Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καθ’ οδόν …στις κάλπες.

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

- Ο δρό­μος προς την κάλ­πη δεν είναι ανθη­ρός, δύσκο­λος δρό­μος, δύσβα­τος κι ανη­φο­ρι­κός, κου­βα­λάς ογκό­λι­θο στην πλά­τη, την πίκρα, τους αγώ­νες και την ταλαι­πω­ρία μιας ζωής, κρι­τή­ριο ψήφου οι λαϊ­κές ανά­γκες , η ίδια η καθη­με­ρι­νό­τη­τα που βρί­σκε­ται σε φανε­ρή ανα­ντι­στοι­χία με τους ήχους ρητο­ρι­κής άσκη­σης εξα­σκη­μέ­νης ρητο­ρι­κής μπούρ­δας , καλο­πλη­ρω­μέ­νων παπαγάλων.

- Ο δρό­μος προς την κάλ­πη πονά­ει και προ­βλη­μα­τί­ζει, σου δημιουρ­γεί χρέ­ος και σε φορ­τώ­νει πολι­τι­κή και υπεύ­θυ­νη σκέ­ψη. Ποιος είσαι; τι θέλεις; που απευ­θύ­νε­σαι; που πατάς; που στη­ρί­ζε­σαι και προ πάντων ποιος σε στη­ρί­ζει και ποιος σου δημιουρ­γεί προ­ο­πτι­κή κι ελπίδα;

- Πρό­σε­ξε όμως ο δρό­μος προς την κάλ­πη μην σε ρίξει στο κανα­βά­τσο του απο­προ­σα­να­το­λι­σμού και της παρα­πλά­νη­σης, μη σε παγι­δέ­ψει και θολώ­σει τη μνή­μη σου με ανθούς υπό­σχε­σης και κάλ­πι­κης ευδαιμονίας.

Θα στα­θείς αγέ­ρω­χος, στα­θε­ρός κι ακλό­νη­τος σ’ εκεί­νο που σου αρμό­ζει , εκεί­νο που σου ται­ριά­ζει, στην τάξη σου, τα συμ­φέ­ρο­ντα, τις ανά­γκες και ορα­μα­τι­σμούς σου, θα ψηφί­σεις ΚΚΕ…!
………………………..

Με το χάρα­μα θα πάρεις το δρό­μο για την κάλ­πη. Δρό­μος του Αγώ­να, της Τιμής, της Αξιο­πρέ­πειας, της Ταξι­κής Συνεί­δη­σης. Δρό­μος χωρίς τελειω­μό, με ανοι­χτούς όμως ορί­ζο­ντες, όπως δεν έχει τελειω­μό η πορεία των Λαών προς την απελευθέρωση.

Είναι βαρύ το τίμη­μα, σύντρο­φε, αδελ­φέ και φίλε και μεγά­λη η κλη­ρο­νο­μιά που παίρ­νεις στον βημα­τι­σμό σου. Κοί­τα μη γεί­ρεις. Κοί­τα μην καμπου­ριά­σεις. Ίσος και στη­τός απέ­να­ντι στο μέλ­λον σου. Άσε την οργή σου να ξεχει­λί­σει, τον θυμό σφη­νω­μέ­νο στις κόγ­χες των ματιών, στα­θε­ρά με υψω­μέ­νο το κεφά­λι, συμπα­ρα­σύ­ρο­ντας κι εμπνέ­ο­ντας με το παρά­δειγ­μα σου τον άτολ­μο διπλα­νό σου.
……………………..

Και κει πίσω στο παρα­βάν αντι­μέ­τω­πος με την κάλ­πη , ξεθη­ρά­κω­σε το φως της μνή­μης σου…

Κύρ­τω­σε η ραχο­κο­κα­λιά σου, από βαρυ­χει­μω­νιές αγώ­νων και τίπο­τα δεν άλλα­ξε στο καλύ­τε­ρο. Τσα­κι­σμέ­νος από αδι­κί­ες και κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες, με την ψυχή στο στό­μα και το χαμό­γε­λο της ελπί­δας, κέρ­δι­σες το δικαί­ω­μα στην ζωή, την δου­λειά και το τρα­γού­δι. Ένα παρά­θυ­ρο ανοι­κτό στο φως του ήλιου. Έχεις ήδη απο­φα­σί­σει, δαγκω­τό κόκ­κι­νο ψηφο­δέλ­τιο, δαγκω­τό ΚΚΕ.

Στο δρό­μο που ακο­λου­θείς , πριν από σένα βάδι­σαν κι άλλοι κι άφη­σαν ίχνη βαρειά και ματω­μέ­να στις φυλα­κές και τα εκτε­λε­στι­κά απο­σπά­σμα­τα, σημα­το­δο­τώ­ντας σου το χρέ­ος … Βάλε δύνα­μη στην δύνα­μη σου. Βάλε στην ψυχή σου την ιστο­ρία και τους αγώ­νες σου. Το κόκ­κι­νο μην το φοβά­σαι, είναι από το αίμα της καρ­διάς. Βαθύ κόκ­κι­νο αίμα δυνα­τό να ξεφτί­σει το μαύ­ρο και να γλυ­κά­νει τον ορί­ζο­ντα. Ψήφι­σε ΚΚΕ…!

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο