Μία στις 16 γυναίκες στην Ελλάδα πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Μπο­ρεί η εγκυ­μο­σύ­νη να απο­τε­λέ­σει προ­ϋ­πό­θε­ση για να στα­μα­τή­σει η βία μέσα στην οικο­γέ­νεια; Η σωμα­τι­κή, σεξουα­λι­κή, ψυχο­λο­γι­κή και λεκτι­κή κακο­ποί­η­ση που υφί­στα­ται η γυναί­κα πριν την εγκυ­μο­σύ­νη από τον σύντρο­φό της θα συνε­χι­στεί στο μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των περι­πτώ­σε­ων και κατά τη διάρ­κεια της εγκυ­μο­σύ­νης. Αυτό ανα­φέ­ρει στο Αθη­ναϊ­κό-Μακε­δο­νι­κό Πρα­κτο­ρείο Ειδή­σε­ων ο πρό­ε­δρος της Ελλη­νι­κής Ιατρο­δι­κα­στι­κής Εται­ρεί­ας, Γρη­γό­ρης Λέων.

Ο ίδιος προ­σθέ­τει ότι ο χαρα­κτη­ρι­σμός της εγκυ­μο­σύ­νης ως «ανε­πι­θύ­μη­της», η διάρ­κεια της εγκυ­μο­σύ­νης και της λοχεί­ας μπο­ρεί να πυρο­δο­τή­σουν βίαιη συμπε­ρι­φο­ρά του συντρό­φου, η οποία συνή­θως δεν απο­κα­λύ­πτε­ται, λόγω «ντρο­πής και φόβου για αντί­ποι­να» και προ­τεί­νει τη λήψη μέτρων που θα δώσουν τη δύνα­μη στη γυναί­κα να καταγ­γεί­λει το περι­στα­τι­κό βίας.

«Εκτι­μά­ται ότι περί­που μία στις 16 γυναί­κες στην Ελλά­δα πέφτει θύμα ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας κατά τη διάρ­κεια της εγκυ­μο­σύ­νης, θέτο­ντας σε κίν­δυ­νο τη ζωή τόσο της γυναί­κας όσο και του εμβρύ­ου». Σημειώ­νει ότι οι γυναί­κες με ανε­πι­θύ­μη­τη εγκυ­μο­σύ­νη είναι «τρεις φορές πιο πιθα­νό να βιώ­σουν κακο­ποί­η­ση από τον σύντρο­φό τους σε σχέ­ση με τις γυναί­κες με προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη εγκυ­μο­σύ­νη», εξη­γώ­ντας ότι «η εγκυ­μο­σύ­νη μπο­ρεί να μοιά­ζει απει­λή σε έναν σύντρο­φο που θέλει να έχει τον πλή­ρη έλεγχο».

Στις αιτί­ες πυρο­δό­τη­σης βίας, ο κ. Λέων, εκτός από την «ανε­πι­θύ­μη­τη» εγκυ­μο­σύ­νη, περι­λαμ­βά­νει οικο­νο­μι­κές δυσκο­λί­ες, ζήλεια και θυμό προς το αγέν­νη­το παι­δί. Τονί­ζει ότι οι κίν­δυ­νοι λόγω της κακο­ποί­η­σης των γυναι­κών κατά την περί­ο­δο της εγκυ­μο­σύ­νης είναι «θάνα­τος της μητέ­ρας, πρό­ω­ρος τοκε­τός, ενδο­μή­τρια καθυ­στέ­ρη­ση της ανά­πτυ­ξης του εμβρύ­ου, γέν­νη­ση χαμη­λού βάρους νεο­γνού, επι­πλο­κές στην εγκυ­μο­σύ­νη λόγω τραύ­μα­τος, απο­κόλ­λη­ση του πλα­κού­ντα, απο­βο­λή, θάνα­τος του εμβρύ­ου ή εμφά­νι­ση λοι­μώ­ξε­ων στη μητέ­ρα». Επι­ση­μαί­νει ότι έρευ­νες έχουν δεί­ξει μεγα­λύ­τε­ρα ποσο­στά απο­βο­λών, δια­κο­πής της κύη­σης και νεο­γνι­κών θανά­των σε κακο­ποι­η­μέ­νες γυναί­κες σε σύγκρι­ση με γυναί­κες που αντι­με­τω­πί­ζουν σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα υγεί­ας, όπως το άσθμα ή η επιληψία.

Δυστυ­χώς, η ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία κατά τη διάρ­κεια της εγκυ­μο­σύ­νης είναι ένα από τα λιγό­τε­ρα ανα­φε­ρό­με­να προ­βλή­μα­τα και δεν απο­κα­λύ­πτε­ται στον βαθ­μό που συμ­βαί­νει, όπως υπο­στη­ρί­ζει κ. Λέων. «Οι γυναί­κες, συνή­θως, διστά­ζουν να απο­κα­λύ­ψουν την αλή­θεια λόγω ντρο­πής και φόβου για αντί­ποι­να. Τις περισ­σό­τε­ρες φορές, δε, οι γυναί­κες που επι­σκέ­πτο­νται τον για­τρό συνο­δεύ­ο­νται από τον σύντρο­φό τους, με απο­τέ­λε­σμα η παρου­σία του να δρα ως απο­τρε­πτι­κός παρά­γο­ντας για τη γυναί­κα ώστε να παρα­δε­χθεί τη βία από τον σύντρο­φό της», υπογραμμίζει.

Σύμ­φω­να με τον πρό­ε­δρο της Ελλη­νι­κής Ιατρο­δι­κα­στι­κής Εται­ρεί­ας, είναι ανα­γκαίο «να ενθαρ­ρύ­νου­με την ανα­φο­ρά — καταγ­γε­λία βίαιων συμπε­ρι­φο­ρών προς τις έγκυ­ες γυναί­κες, να ληφθούν μέτρα για την απο­τρο­πή της γυναι­κεί­ας κακο­ποί­η­σης και να στη­ρί­ξου­με τις έγκυ­ες — θύμα­τα ενδο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας». Επί­σης, θεω­ρεί σημα­ντι­κή τη δημιουρ­γία προ­γραμ­μά­των ελέγ­χου στα μαιευ­τή­ρια, τα οποία, όπως ανα­φέ­ρει, μπο­ρούν να συμ­βά­λουν στον εντο­πι­σμό των γυναι­κών που έχουν υπο­στεί σωμα­τι­κή βία, καθώς και τη δημιουρ­γία προ­γραμ­μά­των παρεμ­βά­σε­ων και υπο­στή­ρι­ξης, τα οποία μπο­ρούν να βοη­θή­σουν τις γυναί­κες να αντι­με­τω­πί­σουν τον σύντρο­φό τους και να μειώ­σουν τη βία. «Η ελλη­νι­κή πολι­τεία μπο­ρεί να σχε­διά­σει προ­γράμ­μα­τα που θα δώσουν δύνα­μη στις γυναί­κες και θα βελ­τιώ­σουν την αυτο­πε­ποί­θη­σή τους, θα τις κρα­τή­σουν μακριά από τον κίν­δυ­νο ακραί­ας βίας και θα τις διδά­ξουν πώς να μεί­νουν ασφα­λείς», τονί­ζει ο κ. Λέων.