Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΝΑΤΟ και ΕΕ επιβάλλουν τη συμφωνία των Πρεσπών (2)

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! //  

Στο πρώ­το μέρος του σημειώ­μα­τος σχη­μα­το­ποι­ή­σα­με αυτό που πραγ­μα­τι­κά συμ­βαί­νει με τις «Πρέ­σπες» στο |> ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ εντέλ­λο­νται  |>  Τσί­πρας-Ζάεφ συμ­φω­νούν, |> ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ (και λοι­ποί «πρό­θυ­μοι») χει­ρο­κρο­τούν και επαυ­ξά­νουν, σε μια συμ­φω­νία «κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη» στα μέτρα των επι­διώ­ξε­ων, που ξεκλει­δώ­νουν την έντα­ξη της ΠΓΔΜ στους δυο ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς, απο­τε­λώ­ντας ταυ­τό­χρο­να απο­φα­σι­στι­κό βήμα για την πλή­ρη ΝΑΤΟ­ποί­η­ση των Βαλ­κα­νί­ων».

Στα Σκό­πια οι συνταγ­μα­τι­κές αλλα­γές πέρα­σαν με 81 ψήφους, μέσα σε παζά­ρια με ‑κυρί­ως, τα αλβα­νι­κά κόμ­μα­τα (ΒΕSA & «Συμ­μα­χία Αλβα­νών») με δεδο­μέ­νο και κοι­νό παρο­νο­μα­στή ότι όλες οι αστι­κές δυνά­μεις στη­ρί­ζουν το βασι­κό δηλ. την «ευρω­α­τλα­ντι­κή ολο­κλή­ρω­ση» (εισό­δου της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ), που σχε­τί­ζε­ται με τον σχε­δια­σμό αυτών των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών ώστε να ανα­κό­ψουν την επιρ­ροή της Ρωσί­ας, που παρα­δο­σια­κά έχει στα Βαλ­κά­νια, ώστε να εντα­χθεί η γει­το­νι­κή χώρα, ως Βόρεια Μακε­δο­νία, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Το κύριο κόμ­μα (συνα­σπι­σμός) της αντι­πο­λί­τευ­σης, ВМРО-ДПМНЕ (Внатрешна македонска револуционерна организација – Демократска партија за македонско национално единство) (|> ΣΣ «Εσω­τε­ρι­κή Μακε­δο­νι­κή Επα­να­στα­τι­κή Οργά­νω­ση — Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα για τη Μακε­δο­νι­κή Εθνι­κή Ενό­τη­τα» απεί­χε που διορ­γά­νω­σε δια­μαρ­τυ­ρία έξω από το Κοι­νο­βού­λιο. Στην κατεύ­θυν­ση του ‑όσο πιο σύντο­μα γίνε­ται, κλει­σί­μα­τος της δια­δι­κα­σί­ας κινή­θη­καν τόσο η Άγκε­λα Μέρ­κελ, που βρέ­θη­κε στην Ελλά­δα για να παρά­σχει στή­ρι­ξη στην αντι­λαϊ­κή φιλο­μο­νο­πω­λια­κή πολι­τι­κή του Αλ. Τσί­πρα, όσο και ο πρό­ε­δρος της Κομι­σιόν, Ζ. — Κλ. Γιούν­κερ και (φυσι­κά) παρέμ­βα­ση έκα­νε και ο πρέ­σβης των ΗΠΑ στην ΠΓΔΜ, Τσες Μπέι­λι. |>βλ εδώ<|

Στο μετα­ξύ ‑μια από τα ίδια, ένα ακό­μη εθνι­κι­στι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στο Σύνταγ­μα ανα­κοί­νω­σαν οι… «μακε­δο­νο­μά­χοι» με τις γνω­στές εθνο­πα­τριω­τι­κές κορώ­νες …«Οι Έλλη­νες δεν παρα­χω­ρού­με ούτε γράμ­μα από το ιερό όνο­μα της Μακε­δο­νί­ας», κλπ., απευ­θύ­νο­ντας «γενι­κό προ­σκλη­τή­ριο προς όλους τους Έλλη­νες να βρε­θούν σε ένα ακό­μη μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο την ύστα­τη στιγ­μή για την απο­τρο­πή της προ­δο­σί­ας της Μακε­δο­νί­ας». Επί­σης συνε­χί­ζο­νται πυρε­τω­δώς οι διερ­γα­σί­ες με δια­γρα­φές και συνοι­κέ­σια, πριν την ψήφο εμπι­στο­σύ­νης Αγώ­να / colpo grosso κάνει ο Καμ­μέ­νος για να παρα­μεί­νει αρχη­γός κόμ­μα­τος και να μη χάσει στη Βου­λή τα προ­νό­μια που προ­βλέ­πο­νται (υπουρ­γοί, βου­λευ­τές και στε­λέ­χη τον εγκα­τα­λεί­πουν, αλλά εκεί­νος είναι απο­φα­σι­σμέ­νος να παρα­μεί­νει επι­κε­φα­λής κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κόμ­μα­τος  …για την Ελλά­δα!, ρε γαμώτο!!)

Οι εξε­λί­ξεις τη στιγ­μή που γρά­φε­ται αυτό το σημεί­ω­μα δια­δέ­χο­νται η μια την άλλη, αλλά η ουσία παρα­μέ­νει: Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα, από τη σκο­πιά του ελλη­νι­κού λαού και των συμ­φε­ρό­ντων του, είναι ένα: Θα συνε­χί­σου­με στον ίδιο δρό­μο, που απο­δε­δειγ­μέ­να φέρ­νει νέα δει­νά και κατα­στρο­φές ή θα αντε­πι­τε­θού­με μαζι­κά και δυνα­μι­κά παντού, ώστε να αλλά­ξει ριζι­κά επι­τέ­λους αυτό το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστημα.

Ο ελλη­νι­κός λαός να μην ανα­ζη­τά τις επι­μέ­ρους δια­φο­ρές ανά­με­σα σε κόμ­μα­τα ίδιας κοπής, αλλά να κάνει την πραγ­μα­τι­κή “δια­φο­ρά”, με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ. Για να δυνα­μώ­σει η διεκ­δί­κη­ση, η ελπί­δα, ο στό­χος της ριζι­κής ανατροπής».

nato8

Ένα σύντο­μο χρο­νι­κό του «Σκο­πια­νού» από το 1992, τότε που ο Σαμα­ράς (ναι! αυτός! ο μετέ­πει­τα αρχη­γός της ΝΔ, ΥπΕξ 1990–92 επί Μητσο­τά­κη πατρός και μετά διάτ­των αστήρ με την ΠολΑν, για­τί το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα φρο­ντί­ζει τα παι­διά του, κρα­τώ­ντας πάντα εφε­δρεί­ες) είναι αποκαλυπτικό.

6‑Ιαν |> Η Βου­λή της «Δημο­κρα­τί­ας της Μακε­δο­νί­ας» εγκρί­νει τρο­πο­ποι­ή­σεις στο Σύνταγ­μα, μία εκ των οποί­ων ανα­φέ­ρει ότι δεν έχει καμία εδα­φι­κή διεκ­δί­κη­ση απέ­να­ντι στις γει­το­νι­κές χώρες και αμέ­σως μετά,

9‑Ιαν |> υπο­βάλ­λει αίτη­μα έντα­ξης στον ΟΗΕ με την ονο­μα­σία «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας»

14-Ιαν |> Η Ελλά­δα (κατά δήλω­σή της) «λαμ­βά­νει δια­βε­βαιώ­σεις» (!!) από Γαλ­λία, Ιτα­λία, Γερ­μα­νία κλπ ότι «η ΕΕ δεν θα βια­στεί να ανα­γνω­ρί­σει “Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας”» αλλά ‑πριν αλέ­κτο­ρα φωνή­σαι (…τρις απαρ­νή­ση με)

15-Ιαν |> Σύμ­φω­να με γνω­μά­τευ­ση της επι­τρο­πής Μπα­ντε­ντέρ (επι­τρο­πή «νομο­μα­θών» της ΕΕ), η «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας» ικα­νο­ποιεί τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την ανα­γνώ­ρι­σή της από την ΕΕ και η Βουλ­γα­ρία που δεν ήταν ακό­μη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ είναι η πρώ­τη χώρα που ανα­γνω­ρί­ζει την ΠΓΔΜ με το συνταγ­μα­τι­κό της όνο­μα («Δημο­κρα­τία της Μακεδονίας»).

14-Φεβ |> Ενώ πλέ­ον σε όλον τον κόσμο τα Σκό­πια κατο­χυ­ρώ­νουν, σιγά-σιγά διπλω­μα­τι­κά και κυρί­ως εμπο­ρι­κά το όνο­μα (που είχαν και επί ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας, χωρίς να δημιουρ­γη­θεί πρό­βλη­μα) αρχί­ζουν τα γνω­στά  συλ­λα­λη­τή­ρια, όπου συμ­με­τέ­χουν χιλιά­δες άτο­μα ‑αφιο­νι­σμέ­να (με μεγα­λύ­τε­ρο το «Παμ­μα­κε­δο­νι­κό» της Θεσσαλονίκης).

nato9

nato10

Σ’ αυτό το σημείο μια παρέν­θε­ση, για την ανεύ­θυ­νη και τυχο­διω­κτι­κή στά­ση των Συρι­ζαί­ων που τότε κυκλο­φο­ρού­σαν με άλλο μαν­δύα αυτόν της «όσμω­σης κομ­μά­των» με στό­χο τη διά­λυ­ση του ΚΚΕ. Ήταν Σάβ­βα­το 15-Φεβ-1992, η επό­με­νη του «Παμ­μα­κε­δο­νι­κού» όταν ο «Συνα­σπι­σμός της “Αρι­στε­ράς” και της “Προ­ό­δου”» χαρα­κτή­ρι­σε την ετε­ρό­κλη­τη μάζω­ξη, με πρω­το­σέ­λι­δο της «Αυγής» με πηχυαί­ους τίτλους «Παλ­μός με ωρι­μό­τη­τα ‑Εντυ­πω­σια­κό το συλ­λα­λη­τή­ριο της Θεσ­σα­λο­νί­κης» και ο Κύρ­κος, (παρών ο ίδιος) δηλώ­νει «Επρό­κει­το για μια τερά­στια λαϊ­κή εκδή­λω­ση που τη χαρα­κτή­ρι­ζε η έντο­νη ευαι­σθη­σία απέ­να­ντι σε οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια αμφι­σβή­τη­σης των συνό­ρων της ελλη­νι­κής Μακε­δο­νί­ας, πλα­στο­γρά­φη­σης της ιστο­ρί­ας και υφαρ­πα­γής της ιστο­ρι­κής κλη­ρο­νο­μί­ας», (κλεί­νει η παρέν­θε­ση, απλά να μην έχου­με επι­λε­κτι­κή μνή­μη).

17-Φεβ |> Το Συμ­βού­λιο ΥπΕξ της Ε.Ε ανα­θέ­τει στον προ­ε­δρεύ­ο­ντα (Ζοάο Πινέι­ρο) την εξεύ­ρε­ση συμ­βι­βα­στι­κής λύσης για το όνο­μα και ταυ­τό­χρο­να τα Σκό­πια κάνουν έκκλη­ση στους ΥπΕξ να ανα­γνω­ρί­σουν την ανε­ξαρ­τη­σία της, με το ονο­μα­σία «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας» έτσι,

18-Φεβ |> Συγκα­λεί­ται το 1ο συμ­βού­λιο πολι­τι­κών αρχη­γών — [ΣΠΑ] (υπό τον τότε Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας Κ. Καρα­μαν­λή) «για κοι­νή γραμ­μή πλεύ­σης, σε μια ονο­μα­σία που δεν θα περιέ­χει τη λέξη “Μακε­δο­νία” ή παρά­γω­γά της». Παρού­σα από το ΚΚΕ η ΓΓ Αλέ­κα Παπα­ρή­γα (που δεν ξανα­πά­τη­σε σε τέτοιες μαζώ­ξεις) σε δήλω­σή της επι­σή­μα­νε: «Όσον αφο­ρά εμάς, έχου­με ουσια­στι­κές δια­φο­ρές με το σύνο­λο της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης αλλά και σε κρί­σι­μα ζητή­μα­τα, δια­φο­ρές και με τα άλλα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης (…) Για μας η υπό­θε­ση των Βαλ­κα­νί­ων, της ειρή­νευ­σης, οπωσ­δή­πο­τε περ­νά­ει μέσα από τη δια­τή­ρη­ση του “στά­τους κβο” των διε­θνών συνό­ρων, μέσα από την από­κρου­ση κάθε μορ­φής επέμ­βα­σης από δυνά­μεις εκτός Βαλ­κα­νί­ων και οπωσ­δή­πο­τε με την αντι­με­τώ­πι­ση του εθνι­κι­σμού και σοβι­νι­σμού που δια­τρέ­χει όλα τα Βαλ­κά­νια και δυστυ­χώς και τη χώρα μας». Κόντρα στο ρεύ­μα και στο δηλη­τη­ριώ­δες κλί­μα της επο­χής, ήδη το Γενά­ρη του 1992, το ΚΚΕ με συνέ­ντευ­ξη Τύπου κατήγ­γει­λε την πολι­τι­κή ΗΠΑ — ΕΕ ως υπαί­τια για την κατά­στα­ση στα Βαλ­κά­νια και παράλ­λη­λα, τόνι­ζε την «ανά­γκη δια­τή­ρη­σης των συνό­ρων, όπως αυτά δια­μορ­φώ­θη­καν μετά τον 2ο Παγκό­σμιο Πόλε­μο, σεβα­σμού στα δικαιώ­μα­τα των μειο­νο­τή­των, απε­γκλω­βι­σμού της Ελλά­δας από την πολι­τι­κή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, εξά­ντλη­σης όλων των δυνα­το­τή­των, ώστε να μη δια­λυ­θεί η Γιου­γκο­σλα­βία, αλλά να παρα­μεί­νει ενιαία» και αργό­τε­ρα το Φλε­βά­ρη η ΚΕ του ΚΚΕ έδω­σε στη δημο­σιό­τη­τα ανα­λυ­τι­κές θέσεις για τα Βαλ­κά­νια, όπου υπο­δει­κνύ­ε­ται ως ένο­χος «η πολι­τι­κή των ΗΠΑ και της ΕΟΚ, κυρί­ως της Γερ­μα­νί­ας, ο μετα­ξύ τους αντα­γω­νι­σμός για δημιουρ­γία σφαι­ρών επιρ­ρο­ής και κατά­κτη­ση νέων αγο­ρών» και υπο­γραμ­μι­ζό­ταν ότι «είναι μονό­δρο­μος για τα συμ­φέ­ρο­ντα των βαλ­κα­νι­κών λαών μια πολι­τι­κή από­κρου­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων στην περιο­χή» |> [ 1 ] <| & |> [ 2 ] <|

nato12

1‑Απρ |> Από την προ­ε­δρία της ΕΈ προ­τεί­νε­ται συμ­βι­βα­σμός (σύν­θε­τη ονο­μα­σία) «Νοβο­μα­τσε­ντό­νια» = «Νέα Μακε­δο­νία») μέσω του «Πακέ­του Πινέι­ρο», (που οδη­γεί και σε ρήξη τους Μητσο­τά­κη — Σαμα­ρά), που

13-Απρ |> απορ­ρί­πτε­ται, από το 2η ΣΠΑ (το ΚΚΕ αρνεί­ται να συμ­με­τά­σχει στη φάρ­σα) και ο Μητσο­τά­κης απο­μα­κρύ­νει τον Σαμα­ρά ανα­λαμ­βά­νο­ντας ο ίδιος το ΥπΕξ.

Στη συνέ­χεια και μέχρι τον Δεκ-1992, όταν το Συμ­βού­λιο Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ απο­φα­σί­ζει την ανά­πτυ­ξη κυα­νο­κρά­νων στην ΠΓΔΜ, υπάρ­χει μια έντο­νη διπλω­μα­τι­κή κινη­τι­κό­τη­τα, με σημα­δε­μέ­να χαρ­τιά, χωρίς κανέ­να πρα­κτι­κό απο­τέ­λε­σμα με (κυρί­ως) «de facto» ανα­γνώ­ρι­ση των Σκο­πί­ων σαν «Μακε­δο­νία» (αλλά και «de jure» για­τί, των  αστών το αυτί, δεν ιδρώ­νει με κάτι τέτοια ‑εκτός και, για να πάμε σε κάτι επί­και­ρο, πρό­κει­ται για τη Βενε­ζου­έ­λα του Μαδού­ρο). Γίνο­νται απλά κινή­σεις εντυ­πω­σια­σμού, χωρίς καμιά ιδιαί­τε­ρη αξία παράλ­λη­λα με έντο­νο παρα­σκή­νιο μοι­ρα­σιάς της τρά­που­λας (στις 26-Απρ και μετά πάλι στις 10-Μαΐ ολο­σέ­λι­δη κατα­χώ­ρι­ση στους “New York Times” των ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κών οργα­νώ­σε­ων, στις 16-Μαΐ μέλη του Κογκρέ­σου υπο­γρά­φουν επι­στο­λή προς τον Μπους τον πρε­σβύ­τε­ρο, ζητώ­ντας «να μην ανα­γνω­ρί­σει τη ΠΓΔΜ, αν δεν ικα­νο­ποι­η­θούν όλα τα δίκαια αιτή­μα­τα της Ελλά­δας στο θέμα της ονο­μα­σί­ας», στις 18-Μαΐ ο Γάλ­λος υπΕξ δηλώ­νει  ότι ο Μητσο­τά­κης του πρό­τει­νε οι «12» να ανα­γνω­ρί­σουν τα Σκό­πια ως «Δημο­κρα­τία του Βαρ­δά­ρη», ενώ στις 26-Ιουν «πανη­γυ­ρί­ζε­ται» η από­φα­ση της διά­σκε­ψης κορυ­φής της ΕΕ στη Λισα­βό­να «να μην ανα­γνω­ρί­σει όνο­μα “Μακε­δο­νία”», ενώ ταυ­τό­χρο­να η κυβέρ­νη­ση των Σκο­πί­ων απορ­ρί­πτει τον όρο που ζήτη­σε η Ελλά­δα και έθε­σε ‑υπο­τί­θε­ται, η ΕΕ, να αλλά­ξει το όνο­μά της, ώστε να «ανα­γνω­ρι­στεί» και μάλι­στα στις 24-Αυγ (με σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη πλέ­ον πρω­θυ­πουρ­γό τον Μπράν­κο Τσερ­βέν­κοφ­σκι) αλλά­ζει τη σημαία προ­σθέ­το­ντας το αστέ­ρι της Βερ­γί­νας. Ο Μητσο­τά­κης ‑ρεα­λι­στής όπως πάντα, προ­σα­να­το­λί­ζε­ται σε λύση διπλής ονο­μα­σί­ας, ο Σαμα­ράς (21-Οκτ) παραι­τεί­ται από τη ΝΔ την ίδια μέρα που οι «εταί­ροι» μας στην ΕΕ επι­κυ­ρώ­νουν από­φα­ση που έδι­νε στις αρχές της ΠΔΓΜ τη δυνα­τό­τη­τα «να σφρα­γί­ζουν όλα τα εμπο­ρι­κά έγγρα­φα με την ένδει­ξη “Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας”». Στις 13-Νοε Α. Παπαν­δρέ­ου (το ΠΑΣΟΚ ήταν αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση) «βγαί­νει στο κλα­ρί» δηλώ­νο­ντας ότι «η Ελλά­δα δεν μπο­ρεί να ανα­γνω­ρί­σει χώρα με τον όρο “Μακε­δο­νία”», ενώ στις 12-Δεκ, η σύνο­δος κορυ­φής του Εδιμ­βούρ­γου δεν απο­φα­σί­ζει τίπο­τε, απλά «καλεί το Συμ­βού­λιο Υπουρ­γών να συνε­χί­σει να ασχο­λεί­ται με το θέμα της ανα­γνώ­ρι­σης των Σκο­πί­ων στο πλαί­σιο της από­φα­σης της Λισα­βό­να» (τρία που­λά­κια κάθο­νταν) με την ΠΓΔΜ να έχει απο­φα­σί­σει την αλλα­γή της ονο­μα­σί­ας της σε «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας — Σκό­πια».

Κινούμενη άμμος

Είναι προ­φα­νές ότι και οι δύο πλευ­ρές (Ελλά­δα και Σκό­πια, με τις συγκε­κρι­μέ­νες δια­χρο­νι­κά κυβερ­νή­σεις και πολι­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κή κάθε φορά κατά­στα­ση), ανε­ξάρ­τη­τα από τις δημό­σιες τοπο­θε­τή­σεις τους, ξέρουν πολύ καλά τι ζητά­ει η κάθε μια και τι δια­κυ­βεύ­ε­ται, αλλά ανα­γο­ρεύ­ουν σε κύριο ζήτη­μα το όνο­μα για­τί ‑και σ’ αυτό τα βρί­σκουν,… κρύ­βουν το επι­κίν­δυ­νο σκη­νι­κό που στή­νε­ται. Κρύ­βουν τη συμ­φω­νία τους με τη ΝΑΤΟι­κή ομπρέ­λα, κάτω από την οποία διε­ξά­γο­νται οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, με στό­χο την έντα­ξη της γει­το­νι­κής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Η φτώ­χεια και η εκμε­τάλ­λευ­ση, πάνω μάλι­στα στην «κινού­με­νη άμμο» — λάστι­χο της κοι­νω­νι­κής συνεί­δη­σης καθο­ρί­ζουν προς το παρόν (ανε­ξάρ­τη­τα από προ­θέ­σεις) σπα­σμω­δι­κές και αδιέ­ξο­δες αντιδράσεις.

Το ΚΚΕ καλεί τον ελλη­νι­κό λαό, που δικαιο­λο­γη­μέ­να ανη­συ­χεί για τις εξε­λί­ξεις με την ΠΓΔΜ, να δει την ουσία του προ­βλή­μα­τος, το «δάσος» και όχι το «δέντρο», να ξεπε­ρά­σει τον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό και τις ψεύ­τι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές, που καλ­λιερ­γούν τόσο η κυβέρ­νη­ση όσο και εκεί­νες οι δυνά­μεις που επεν­δύ­ουν στον εθνι­κι­σμό κι αλυ­τρω­τι­σμό.

Οι εξε­λί­ξεις δεν αφο­ρούν μόνο τις σχέ­σεις Ελλά­δας — ΠΓΔΜ. Είναι κομ­μά­τι των συνο­λι­κό­τε­ρων σχε­δια­σμών που προ­ω­θού­νται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, προ­κει­μέ­νου να ενι­σχύ­σουν την οικο­νο­μι­κή — πολι­τι­κή — στρα­τιω­τι­κή παρου­σία τους στα Δυτι­κά Βαλ­κά­νια και την ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Να βγουν πιο ενι­σχυ­μέ­νες στο σφο­δρό αντα­γω­νι­σμό με άλλες δυνά­μεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα, με επί­κε­ντρο τον έλεγ­χο ενερ­γεια­κών πηγών και δρό­μων, τα μερί­δια των αγορών.

Απο­τε­λεί ανι­στό­ρη­τη κοροϊ­δία ότι η έντα­ξη αυτών των χωρών σε ΝΑΤΟ — ΕΕ θα δια­σφα­λί­σει την ειρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα, ότι θα απο­τρέ­ψει κιν­δύ­νους απέ­να­ντι στη χώρα μας, για­τί δεν πρέ­πει να ξεχνά­με ότι οι ΝΑΤΟι­κές δυνάμεις:

|> Πρω­το­στά­τη­σαν στη διά­λυ­ση της ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας και στη δημιουρ­γία του προβλήματος.

|> Επα­να­χά­ρα­ξαν τους χάρ­τες των Βαλ­κα­νί­ων, δημιούρ­γη­σαν κρά­τη — προ­τε­κτο­ρά­τα για να προ­ω­θή­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους.

|> Αξιο­ποιούν υπαρ­κτά και ανύ­παρ­κτα μειο­νο­τι­κά ζητή­μα­τα, υπο­δαυ­λί­ζουν εθνι­κι­σμούς κι αλυ­τρω­τι­σμούς, για να “διαι­ρούν” τους λαούς.

Η ίδια η πορεία άλλων βαλ­κα­νι­κών χωρών προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ συνυ­πάρ­χει με αμφι­σβή­τη­ση συνό­ρων, παρα­βιά­σεις κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, ανα­κί­νη­ση ακό­μα και ανύ­παρ­κτων μειο­νο­τι­κών ζητημάτων.

Ακό­μη και αν υπάρ­χει κάποιος συμ­βι­βα­σμός, είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι εύθραυ­στος, ότι όταν ο συσχε­τι­σμός αλλά­ξει, θα ανα­ζη­τη­θούν νέες συμ­φω­νί­ες και γεω­πο­λι­τι­κές ισορ­ρο­πί­ες, που επι­τυγ­χά­νο­νται είτε με πόλε­μο είτε με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών.

Η ονοματολογία συγκαλύπτει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα πραγματικά προβλήματα

Το ΚΚΕ ‑όπως είδα­με, από το 1992, όταν τέθη­κε το ζήτη­μα της ονο­μα­σί­ας του γει­το­νι­κού κρά­τους, μετά τη διά­λυ­ση της πρώ­ην ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας, τοπο­θε­τή­θη­κε από θέσεις αρχών, με στό­χο την προ­ώ­θη­ση της φιλί­ας των λαών, ενά­ντια στα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών και την αλλα­γή συνό­ρων στην περιοχή.

Πήγε κόντρα στο κυρί­αρ­χο εθνι­κι­στι­κό ρεύ­μα που καλ­λιερ­γού­σαν όλα τα άλλα πολι­τι­κά κόμματα.

Ανά­με­σά τους και το κόμ­μα του Συνα­σπι­σμού (μετέ­πει­τα ΣΥΡΙΖΑ), που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπέ­γρα­φε τα κοι­νά ανα­κοι­νω­θέ­ντα και επι­τί­θο­νταν στο ΚΚΕ, τρο­φο­δο­τώ­ντας την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή υστερία.

Το ΚΚΕ στη­ρί­ζει τις θέσεις του πάνω στο αδιαμ­φι­σβή­τη­το γεγο­νός πως η Μακε­δο­νία είναι μια μεγά­λη γεω­γρα­φι­κή περι­φέ­ρεια, που έχει μοι­ρα­στεί μετα­ξύ τεσ­σά­ρων βαλ­κα­νι­κών χωρών, με βάση τη Συν­θή­κη του Βου­κου­ρε­στί­ου, που υπέ­γρα­ψε ο Βενι­ζέ­λος το 1913. Τότε πήραν: η Ελλά­δα το 51%, η Σερ­βία το 39% (ΠΓΔΜ), η Βουλ­γα­ρία το 9,5% και η Αλβα­νία το 0,5%.

Η αμφι­σβή­τη­ση αυτής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, με το σύν­θη­μα «η Μακε­δο­νία είναι μόνο ελλη­νι­κή», εννο­ώ­ντας όλη τη γεω­γρα­φι­κή περιο­χή της Μακε­δο­νί­ας, ανοί­γει τους ασκούς του Αιό­λου. Τρο­φο­δο­τεί τον εθνι­κι­σμό και τον αλυ­τρω­τι­σμό. Δίνει πάτη­μα σε όσους ορέ­γο­νται ανα­θε­ώ­ρη­ση Διε­θνών Συν­θη­κών, όπως η άρχου­σα τάξη της Τουρ­κί­ας, με την αμφι­σβή­τη­ση της Συν­θή­κης της Λωζά­νης. Έτσι θα ανά­ψει το φιτί­λι στην μπα­ρου­τα­πο­θή­κη των Βαλκανίων.

Το ΚΚΕ θεω­ρεί ότι το κυριό­τε­ρο είναι η δια­σφά­λι­ση των σχέ­σε­ων ειρη­νι­κής συνερ­γα­σί­ας, δια­σφά­λι­σης του απα­ρα­βί­α­στου των συνό­ρων των δύο χωρών, αλλα­γή του Συντάγ­μα­τος της γει­το­νι­κής χώρας, απο­φυ­γή κάθε αλυ­τρω­τι­κής προπαγάνδας.

Μόνο έτσι μπο­ρεί να ακυ­ρω­θεί όλη εκεί­νη η βάση που στη­ρί­ζει την ανι­στό­ρη­τη θεω­ρία περί «Μακε­δο­νι­κού έθνους»

Μόνο έτσι μπο­ρεί να δια­σφα­λι­σθεί ο απο­κλει­στι­κά γεω­γρα­φι­κός προσ­διο­ρι­σμός, αν ορι­στι­κο­ποι­η­θεί ότι στο όνο­μα της γει­το­νι­κής χώρας θα περι­λαμ­βά­νε­ται ο όρος «Μακε­δο­νία» ή παρά­γω­γό του.

nato7

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο “σημαιοφόρου” του ΝΑΤΟ

Η κυβέρ­νη­ση, μέσω της πολι­τι­κής της λεγό­με­νης «γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης» προ­ω­θεί τη συμ­με­το­χή του ελλη­νι­κού κεφα­λαί­ου στο πλιά­τσι­κο που διε­ξά­γε­ται στην περιο­χή. Είναι η άλλη όψη της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής.

Η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη προσ­δο­κά να επα­να­κάμ­ψει πιο ισχυ­ρο­ποι­η­μέ­νη στα Βαλ­κά­νια, να κερ­δί­σει θέσεις σε κλά­δους που ιεραρ­χεί, επω­φε­λού­με­νη από την έντα­ξη αυτών των χωρών στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό προ­στρέ­χει με προ­θυ­μία να κλεί­σει ζητή­μα­τα για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου, άσχε­τα αν ανοί­γει παρά­θυ­ρα μεγά­λων κιν­δύ­νων και για τον ελλη­νι­κό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Οι λαοί μπο­ρούν να βαδί­σουν το δικό τους ελπι­δο­φό­ρο δρόμο.

Η κοι­νή πάλη και η αλλη­λεγ­γύη είναι το όπλο τους ενά­ντια στα σχέ­δια του κεφα­λαί­ου και των ιμπεριαλιστών

Oι εξε­λί­ξεις επι­βάλ­λουν επα­γρύ­πνη­ση, έντα­ση της εργα­τι­κής-λαϊ­κής πάλης και της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και τους πολέ­μους. Αυτή η πάλη είναι ανα­πό­σπα­στα δεμέ­νη με τον αγώ­να για τα σύγ­χρο­να λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα. Είναι δεμέ­νη με τον αγώ­να ενά­ντια σε όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ενά­ντια στο ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα και την εξου­σία του κεφα­λαί­ου.

(για να μην ξεχνάμε)

ΝΑΤΟ-Γιου­γκο­σλα­βία 1999: «Έχε το νου σου στο παι­δί…»

Πάνε 20 χρό­νια… Το όνο­μα της ήταν Μίλι­τσα Ράκιτς. Γεν­νη­μέ­νη το 1996, ζού­σε με τους γονείς της, Ζάρ­κο και Ντού­σι­τσα, σε ένα μικρό δια­μέ­ρι­σμα στη Μπα­τά­νι­τσα, στα βόρεια του Βελι­γρα­δί­ου. Όπως για κάθε παι­δί της ηλι­κί­ας της, έτσι και για την 3χρονη Μίλι­τσα ο κόσμος όλος ήταν ένα παι­χνί­δι. Ένας κόσμος αθω­ό­τη­τας, τρυ­φε­ρό­τη­τας, ανε­με­λιάς που κάθε παι­δί στον κόσμο έχει το ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα να βιώνει.

Η Μίλι­τσα θα ήταν σήμε­ρα 23 ετών. Μόνο που, όπως συμ­βαί­νει με εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά από την Συρία και την Υεμέ­νη μέχρι τη Λιβύη και την Παλαι­στί­νη, την πρό­λα­βε ο πόλε­μος. Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος των «συμ­μά­χων». Των «πολι­τι­σμέ­νων» υπερ­δυ­νά­με­ων ΗΠΑ και Ευρώ­πης. Ο πόλε­μος του ΝΑΤΟ. Ο βάρ­βα­ρος πόλε­μος της λυκο­συμ­μα­χί­ας, στο όνο­μα της οποί­ας πίνουν νερό η συγκυ­βέρ­νη­ση και όλο το ελλη­νι­κό αστι­κό πολι­τι­κό σύστημα. 

Η Μίλι­τσα δεν πρό­λα­βε να μεγα­λώ­σει. Μια από τις «έξυ­πνες βόμ­βες» της ΝΑΤΟϊ­κής συμ­μο­ρί­ας της στέ­ρη­σε το χαμό­γε­λο, το όνει­ρο, τη ζωή. Το θανα­τη­φό­ρο ΝΑΤΟϊ­κό βλή­μα τη βρή­κε στο μπά­νιο του σπι­τιού της, λίγο πριν πέσει για ύπνο. Στο νοσο­κο­μείο όπου δια­κο­μί­στη­κε εσπευ­σμέ­να, μέσα στα αίμα­τα, απλά δια­πι­στώ­θη­κε ο θάνα­τος της. Το ημε­ρο­λό­γιο έγρα­φε 17 Απρί­λη 1999. Ήταν μόλις τριών ετών.

nato14

Omada

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο