«Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν»

Λαθε­μέ­νο μου φαι­νό­ταν πάντα τ’ όνο­μα που μας δίναν:
«Μετα­νά­στες».
Θα πει, κεί­νοι που αφή­σαν την πατρί­δα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγα­με για­τί το θέλαμε,
λεύ­τε­ρα να δια­λέ­ξου­με μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μεί­νου­με για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγα­με στα κρυ­φά. Μας κυνη­γή­σαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτη­κε, σπί­τι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
(Από το ποί­η­μα του Μπ. Μπρεχτ Για τον όρο «μετα­νά­στες»)

Είκο­σι μετα­νά­στες πνί­γη­καν χτες ανοι­χτά της Μάλτας. 

Πέμ­πτη 22 Γενά­ρη. Το Ναυ­τι­κό της Μάλ­τας περι­συ­νέ­λε­ξε μικρό σκά­φος που έπλεε για αρκε­τές ημέ­ρες στα νερά της Μεσο­γεί­ου, με προ­ο­ρι­σμό την Ιτα­λία. Μετέ­φε­ρε 80 άτο­μα και σύμ­φω­να με όσα είπαν οι μετα­νά­στες που περι­συ­νε­λέ­γη­σαν, άλλοι 20 είχαν πνιγεί.

Επι­μέ­λεια: Ηρα­κλής Κακαβάνης