«Και συ, πρόστυχη πένα και ψοφίμι…» — Στην υπηρεσία του αντικομμουνισμού

Σαν τα σαλι­γκά­ρια μετά τη βρο­χή βγαί­νουν μία μία οι πέν­νες (Μέσα) —  θερα­παι­νί­δες του αστι­κού συστή­μα­τος να εξι­σώ­σουν το ναζι­σμό με τον κομ­μου­νι­σμό ή πιο εκλε­πτυ­σμέ­να να μιλή­σουν για τα «δύο άκρα».

Σει­ρά έχει ο κ. Iefimerida Χρή­στος Ράπτης ο οποί­ος, στο πλαί­σιο της υπο­βό­σκου­σας αντι­πα­ρά­θε­σης Καρα­μαν­λι­κών – Μητσο­τα­κι­κών στο χώρο της ΝΔ, επα­να­λαμ­βά­νει τα γνω­στά («στην πρά­ξη ο κομ­μου­νι­σμός και ο φασι­σμός συν­δέ­θη­καν με εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας») προ­σαρ­μο­σμέ­να στην ελλη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, παρα­πέ­μπο­ντας για τεκ­μη­ρί­ω­ση στα- γνω­στά και μη εξαι­ραι­τέα- επι­στη­μο­νι­κο­φα­νή αντι­κομ­μου­νι­στι­κά πονή­μα­τα των Καλύ­βα – Μαρατζίδη.

Λέχθη­καν και γρά­φτη­καν πολ­λά τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες, χυδαία και ανι­στό­ρη­τα. Αυτό που κρα­τά­με όμως είναι, το παρά­πο­νο των συμ­με­τε­χό­ντων στη φιέ­στα της Εσθο­νί­ας, ότι ενώ υπάρ­χουν μπό­λι­κα ντο­κου­μέ­ντα από τις θηριω­δί­ες των ναζί, δεν υπάρ­χει αντί­στοι­χο υλι­κό για τους Σοβιετικούς!

Για­τί άραγε;

Απλά δεν υπάρ­χουν. Χιλιά­δες σελί­δες ιστο­ρι­κής έρευ­νας έχουν καταρ­ρί­ψει ένα προς ένα τα μυθεύ­μα­τα περί των «εγκλη­μά­των του κομμουνισμού».

Η τοπο­θέ­τη­ση ναζι­σμού – κομ­μου­νι­σμού στο ίδιο κάδρο, έστω και αν ‑από δημο­κρά­τες!- ανα­γνω­ρί­ζο­νται οι ιδε­ο­λο­γι­κές δια­φο­ρές τους, είναι μία προ­σπά­θεια να «βγει λάδι» ο καπι­τα­λι­σμός, να σβή­σουν από τη μνή­μη των λαών τα επι­τεύγ­μα­τα του σοσια­λι­σμού και να στο­χο­ποι­η­θεί ο κομ­μου­νι­σμός σαν ιδε­ο­λο­γία και πρα­κτι­κή και μαζί όλη η κουλ­τού­ρα των δικαιω­μά­των και της ταξι­κής πάλης, όπως και και να απε­νο­χο­ποι­η­θεί ο ναζισμός.

Γι’ αυτό όσο το αστι­κό σύστη­μα θα έχει ζόρια στα πλαί­σια της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και της αγα­νά­κτη­σης που προ­κα­λεί, το πολι­τι­κό και δημο­σιο­γρα­φι­κό προ­σω­πι­κό του θα βάλ­λει κατά του κομ­μου­νι­σμού και θα δια­στρέ­φει την ιστο­ρία παρα­θέ­το­ντας ως ιστο­ρι­κό τεκ­μή­ριο προ­πα­γαν­δι­στι­κά μυθι­στο­ρή­μα­τα τύπου «Ελέ­νη» του Γκατζογιάννη.

Αντι­κομ­μου­νι­στι­κή υστε­ρία από την ΕΕ