Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με αφορμή τα πανάκριβα εισιτήρια διαρκείας της ΑΕΚ

Με αφορμή τις τιμές των διαρκείας της ΑΕΚ

Έργο στα­θε­ρά επα­να­λαμ­βα­νό­με­νο! Δεν αφο­ρά την ΑΕΚ. Τα ίδια έχουν γίνει με όλες τις ομά­δες στο παρελ­θόν. Ομά­δες που στο άρμα των επι­χει­ρη­μα­τιών βρί­σκο­νται να χρω­στά­νε υπέ­ρο­γκα ποσά, να γίνο­νται ρυθ­μί­σεις δανει­κές και αγύριστες.

Οι ομά­δες, λόγω χρε­ών μέχρι και σε υπαλ­λή­λους μερο­κα­μα­τιά­ρη­δες, να ανε­βο­κα­τε­βαί­νουν κατη­γο­ρί­ες και το τελι­κό μάρ­μα­ρο να το πλη­ρώ­νει αφε­νός ο λαός συνο­λι­κά καθώς επω­μί­ζε­ται χρέη που δεν του ανή­κουν αφε­τέ­ρου ο κόσμος της κάθε ομά­δας που η αγνή και άδο­λη αγά­πη του αξιο­ποιεί­ται για να βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέ­πη, να κλεί­νει τα μάτια σε πρά­ξεις και κατα­στά­σεις που δεν του αρέ­σουν, να κάνει θυσίες.

Οι τιμές των διαρ­κεί­ας της ΑΕΚ και κατ’ επέ­κτα­ση και των μεμο­νω­μέ­νων εισι­τη­ρί­ων είναι πανά­κρι­βες. Εδώ δεν υπάρ­χει «ναι μεν αλλά». Είναι πανά­κρι­βες, τέλος! Τίπο­τα δεν μπο­ρεί να δικαιο­λο­γή­σει μια τιμο­λο­για­κή πολι­τι­κή οποιασ­δή­πο­τε ΠΑΕ που θεω­ρεί την ομά­δα τσι­φλί­κι της και τον κόσμο πελάτη.

Δεν υπάρ­χει λόγος να ανα­λύ­σου­με τι γίνε­ται στον κόσμο της ΑΕΚ. Η αντί­δρα­σή τους αυτές τις 2 μέρες τα λέει όλα. Ούτε φυσι­κά να μπού­με κάτω από το ψευ­δές και δύσο­σμο επι­χεί­ρη­μα πως αν οι τιμές είναι ακρι­βές ή όχι θα το κρί­νει η αγο­ρά και ο νόμος της προ­σφο­ράς και της ζήτη­σης. Είναι επι­χεί­ρη­μα που αξιο­ποιεί­ται κατά βού­λη­ση όταν είναι να «ματώ­σει» ο εργα­ζό­με­νος λαός. Πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα η νομο­θέ­τη­ση του κατώ­τε­ρου μισθού. Εκεί καμία ρύθ­μι­ση της αγο­ράς δεν επι­βάλ­λει την αύξη­ση του κατώ­τε­ρου μισθού. Το αόρα­το χέρι της αγο­ράς στου μισθούς επι­βάλ­λε­ται από την εκά­στο­τε κυβέρνηση.

Η προ­σπά­θεια που γίνε­ται ώστε να ταυ­τι­στεί η ιστο­ρία της ΑΕΚ με τα χού­για του εκά­στο­τε ιδιο­κτή­τη γίνε­ται ακό­μα πιο προ­κλη­τι­κή όταν που­λιέ­ται ως δια­φη­μι­στι­κό ταμπλό στο προ­αύ­λιο του νέου γηπέ­δου η προ­σφυ­γιά και ο ξερι­ζω­μός, αλλά την ίδια στιγ­μή η πλειο­ψη­φία των οπα­δών της ΑΕΚ θα δυσκο­λεύ­ο­νται να μπουν μέσα στο γήπε­δο για να δουν την ομά­δα τους.

Αυτα­πά­τες δεν πρέ­πει να υπάρ­χουν για τον ρόλο των ΠΑΕ ή για τον εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο αθλη­τι­σμό. Όμως δεν πρέ­πει να υπάρ­χει και απο­δο­χή αυτής της σαπί­λας και των νόμων που τη διέπουν.

Η δια­σκέ­δα­ση, το ξέσκα­σμα για να παρα­κο­λου­θή­σουν οι φίλα­θλοι ένα λαϊ­κό άθλη­μα όπως το ποδό­σφαι­ρο ισο­δυ­να­μεί πλέ­ον με κλεί­σι­μο ξαπλώ­στρας στην Ψαρού της Μυκό­νου και με πολυ­ή­με­ρες δια­κο­πές σε εξω­τι­κά νησιά.

Την ίδια στιγ­μή που η ακρί­βεια σαρώ­νει το λαϊ­κό εισό­δη­μα και οδη­γεί σε περι­κο­πές και καθη­με­ρι­νές θυσί­ες, ένα από τα πρώ­τα που «κόβει» λόγω του τσου­νά­μι των ανα­τι­μή­σε­ων απ’ τα παι­διά της μια λαϊ­κή οικο­γέ­νεια είναι ο αθλητισμός.

Αφού μας απο­κλεί­ουν από τα τερέν των γηπέ­δων, τώρα πετά­γε­ται μια μεγά­λη μερί­δα φιλά­θλων έξω και από την παρα­κο­λού­θη­ση ενός αγώ­να. Εκεί που πάει ένας φίλα­θλος για να ξεσκά­σει και το έχει ως δια­σκέ­δα­ση. Που η συνή­θεια του γηπέ­δου είχε στοι­χεία κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης. Το γήπε­δο στα­θε­ρά όλα αυτά τα χρό­νια μετα­τρέ­πε­ται σε δια­σκέ­δα­ση των λίγων με σπρώ­ξι­μο στον τζό­γο, στα μπαρ, στις συν­δρο­μη­τι­κές πλατ­φόρ­μες. Η αντί­δρα­ση του κόσμου δεί­χνει υγεία και αυτό αφο­ρά όλες τις ομά­δες και τους φιλά­θλους που δεν ξέχα­σαν και δεν θα ξεχά­σουν την κατα­γω­γή και την ιστο­ρία τους.

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο