Νέες ταυτότητες και ένας «χρήσιμος» ανορθολογισμός — Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Ιδιαί­τε­ρη προ­βο­λή- πέραν τους δέο­ντος- έχει από τα ΜΜΕ η στά­ση μερί­δας των πολι­τών σχε­τι­κά με τις νέες ταυ­τό­τη­τες. Προ­βάλ­λουν με τις ώρες τις ουρές που σχη­μα­τί­ζο­νται σε Α.Τ κάτι που φυσι­κά δεν το κάνουν όταν εργα­ζό­με­νοι και νεο­λαία π.χ δια­δη­λώ­νουν για τα δικαιώ­μα­τά τους..

Πίσω από το «φαι­νό­με­νο»- αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται και από σχε­τι­κές ανα­κοι­νώ­σεις- βρί­σκε­ται οργα­νω­μέ­νη παρέμ­βα­ση από τμή­μα­τα της εκκλη­σί­ας, αλλά και ακρο­δε­ξιές και φασι­στι­κές δυνά­μεις που βρή­καν ευκαι­ρία ξανά να «εκμε­ταλ­λευ­τούν» κάθε είδους ανορ­θο­λο­γι­σμό, θρη­σκο­λη­ψία κλπ

Για την κυβέρ­νη­ση είναι ένας «βολι­κός» αντί­πα­λος. Το ίδιο άλλω­στε έκα­νε και κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας με τους «αρνη­τές του εμβολιασμού».

Καταρ­χήν ο τρό­πος προ­βο­λής του ζητή­μα­τος λει­τουρ­γεί απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά σχε­τι­κά με τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα του λαού, αλλά ταυ­τό­χρο­να απο­μα­κρύ­νει το «ενδια­φέ­ρον» του λαού από τα όσα περε­ταί­ρω αντι­λαϊ­κά ετοι­μά­ζει η κυβέρ­νη­ση π.χ για τις εργα­σια­κές σχέσεις.

Πολύ απλά προ­τι­μό­τε­ρο είναι να συζη­τά ο λαός για τον «666» και το «τσι­πά­κι» παρά για την ανερ­γία και την ακρίβεια.

Υπάρ­χει όμως και μία ακό­μη πλευ­ρά. Είναι η πραγ­μα­τι­κή σύγκρου­ση με τον ανορ­θο­λο­γι­σμό και τις αιτί­ες του. Και φυσι­κά παράλ­λη­λα με την αντι­με­τώ­πι­ση των φαι­νο­μέ­νων ανορ­θο­λο­γι­σμού χρειά­ζε­ται και το ξεσκέ­πα­σμα του «ορθο­λο­γι­σμού» της ακο­λου­θού­με­νης κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής που μέσω άλλου δρό­μου επι­χει­ρεί να έχει πάλι να υπο­τά­ξει στην κυρί­αρ­χη τη λαϊ­κή συνείδηση,.

Η ιστο­ρία με τις ταυ­τό­τη­τες είναι παλιά, είχε όξυν­ση και σε παλιό­τε­ρα χρό­νια. Να θυμί­σου­με απλά το θόρυ­βο σχε­τι­κά με τη ανα­γρα­φή του θρη­σκεύ­μα­τος που «έκρυ­βε» όμως την εφαρ­μο­γή της Συν­θή­κης Σένγκεν…

Από τότε και στο όνο­μα της ψηφιο­ποί­η­σης και της ηλε­κτρο­νι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης το ηλε­κτρο­νι­κό φακέ­λω­μα πήρε γιγά­ντιες δια­στά­σεις μέσω πολ­λών μορ­φών και μεθό­δων. Έχουν πλέ­ον ηλε­κτρο­νι­κά αρχεία που περιέ­χουν όλες πλευ­ρές της ζωής μας, που και εμείς οι ίδιοι συχνά τις αγνο­ού­με.. Οχι μόνο φακε­λώ­νουν τις θρη­σκευ­τι­κές αλλά και τις πολι­τι­κές μας πεποι­θή­σεις, την κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή δρά­ση και εν γένει τη συμπε­ρι­φο­ρά μας (κατα­να­λω­τι­κές προ­τι­μή­σεις κλπ), αλλά και προ­κα­θο­ρί­ζουν τη μελ­λο­ντι­κή μας συμπεριφορά…

Ο ανορ­θολ­γι­σμός όμως έχει κοι­νω­νι­κές και γνω­σιο­λο­γι­κές ρίζες. Ελε­γε ο Λένιν, απευ­θυ­νό­με­νος στο 1ο Παν­ρω­σι­κό Συνέ­δριο των Εργα­τών: “Η πιο βαθιά πηγή των θρη­σκευ­τι­κών προ­λή­ψε­ων είναι η εξα­θλί­ω­ση και η αμά­θεια. Αυτά πρέ­πει να καταπολεμήσουμε”.

Αυτό πρα­κτι­κά σημαί­νει ότι η γνώ­ση των νόμων της φύσης και της κίνη­σης της κοι­νω­νί­ας απο­στε­ρεί τη βάση, πάνω στην οποία ανα­πτύσ­σε­ται η τυφλή πίστη στις μετα­φυ­σι­κές δοξα­σί­ες της οποιασ­δή­πο­τε θρη­σκεί­ας του κάθε είδους ανορθολογισμού.

Όμως ο Β.Ι Λένιν δεν έμε­νε μόνο εκεί, αφού, όπως σημεί­ω­νε, η παρα­πά­νω τοπο­θέ­τη­ση, αν δε συμπλη­ρω­θεί από τη θέση πως οι ρίζες της θρη­σκεί­ας “στις σύγ­χρο­νες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες είναι κύρια κοι­νω­νι­κές”, συνι­στά μια μετα­φυ­σι­κή εξή­γη­ση της θρη­σκεί­ας, καλή για τους αστούς υλι­στές, αλλά όχι για τους προλετάριους.

Αλλα­γή της κοι­νω­νί­ας, λοι­πόν, είναι το ζητού­με­νο. Και αυτή είναι η απά­ντη­ση στο για­τί η τέτοια πρό­ο­δος της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας — που συντε­λεί­ται σε συγκε­κρι­μέ­να κοι­νω­νι­κά πλαί­σια — δεν επι­φέ­ρει αυτό­μα­τα την απαλ­λα­γή από τα δεσμά του θρη­σκευ­τι­κού μυστι­κι­σμού, ακό­μα και σε αρκε­τούς από εκεί­νους που κατέ­χουν τα επι­στη­μο­νι­κά εφό­δια. Άλλω­στε, πάλι ο Λένιν είχε δια­γνώ­σει ότι δεν μπο­ρεί να απο­κλει­στεί, “αντι­δρα­στι­κές προ­σπά­θειες (να) γεν­νιού­νται από την πρό­ο­δο της επιστήμης”.

Η ιστο­ρία έχει κατα­γρά­ψει πλή­θος περι­πτώ­σε­ων διχα­σμού και δια­χω­ρι­σμού του λαού σε στρα­τό­πε­δα οπα­δών, είτε της κοσμι­κής είτε της εκκλη­σια­στι­κής εξου­σί­ας, του ανορ­θο­λο­γι­σμού με τον «ορθο­λο­γι­σμό» της άρχου­σας τάξης, παί­ζο­ντας ξένα προς αυτούς και τα πραγ­μα­τι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα παι­χνί­δια. Και από τις δύο πλευ­ρές περισ­σεύ­ει η υπο­κρι­σία και ο απο­προ­σα­να­το­λι­σμός για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση άλλων σκο­πι­μο­τή­των, που καμία σχέ­ση δεν έχουν με όσα τόσο υπο­κρι­τι­κά υπο­στη­ρί­ζουν και οι δύο.

Ο «εκσυγ­χρο­νι­σμός»- στο πλαί­σιο και των κατευ­θύν­σε­ων της Ε.Ε που επι­χει­ρεί η κυβέρ­νη­ση- δεν μπο­ρεί σε καμία περί­πτω­ση να πεί­σει ότι απο­τε­λεί τη σημαία προ­στα­σί­ας των ατο­μι­κών δικαιω­μά­των εκ μέρους της. Αντί­θε­τα, είναι το «φύλ­λο συκής» για την κάλυ­ψη του συνό­λου των αντι­δρα­στι­κών επι­λο­γών της στον τομέα των κοι­νω­νι­κών και πολι­τι­κών δικαιωμάτων!

Όλα τα παρα­πά­νω ας τα έχουν υπό­ψη τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και ας μην ποτί­ζουν, με τη στά­ση τους και στο θέμα των ταχυ­τή­των, ξένες γλάστρες!