Μονσεράτ Καμπαγιέ, μια από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες

Η διά­ση­μη ισπα­νί­δα υψί­φω­νος Μον­σε­ράτ Καμπα­γιέ απε­βί­ω­σε το Σάβ­βα­το 6 Οκτω­βρί­ου 2018, σε ηλι­κία 85 ετών στη Βαρκελόνη.

Μια από τις σπου­δαιό­τε­ρες ερμη­νεύ­τριες με καριέ­ρα μισού αιώ­να, η Καμπα­γιέ νοση­λευό­ταν από τα μέσα Σεπτεμ­βρί­ου εξαι­τί­ας ενός προ­βλή­μα­τος στη χολη­δό­χο κύστη, μετέ­δω­σαν τα τοπι­κά μέσα ενημέρωσης.

Ερμή­νευ­σε μια ευρεία γκά­μα ρόλων αλλά είναι περισ­σό­τε­ρο γνω­στή για τα έργα του Βέρ­ντι αλλά και για το ρεπερ­τό­ριο του μπελ κάντο με το οποίο ασχο­λή­θη­κε, με πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κά παρα­δείγ­μα­τα τα έργα των Ροσί­νι, Μπε­λί­νι και Ντονιτσέτι.

Το 1965 ήταν η τυχε­ρή της χρο­νιά καθώς αντι­κα­τέ­στη­σε μια άλλη υψί­φω­νο στον δύσκο­λο ρόλο της Λου­κρη­τί­ας Βορ­γία στην ομώ­νυ­μη όπε­ρα του Ντο­νι­τσέ­τι στη Νέα Υόρκη.

Ανά­με­σα στις μεγά­λες της επι­τυ­χί­ες ήταν και η εμφά­νι­σή της στην “Νόρ­μα” του Μπε­λί­νι, στη Σκά­λα του Μιλά­νου το 1972.

Η Καμπα­γιέ απέ­κτη­σε διε­θνή φήμη το 1987 όταν έπει­τα από επι­θυ­μία της ΔΟΕ ηχο­γρά­φη­σε το τρα­γού­δι “Barcelona”, ντου­έ­το με τον Φρέ­ντι Μέρ­κιου­ρι, τρα­γου­δι­στή του βρε­τα­νι­κού ροκ συγκρο­τή­μα­τος Queen. Η πόλη κατα­γω­γής της Καμπα­γιέ, η Βαρ­κε­λό­νη, απο­τέ­λε­σε έμπνευ­ση για αυτό το τρα­γού­δι και αργό­τε­ρα χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ως ένα από τα δυο επί­ση­μα τρα­γού­δια των Θερι­νών Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων του 1992.

Ο Μέρ­κιου­ρι ήταν μεγά­λος θαυ­μα­στής της και θεω­ρού­σε ότι η φωνή της ήταν “η καλύ­τε­ρη στον κόσμο”. Η Καμπα­γιέ ερμή­νευ­σε το τρα­γού­δι ζωντα­νά, συνο­δευό­με­νη από την ηχο­γρά­φη­ση του Μέρ­κιου­ρι, ο οποί­ος είχε πεθά­νει το 1991, πριν από τον τελι­κό του UEFA Champions League το 1999 στο στά­διο Καμπ Νου.

Προ­ερ­χό­ταν από φτω­χή οικο­νο­μι­κά οικο­γέ­νεια. Σπού­δα­σε μου­σι­κή στο κον­σερ­βα­τό­ριο του Λισέ­ου και τεχνι­κή του τρα­γου­διού μαζί με τους Nαπο­λε­ό­νε Ανο­βά­τσι, Εου­τζέ­νια Κεμέ­νι και Κον­τσί­τα Μπαντία.

Το 1956 εγκα­τα­στά­θη­κε στη Βασι­λεία της Ελβε­τί­ας, όπου έκα­νε το επαγ­γελ­μα­τι­κό ντε­μπού­το της ως Μιμή στην παρά­στα­ση της όπε­ρας Μπο­έμ του Τζιά­κο­μο Πουτσίνι.

Το 1962, η Καμπα­γιέ επέ­στρε­ψε στην Βαρ­κε­λό­νη και έκα­νε το ντε­μπού­το της στο Λισέ­ου με τον ομώ­νυ­μο ρόλο στο έργο του Στρά­ους Arabella.

Στην Ελλά­δα η τελευ­ταία της εμφά­νι­ση ήταν στις 17 Σεπτεμ­βρί­ου 2012 στο Ηρώ­δειο με την Εθνι­κή Συμ­φω­νι­κή Ορχή­στρα της ΕΡΤ υπό τη διεύ­θυν­ση του José Collado.

Το 1995, συνερ­γά­στη­κε με τον Βαγ­γέ­λη Παπα­θα­να­σί­ου στον δίσκο El Greco, ο οποί­ος αφιε­ρώ­θη­κε στον ομώ­νυ­μο Έλλη­να ζωγράφο.

Η Καμπα­γιέ αφιε­ρώ­θη­κε σε φιλαν­θρω­πι­κές οργα­νώ­σεις. Ήταν πρέ­σβει­ρα Καλής Θελή­σε­ως της ΟΥΝΕΣΚΟ και ίδρυ­σε μια οργά­νω­ση στην Βαρ­κε­λό­νη για παι­διά με ανα­πη­ρία. Το 2003, πρω­τα­γω­νί­στη­σε στο δικό της ντο­κι­μα­ντέρ με τίτλο Caballé Beyond Music, στο οποίο συμ­με­τεί­χαν πολ­λοί δημο­φι­λείς τρα­γου­δι­στές της όπε­ρας, μετα­ξύ των οποί­ων οι Plácido Domingo, Luciano Pavarotti, José Carreras και Renée Fleming.

Ηταν παντρε­μέ­νη με τον ισπα­νό τενό­ρο Μπερ­να­μπέ Μαρ­τί με τον οποί­ον είχε απο­κτή­σει δύο παι­διά. Μάλι­στα η κόρη της, η Μον­σε­ράτ Μαρ­τί, είναι επί­σης σοπρά­νο της όπερας.

Στη διάρ­κεια της ζωής της αντι­με­τώ­πι­σε αρκε­τές φορές σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα υγείας.