την γενι­κό­τε­ρη κοι­νω­νι­κή κατά­στα­ση του Αμε­ρι­κά­νι­κου λαού.

Δεν είναι όμως η πρώ­τη φορά που φαι­νό­με­να φτώ­χειας, ανέ­χειας, έλλει­ψης στέ­γης, πεί­νας, ζητια­νιάς δημο­σιεύ­ο­νται και αφο­ρούν στην πιο πλού­σια χώρα του κόσμου. Ο Αμε­ρι­κά­νι­κος Ιμπε­ρια­λι­σμός λεη­λα­τεί τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές των λαών σε όλη την Υφή­λιο για λογα­ρια­σμό των μονο­πω­λί­ων του έχο­ντας κατα­δι­κά­σει και τους ίδιους τους Αμε­ρι­κά­νους πολί­τες να που­λούν κυριο­λε­κτι­κά το αίμα τους για να ζήσουν. Έχει εγκα­τα­λεί­ψει στην μαύ­ρη μοί­ρα της την Δημό­σια Εκπαί­δευ­ση και τους λει­τουρ­γούς της. Τα παι­διά των εκα­τομ­μυ­ριού­χων θα βρουν τον δρό­μο της επι­τυ­χί­ας για να ανα­λά­βουν τις επι­χει­ρή­σεις των γονιών τους. Τα εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά στα Δημό­σια Σχο­λεία, οι δάσκα­λοι και οι καθη­γη­τές θα λιμο­κτο­νούν με κατά­λη­ξη των μεν στις συμ­μο­ρί­ες και στα φτη­νά ανει­δεί­κευ­τα μερο­κά­μα­τα των δε στην ανέ­χεια και στην κατάντια.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία