Πριν καλά — καλά κλεί­σουν οι κάλ­πες, ο διοι­κη­τής της ΤτΕ, Γ. Στουρ­νά­ρας, με άρθρο του για την «επό­με­νη μέρα», παρου­σί­α­σε τις «υπο­χρε­ώ­σεις» της νέας κυβέρ­νη­σης, όποια κι αν ήταν αυτή, με οποιον­δή­πο­τε συν­δυα­σμό κι αν σχη­μα­τι­ζό­ταν. Με τις γνω­στές επι­κλή­σεις στα «διαρ­θρω­τι­κά προ­βλή­μα­τα» της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και στο «έλλειμ­μα αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας», το άρθρο κάνει τέσ­σε­ρις συστά­σεις με «ιδιαί­τε­ρη σημα­σία», που απευ­θύ­νο­νταν προ­ε­κλο­γι­κά σε όλους τους πιθα­νούς «μνη­στή­ρες» της νέας κυβέρνησης.

Πρώ­τος άξο­νας είναι η «επι­τά­χυν­ση των μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων». Πρό­κει­ται για «σινιά­λο» γενι­κής επί­θε­σης σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των, με βάση τα πάνω από 350 προ­α­παι­τού­με­να που περι­λαμ­βά­νο­νται στο υπερ­μνη­μό­νιο του Ταμεί­ου Ανάκαμψης.

Ανά­με­σα στις γραμ­μές, όπως π.χ. για μέτρα αντι­με­τώ­πι­σης της «μικρής συμ­με­το­χής γυναι­κών και νέων στην αγο­ρά εργα­σί­ας» βρί­σκε­ται νέα φουρ­νιά με αντερ­γα­τι­κά μέτρα για την ευε­λι­ξία. Οι «ολι­γο­πω­λια­κές συν­θή­κες σε συγκε­κρι­μέ­νες αγο­ρές αγα­θών και υπη­ρε­σιών» δεί­χνουν στην παρα­πέ­ρα «απε­λευ­θέ­ρω­ση» και εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση, ακό­μα και στοι­χειω­δών ανα­γκών του λαού, όπως του νερού. Και αντί­στοι­χα οι «ελλεί­ψεις» στη σύν­δε­ση Έρευ­νας — Παι­δεί­ας κ.τ.λ. δεν αφο­ρούν τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες, αλλά τις ανά­γκες των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων για πανε­πι­στή­μια κομ­μέ­να και ραμ­μέ­να στα δικά τους «θέλω».

Δεύ­τε­ρος άξο­νας η «κατά το δυνα­τόν αύξη­ση των πρω­το­γε­νών πλε­ο­να­σμά­των του δημό­σιου τομέα». Ο διοι­κη­τής της ΤτΕ ζητά­ει αυτό να συν­δε­θεί και με ειδι­κό «επεν­δυ­τι­κό ταμείο» για τη στή­ρι­ξη της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και του ασφα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Πώς μετα­φρά­ζο­νται αυτά; Οι εργα­ζό­με­νοι θα ματώ­σουν με νέα φορο­λο­γι­κά βάρη και περι­κο­πές, για να μεγα­λώ­σει ο κου­μπα­ράς που θα ξεκο­κα­λί­σουν τα «πρά­σι­να αρπα­κτι­κά» αλλά και οι ασφα­λι­στι­κές εταιρείες.

Ομο­λο­γούν μάλι­στα ότι οι τρύ­πες των ασφα­λι­στι­κών ταμεί­ων θα συνε­χί­σουν να μεγα­λώ­νουν, στρώ­νο­ντας το έδα­φος από τη μια για νέα χαρά­τσια σε ασφα­λι­σμέ­νους και συντα­ξιού­χους, αλλά και για νέα αντια­σφα­λι­στι­κά μέτρα όταν απαι­τη­θούν, στο όνο­μα της «βιω­σι­μό­τη­τας» των ταμεί­ων. Απ’ ό,τι φαί­νε­ται πάντως, η κυβέρ­νη­ση χρη­σι­μο­ποί­η­σε μέχρι σήμε­ρα κατά κόρον τα ασφα­λι­στι­κά ταμεία για εσω­τε­ρι­κό δανει­σμό, εκθέ­το­ντας τους ασφα­λι­σμέ­νους σε νέες επι­σφά­λειες, που γρή­γο­ρα θα απο­δει­χτούν «λάκ­κος των λεόντων».

Στον τρί­το άξο­να κατα­τάσ­σε­ται η «μεγα­λύ­τε­ρη αύξη­ση των εξα­γω­γών», της «προ­ώ­θη­σης της εξοι­κο­νό­μη­σης Ενέρ­γειας και της πρά­σι­νης μετά­βα­σης». Οι τομείς αυτοί δεν αφο­ρούν βέβαια τις λαϊ­κές ανά­γκες, αλλά τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, και συν­δέ­ο­νται άμε­σα με την ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και αντα­γω­νι­σμούς. Γι’ αυτό σημαί­νουν για τους εργα­ζό­με­νους μεγα­λύ­τε­ρη έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, για τους επαγ­γελ­μα­τί­ες ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη «πρέ­σα» από την πολι­τι­κή προς όφε­λος των ομί­λων, για τους αγρό­τες επι­τά­χυν­ση της πολι­τι­κής που τους ξεκλη­ρί­ζει, ενώ για όλο τον λαό σημαί­νει μεγα­λύ­τε­ρη ενερ­γεια­κή φτώ­χεια και «πρά­σι­να» χαράτσια.

Η «όσο το δυνα­τόν μεγα­λύ­τε­ρη αύξη­ση των άμε­σων ξένων επεν­δύ­σε­ων …σε συν­δυα­σμό με τη βέλ­τι­στη αξιο­ποί­η­ση, και συνε­πώς τη μέγι­στη δυνα­τή εισ­ροή, των πόρων από τα Διαρ­θρω­τι­κά Ταμεία της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης και από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης και Ανθε­κτι­κό­τη­τας», που είναι ο τέταρ­τος άξο­νας, σημαί­νουν «και τα σκυ­λιά δεμέ­να» για τους καπι­τα­λι­στές, με απαλ­λα­γές, προ­νό­μια κάθε είδους, αλλά και φαγο­πό­τι χωρίς τέλος, με τα δανει­κά του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης και τον λογα­ρια­σμό στον λαό.

Όλα όσα ανα­φέ­ρο­νται πιο πάνω, τα συνα­ντά­ει κανείς ως τίτλους και κατευ­θύν­σεις στα προ­γράμ­μα­τα των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι, παρά τον προ­ε­κλο­γι­κό καβγά τους, θα βρε­θούν ξανά «ομού και αντά­μα» στην ψήφι­ση βασι­κών αντι­λαϊ­κών προ­α­παι­τού­με­νων για την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου, από τα εκα­το­ντά­δες που περι­μέ­νουν στην ουρά για να ψηφι­στούν από την επό­με­νη Βουλή.

Από δω ακρι­βώς προ­κύ­πτει και το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα των νέων εκλο­γών: «‘Η δίνεις συναί­νε­ση στη στή­ρι­ξη της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης ή ενι­σχύ­εις τη μόνη πραγ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση από τη σκο­πιά των εργα­τι­κών — λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, το ΚΚΕ».

Πραγ­μα­τι­κή εργα­τι­κή — λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην επό­με­νη αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ δεν μπο­ρεί να είναι η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του ΠΑΣΟΚ, όπως άλλω­στε έχει απο­δει­χτεί. Η μόνη δύνα­μη που μπο­ρεί να απα­ντή­σει άμε­σα, αλλά και από τη σκο­πιά της προ­ο­πτι­κής στο αντι­λαϊ­κό κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα της επό­με­νης μέρας, είναι ένα ακό­μα πιο δυνα­τό ΚΚΕ, που οι θέσεις και η πολι­τι­κή του βρί­σκο­νται στην αντί­θε­τη κατεύ­θυν­ση κάθε αστι­κής πολι­τι­κής, φιλε­λεύ­θε­ρης και σοσιαλδημοκρατικής.

Τ.