Και δεύτερος ασθενής φαίνεται να θεραπεύθηκε τελείως από το AIDS

Άνδρας με AIDS στο Λον­δί­νο έγι­νε ο δεύ­τε­ρος γνω­στός ασθε­νής που φαί­νε­ται να θερα­πεύ­θη­κε τελεί­ως από τον ιό, έπει­τα από μετα­μό­σχευ­ση προ τριε­τί­ας βλα­στι­κών κυτ­τά­ρων μυε­λού των οστών από δωρη­τή με ανθε­κτι­κό­τη­τα στον HIV.

Ο δωρη­τής είχε μια σπά­νια γενε­τι­κή μετάλ­λα­ξη που προσ­δί­δει αντί­στα­ση στον ιό HIV. Οι εξε­τά­σεις που έγι­ναν στον ασθε­νή, ενά­μι­σι έτος αφό­του στα­μά­τη­σε την αντι­ρε­τροϊ­κή φαρ­μα­κευ­τι­κή θερα­πεία κατά του HIV, δεν δεί­χνουν πλέ­ον το παρα­μι­κρό ίχνος λοί­μω­ξης στον οργα­νι­σμό του.

Οι ερευ­νη­τές, με επι­κε­φα­λής τον καθη­γη­τή Ραβί­ντρα Γκού­πτα του Πανε­πι­στη­μί­ου του Κέι­μπριτζ, έκα­ναν τη σχε­τι­κή δημο­σί­ευ­ση στο περιο­δι­κό “Nature”, σύμ­φω­να με το πρα­κτο­ρείο Ρόι­τερς, τους «Τάιμς της Νέας Υόρ­κης» και το “Science”.

«Δεν υπάρ­χει καθό­λου ιός που να μπο­ρού­με να μετρή­σου­με. Δεν μπο­ρού­με να ανι­χνεύ­σου­με τίπο­τε», δια­βε­βαί­ω­σε ο Γκού­πτα. Επι­σή­μα­νε ότι ο ασθε­νής θεω­ρεί­ται «λει­τουρ­γι­κά θερα­πευ­μέ­νος» και «σε ύφε­ση», αν και πρό­σθε­σε ότι «είναι πολύ νωρίς για να μιλή­σει κανείς για θερα­πεία». Όπως ανέ­φε­ρε, «μετά από δύο χρό­νια θα μιλά­με περισ­σό­τε­ρο για θεραπεία».

Ο ανώ­νυ­μος και άγνω­στης ηλι­κί­ας άνδρας απο­κα­λεί­ται πλέ­ον «ο ασθε­νής του Λον­δί­νου», κατ’ ανα­λο­γία με τον «ασθε­νή του Βερο­λί­νου», τον Αμε­ρι­κα­νό Τίμο­θι Μπρά­ουν, την πρώ­τη και μονα­δι­κή έως τώρα περί­πτω­ση ασθε­νούς που έγι­νε γνω­στό το 2007 ότι, ύστε­ρα από μια παρό­μοια θερα­πεία μετα­μό­σχευ­σης βλα­στο­κυτ­τά­ρων μυε­λού των οστών στη Γερ­μα­νία, απαλ­λά­χθη­κε από τον ιό HIV και παρα­μέ­νει μέχρι σήμε­ρα θεραπευμένος.

Ο «ασθε­νής του Λον­δί­νου» είχε μολυν­θεί από τον HIV το 2003 και το 2012 δια­γνώ­σθη­κε επί­σης με λέμ­φω­μα Hodgkin, μια μορ­φή καρ­κί­νου του αίμα­τος. Το 2016 οι για­τροί απο­φά­σι­σαν να του κάνουν μετα­μό­σχευ­ση μυε­λού των οστών, κάτι που ήταν η τελευ­ταία ελπί­δα επι­βί­ω­σης του.

Το AIDS έχει σκο­τώ­σει περί­που 35 εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους από τότε που εμφα­νί­σθη­κε στη δεκα­ε­τία του 1980, ενώ περί­που 37 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι είναι σήμε­ρα μολυ­σμέ­νοι με τον ιό.

Οι περισ­σό­τε­ροι επι­στή­μο­νες εμφα­νί­ζο­νται πάντως επι­φυ­λα­κτι­κοί, κατά πόσο τέτοιες θερα­πεί­ες όπως αυτές που εφαρ­μό­σθη­καν στους ασθε­νείς του Βερο­λί­νου και του Λον­δί­νου, μπο­ρούν να θερα­πεύ­σουν όλους τους ασθε­νείς με AIDS, καθώς η δια­δι­κα­σία είναι ακρι­βή, πολύ­πλο­κη και ενέ­χει κιν­δύ­νους, συν το γεγο­νός ότι πρέ­πει να βρε­θούν κατάλ­λη­λοι δωρη­τές με τη σπά­νια μετάλ­λα­ξη (CCR5 Δέλ­τα 32), που χαρί­ζει ανο­σία ένα­ντι του ιού.