Εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας
ζουν την ιστορία και “δένονται” με το μέλλον του.
από τον \\ “Οδηγητή” — odigitis.gr
Το έχουμε ξαναπεί: Κάτι γίνεται…
Κάτι όμορφο υπάρχει και ας είναι το σκοτάδι πυκνό.
Το 49ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή»
είναι η εικόνα αυτής της πραγματικότητας.
Ναι, τα βάσανα και τα προβλήματα είναι μεγάλα, τα δύσκολα είναι μπροστά. Ομως, εδώ υπάρχει μια «έκρηξη» χαράς και αισιοδοξίας. Υπάρχει η σιγουριά πως έχουμε τη δύναμη να «πάμε αλλιώς».
Αυτό που έζησαν οι εκατοντάδες χιλιάδες που βρέθηκαν στο πάρκο Τρίτση, αλλά και στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, είναι συγκλονιστικό.
Είναι η περηφάνια που αισθάνονται τα χιλιάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ που βλέπουν κάθε χρόνο, και ειδικά φέτος, το Φεστιβάλ να «δένεται» με αμέτρητους νέους ανθρώπους που έρχονται για πρώτη φορά στις εκδηλώσεις του. Να έχουν περάσει 49 χρόνια και να έχουμε καταφέρει να «ανανεώνεται» συνεχώς το κοινό του. Ειδικά φέτος η συμμετοχή της νέας γενιάς είναι τεράστια.
Είναι το «πώς το καταφέρνετε αυτό ρε παιδιά», που λένε όσοι έρχονται. Γιατί δεν είναι μόνο το χαμόγελο, ο χορός, οι κάθε φορά «ξεχωριστές» συναυλίες που τους προσφέρουν αγαπημένοι τους καλλιτέχνες μόνο όταν παίζουν στο Φεστιβάλ.
Είναι οι αμέτρητες μοναδικές στιγμές.
- Άνθρωποι που συμβολίζουν τη δύναμη και την υψωμένη γροθιά απέναντι στον φασισμό, να λένε πως ο πόνος απαλύνεται όταν οργανώνονται γιορτές για να τιμάται η μνήμη των θυμάτων και να μην ξεχνάμε ποτέ.
- Καλλιτέχνες που από το μικρόφωνο λένε πως αυτό που ζουν είναι ξεχωριστό γιατί στο Φεστιβάλ «συνομιλούν» με μια γενιά που ξέρει να αγωνίζεται και να μην υποχωρεί.
- Το χέρι που απλώνεται για να πιαστούν όσοι θέλουν να παλέψουν. Να μάθουν, ίσως για πρώτη φορά στον χώρο του Φεστιβάλ, ότι δεν είναι μόνοι τους στον χώρο δουλειάς τους, στο σχολείο και τη σχολή. Πως παντού υπάρχει ένα σχέδιο για σύγκρουση με ό,τι μας «πνίγει», για να πάρουμε «ανάσες» ανακούφισης.
- Που βλέπουν ανθρώπους σαν και αυτούς αλλά ταυτόχρονα και λίγο «διαφορετικούς». Που δουλεύουν εθελοντικά για να φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη, γιατί ελπίζουν όντας σίγουροι ότι τις σελίδες του φωτεινού μέλλοντος της ανθρωπότητας, του σοσιαλισμού θα τις γράψουμε εμείς. Και αυτές οι εικόνες γράφονται στη μνήμη. Γίνονται διάθεση για να «γνωριστούμε» καλύτερα. Να αγωνιστούμε μαζί.
- Είναι όλα αυτά και ακόμα τόσα περισσότερα. Αυτά που ενώ οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ «θάβονται» από κάθε συστημικό μέσο, κάνουν χιλιάδες νέους ανθρώπους να μεταφέρουν το μήνυμά του.
- Ετσι το Φεστιβάλ άντεξε, εξελίχθηκε και καταφέρνει κάθε χρόνο να μεγαλώνει.
Και τώρα 50 χρόνια Φεστιβάλ.
“Το παιχνίδι” όχι μόνο παίζεται ακόμα,
αλλά να δείτε τι σας έχουμε για μετά…
49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή»: Η ΚΝΕ παρέδωσε πεντακάθαρο το Πάρκο «Αντ. Τρίτσης» (ΦΩΤΟ)
Μοναδικές στιγμές για παιδιά που … δεν κάθονται καλά!
Μια σκηνή που άλλαζε πρόσωπα και ύφος, ένα γεμάτο πρόγραμμα, ένα κοινό έτοιμο για όλα, έκαναν το βράδυ του Σαββάτου αξέχαστο για όσους βρέθηκαν στο Μαθητικό Στέκι.
Οι «Ρεμπετωραίοι»
Η αυλαία άνοιξε με νεανικά συγκροτήματα. Οι αγαπημένοι Before Twenty με ανανεωμένη διάθεση παρουσίασαν ένα ροκ ρεπερτόριο με γνωστά τραγούδια αλλά και δικές τους δουλειές, όπως το τελευταίο τους τραγούδι «I’m gone». Ακολούθησαν οι Drowing Twins από το Μενίδι, με σοφτ ροκ μελωδίες, δίνοντας το «παρών» για πρώτη φορά στη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ.
Στη σκηνή ανέβηκε στη συνέχεια η μπάντα του «ΚΕΘΕΑ Στροφή», με πρόγραμμα που περιλάμβανε μια ευρεία γκάμα τραγουδιών, από αγγλόφωνο ροκ μέχρι παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι, με εξαιρετικές ερμηνείες που κέρδισαν το κοινό και με μια όμορφη, ζεστή σκηνική παρουσία. Τα παραπάνω αποκτούν ξεχωριστή σημασία αφού, όπως είπαν τα παιδιά που συγκροτούν την μπάντα, δεν γνώριζαν καν από μουσική όταν ξεκινούσαν το θεραπευτικό πρόγραμμα. Από σκηνής ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση για μια ακόμα φορά στο Φεστιβάλ, που δίνει την ευκαιρία να δείξουν ότι «μπορείς, αλλά όχι μόνος», ενώ το κοινό που απόλαυσε τη συναυλία τούς καταχειροκρότησε.
Stand up comedy με Κώστα Μαλιάτση — Σάλας
«49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ — “Οδηγητή”, πάλι εδώ στη Μαθητική Σκηνή, αμέσως μετά τη μπάντα του “ΚΕΘΕΑ Στροφή”, που τα έχει δώσει όλα και ο κόσμος έχει ζεσταθεί. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ και δεν έχω περάσει ποτέ καλύτερα, είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, γιατί ερχόμουν εδώ από πιτσιρικάς να φάω τα σουβλάκια μου, να δω τις ομιλίες και τις εκδηλώσεις, και τώρα παίζω εγώ σε αυτές τις εκδηλώσεις». Χρειάζεται πολύ πλούσιο λεξιλόγιο για να περιγράψει κανείς την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Κώστας Μαλιάτσης — Σάλας και τη σύνδεση που έχει με το κοινό όλων των ηλικιών, που πλημμύρισε το Μαθητικό Στέκι.
Το κοινό δεν σταμάτησε να γελάει και να χειροκροτεί, είτε μιλούσε για την ελληνική οικογένεια, είτε για τις προσωπικές σχέσεις, είτε για το σεξ και τις διάφορες των φύλων, είτε για τον στρατό και το σχολείο.
«Με το σχολείο είχα πάντα άγχος. Μέχρι και στην προσευχή άγχος είχα. Κρυβόμουν πίσω από τους ψηλότερους. Ο διευθυντής ήταν ακάθεκτος. Τι, δεν ξέρεις το “Πάτερ ημών”; Κάτι ψέλλιζα, “τον άρτον τον επιούσιον”. Για να δω ποιο παιδάκι θα κάνει ψυχοθεραπεία στα 30», είπε, ενώ δεν παρέλειψε να ανανεώσει το ραντεβού του για το 50ό Φεστιβάλ…
Με δυο μπουζούκια, μια κιθάρα και πολύ κέφι για την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ, οι «Ρεμπετεωραίοι» άρχισαν δηλώνοντας — τραγουδώντας «Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα…» και κάποιοι αναρωτιούνταν αν έχουν μπερδέψει τη σκηνή, αν θα έπρεπε να βρίσκονται στη Λαϊκή. Ομως όχι, πρόκειται για ένα μαθητικό συγκρότημα, τρία παιδιά της Γ’ Λυκείου, που με τις πενιές τους, τη δεξιοτεχνία και το μεράκι τους ξεσήκωσαν το κοινό, που απόλαυσε το σύντομο, γνήσια λαϊκό πρόγραμμά τους και τους επιβράβευσε κατάλληλα, τραγουδώντας αλλά και χορεύοντας.
Σε πλήρη σύνθεση ξεσήκωσαν οι «Κοινοί Θνητοί»
Δεν χρειάστηκε να ολοκληρωθεί η πρόταση που ανήγγειλε στη σκηνή τούς «Κοινούς Θνητούς» για να πάρει «φωτιά» το Μαθητικό Στέκι! Για πρώτη φορά σε πλήρη σύνθεση — και με τον Βασίλη Φωτιά, που ήρθε από την Αυστραλία — οι «Κοινοί Θνητοί» ανέβηκαν στη σκηνή.
«Το αλάνι» το πρώτο τραγούδι, που ερμήνευσε για πρώτη φορά ζωντανά ο Β. Φωτιάς, ο οποίος είπε: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Είναι πολύ συγκινητικό, δεν έχω παίξει ποτέ ζωντανά σε τόσο πολύ κόσμο στη ζωή μου».
Aκολούθησε μια συναυλία όπου κανείς δεν «κάθισε καλά»! Με ψηλά τα χέρια, μικροί και μεγάλοι συνόδευαν τους «Κοινούς Θνητούς» στα τραγούδια τους. Στο ενδιάμεσο ακούγονταν συνθήματα όπως «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».
Κορύφωση η στιγμή που άρχισε να παίζει το τραγούδι «Είμαι από τα παιδιά που δεν κάθονται καλά». Τη σκηνή πλημμύρισαν οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», που νωρίτερα έδωσαν δώρο στο συγκρότημα την μπλούζα τους για το 49ο Φεστιβάλ.
Οι «Κοινοί Θνητοί» κάλεσαν στη σκηνή τον Ερνέστο, μαθητή από την Πάτρα. Ο Ερνέστο είχε συστηθεί νωρίτερα στο κοινό του Φεστιβάλ από τη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού, παρουσιάζοντας τις ρίμες του σε ήχους hip hop που μιλούν για την πραγματικότητα των νέων. «Στην Πάτρα ψηφίζουμε “Λαϊκή Συσπείρωση” — Κώστα Πελετίδη», δήλωσε από σκηνής και ευχήθηκε καλούς αγώνες στο κοινό, που τον υποδέχτηκε με ένα ζεστό χειροκρότημα.
Αναφορές στην ξενιτιά και τον ξεριζωμό
με τραγούδια από κάθε γωνιά της χώρας
Από το αφιέρωμα «Καλό ταξίδι μάτια μου» «Ελλάδα σταυροδρόμι προσφυγιάς»
Από το ηπειρώτικο γλέντι με το συγκρότημα του Νίκου Φιλιππίδη
Περικυκλωμένο συνεχώς από κόσμο
το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής»
Απίθανες μείξεις μουσικών στιλ και μελωδιών
Με ένα τζαζ δρομολόγιο από την Terry και την εξαιρετική μπάντα της ξεκίνησε το πρόγραμμα του Σαββάτου στη Φοιτητική Σκηνή του Φεστιβάλ. Η Terry παρέσυρε το κοινό που απόλαυσε τόσο τις πρωτότυπες μελωδίες, όσο και τη σαγηνευτική φωνή της, ενώ η ίδια έστειλε «αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους», ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση και δήλωσε πολύ συγκινημένη, καθώς, όπως είπε, μια από τις πρώτες συναυλίες της ήταν σε προφεστιβαλική εκδήλωση.
Terry
Με μια ενδιαφέρουσα μείξη ροκ, έντεχνου με ακουστικά όργανα, χιπ χοπ στοιχείων, δυνατό beat και πανκ επιρροές οι «Φέρ’ το Φόκο» «σαλπάρισαν» στη συνέχεια μαζί με το κοινό, παίζοντας τόσο δικά τους κομμάτια, όπως το «Σαλπάρισμα» και ο «Αρχοντας», αλλά και διασκευές, όπως το «Συχνάζεις στο μικρό καφέ». «Ηρθαμε με τη βαπόρα από την Κρήτη», είπαν, ευχαριστώντας τους διοργανωτές και ιδιαίτερα τα παιδιά που στήνουν το Φεστιβάλ και τρέχουν τρεις μέρες για να είναι όλα τέλεια, ενώ ευχήθηκαν «άντε στα 50, άντε και στα 100 Φεστιβάλ».
«Μπάσταρδος γιος», «Μπόσα νόβα του Ησαΐα», «Μόνο ψέματα», «Κάποια παιδάκια», το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Οι χιλιάδες κόσμου τραγουδούν μαζί του… «Ελεφαντάκι», «Χάλια», «Το περίπτερο»… Οι μοναδικές στιγμές που ο Φοίβος προσφέρει στις συναυλίες του συνεχίστηκαν με «Υβρεοπομπή», «Αγρια ορχιδέα», «Καθρέφτης», «Αυτή που περνάει», «Θέλω να σε ξεπεράσω», «Εκείνη», «Κική»… και χιλιάδες χόρεψαν, τραγούδησαν και συγκινήθηκαν με τα τραγούδια του.
«Φέρ’ το Φόκο»
Η αυλαία στη Φοιτητική Σκηνή έπεσε με ατόφιο χιπ χοπ με γρήγορο και καυστικό στίχο από τον Εισβολέα, που έκανε χαμό μαζί με την Ανδριάνα Αχιτζάνοβα με την εξαιρετική φωνή της και τη δυναμική παρουσία της. Το κοινό σε κάθε ευκαιρία συμμετείχε τραγουδώντας τις ρίμες του Λιάκου, που ζητούσε συνεχώς… τη συνεισφορά των από κάτω. Στίχοι καταγγελίας της κρατικής καταστολής και της κοινωνικής αδικίας και διασκευές από διαχρονικά ρεμπέτικα σε σύγχρονη μορφή, συνέθεταν μια μοναδική παράσταση με το κοινό να «ανοίγει φτερά». Ειδικά με αγαπημένα κομμάτια όπως «Εχω το θέμα μου», «Οπα λαλα», «Δικτύωση» και «Μπανιστηρτζού», η Σκηνή κόντεψε να ισοπεδωθεί!
Εισβολέας
Η δεύτερη εμφάνιση του Εισβολέα και της μπάντας του στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξεπέρασε ακόμα και το περσινό ντεμπούτο, δείχνοντας ότι ο χώρος τού πάει γάντι! Η συναυλία έκλεισε με αφιέρωση του «Πέφτω και σηκώνομαι» στον λαό που μετράει συνεχώς τελευταία «εθνικά πένθη».
Φοίβος Δεληβοριάς
Αφιέρωμα στους Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Ασιμο και Κατερίνα Γώγου |
Οι Nightstalker πρώτη φορά στη σκηνή του Φεστιβάλ
Από το αφιέρωμα στους «Ποιητές των δρόμων»
- Δραστηριότητες που τράβηξαν το ενδιαφέρον στο Αθλητικό Στέκι
- Ο κινηματογράφος στο επίκεντρο
- Αφιερωμένη στην παιδική κατασκήνωση η τελευταία μέρα στο Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου»
- ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ: Δημιουργική, κεφάτη διέξοδος για μικρούς και μεγάλους
